…τώρα που γερνάω, αρχίζω να βάζω μυαλό.
….τέρμα η ιατρική , το άγχος και ταλαιπωρία των ΤΕΠ:
θα ασχοληθώ με την πολιτική.
Το θέμα είναι, ότι από πολιτική δεν έχω ιδέα …αλλά , τελικά, ούτε αυτό με πειράζει :
και οι κανονικοί πολιτικοί, επίσης δεν σκαμπάζουν από πολιτική…
…άρα μιά χαρά είμαι.
Κάτι αποτυχημένοι γιατροί, δικηγόροι και συνδικαλιστές του δημοσίου, είναι οι περισσότεροι.
Τέλος πάντων, πήρα συμβουλές από ένα πραγματικό πολιτικό που ήταν παλιός ασθενής μου:
«ώστε θέλεις να ασχοληθείς με την πολιτική γιατρέ», μου λέει…» «καλή ιδέα …αλλά γιατί?»
«Για ιδεολογικούς ή για πρακτικούς λόγους?»
Του είπα την αλήθεια…. τι ιδεολογία και μαλακίες… απλώς προκοπή δεν έκανα και πρέπει να βρω μια διέξοδο.
«Χαίρομαι που είσαι πρακτικός τύπος γιατρέ» μου είπε ο παλιός πολιτικός.
«Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ…»
«λοιπόν, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις, είναι να διαλέξεις ένα κόμμα και έναν νταβατζή».
«Ναι, ναι… νταβατζή…. μην σοκάρεσαι, κι εμείς οι πολιτικοί πουτάνες είμαστε καταβάθος…»
«Ξέρεις, δε γίνεται αλλιώς…. όπως και η πουτάνα είναι πολύ δύσκολο να κάνει πιάτσα μόνη της και να μην την φάνε λάχανο οι διάφοροι κακοποιοί, έτσι και ο πολιτικός πρέπει να έχει ένα νταβατζή:
και για να τον προστατεύει, και για να τον βοηθάει, και για να τον χρηματοδοτεί, και κυρίως να έχει κάπου να ακουμπήσει όταν σκουρύνουν τα πράγματα».
Τον άκουσα προσεκτικά γιατί προφανώς αυτά που μου έλεγε, ήταν προϊόντα μακράς εμπειρίας και Σοφίας.
…οκ…καλά, θα βρω κόμμα , του είπα, αλλά τον νταβατζή που θα τον βρω?
…..και τι πρέπει να είναι αυτός?
«…τι να σου πώ ρε Γιατρέ» , μου είπε ο παλιός…
«Γιατρός είσαι…. βρες έναν νταβατζή από το χώρο σου… δεν υπάρχουν νταβαντζήδες το χώρο σου?»
Εδώ, τώρα, τα έμπλεξα: επειδή υπάρχουν πολλοί νταβατζήδες στον χώρο μας, δεν ξέρω ακριβώς που και ποιον πρέπει να διαλέξω.
Τι πρόβλημα κι αυτό…
Τελικά είναι δύσκολο πράγμα η πολιτική…