….μιά από τις χειρότερες δουλειές στην Ελλάδα είναι αυτή του υπουργού υγείας:
…αν είχες την «τύχη» να αναλάβεις υπουργός υγείας εν Ελλάδι, έχεις τεράστιες πιθανότητες να φας τα μούτρα σου , να φορτωθείς αποτυχημένες πολιτικές και πρακτικές δεκαετιών, να σου σκάσει μιά ξεχασμένη βόμβα του προηγούμενου ή προ-προ- προηγούμενου υπουργού στα χέρια και, γενικά, να χρεωθείς κάθε πιθανό και απίθανο ατύχημα, ρεζιλίκι ή συμφορά που υπάρχει στον χώρο της υγείας και να φύγεις σαν κυνηγημένος χαρτοπαίκτης στο Φαρ Ουέστ καλυμμένος με πίσσα και πούπουλα.
Θα έλεγα ότι αυτή είναι η χειρότερη πολιτική δουλειά στην Ελλάδα αν δεν υπήρχε αυτή του υπουργού Παιδείας…
…μια δουλειά που, μάλλον , είναι η χειρότερη απ´ όλες τις δουλειές που μπορεί να πάρει κάποιος… αφού αυτός, ό υπουργός Παιδείας όπως και όλοι οι πρυτάνεις των ΑΕΙ, έχει να απασφαλίσει βόμβες κάθε 17 Νοέμβρη, κάθε 6 Δεκέμβρη, να αντιμετωπίσει τελετουργικές καταλήψεις με φωτιές, τραυματισμούς, εκρήξεις, απεργίες πείνας, καταγγελίες , εγκλεισμούς, χτισίματα, φτυσίματα και κρέμασμα αυτοκριτικών πινακίδων στο λαιμό με τίτλους όπως «φταίω», «είμαι ξεφτίλας», «προδότης» και «εχθρός του λαού».
Όλα αυτά τα θυμάμαι κάθε παραμονές 17 Νοέμβρη…
….που τις μέρες αυτές, από παλιά, κάνω ένα είδος ενδοσκόπησης και φιλοσοφικοπολιτικού αναστοχασμού.
Επίσης όλα αυτά τα σκέφτηκα διότι στίβω το κεφάλι μου να καταλάβω τι φταίει και το ΕΣΥ έχει αποδιοργανωθεί τελείως και γιατί γενικά η υγεία πάει κατά διαβόλου στην Ελλάδα.
Και μη μου πει κανείς εξυπνάκιας ότι μόνο η δημόσια περίθαλψη πάει κατά διαβόλου ενώ ιδιωτική πάει καλά διότι έχω πλέον άποψη ότι και η ιδιωτική παροχή υπηρεσιών υγείας είναι ένα χάλι:
απλά είναι μία γυαλιστερή πόρνη με κρεμασμένα πολλά μπιχλιμπίδια και μακιγιάζ στο πρόσωπο και στο σώμα και η οποία πληρώνεται τεράστια ποσά παριστάνοντας την διανοουμένη.
Δεν θα καταλήξω στο αγαπημένο συμπέρασμα των αριστερών νεοελλήνων ότι και για το πρόβλημα αυτό φταίει ο «καπιταλισμός»:
το παραμύθι της ευθύνης του καπιταλισμού είναι αρκετά απενοχοποιητικό για όλους μας… αφού έτσι αποφεύγουμε κάθε ευθύνη για κάθε παράλλειψη, ανοησία ή μικροαθλιότητα που διαπράττουμε.
Ούτε όμως και η «ατομική ευθύνη» των δεξιών μου αρέσει ως μοναδική αιτία κακοδαιμονίας του νεοελληνικού βίου:
Και αυτή είναι απλοϊκή αλλά και βολική για κάθε απατεώνα που πήρε την εξουσία με πολιτικά τερτίπια ή για κάθε οικονομικό παράγοντα- απατεώνα που έγινε «ελίτ» ληστεύοντας το κράτος και τον κοσμάκη.
Ψάχνω… ψάχνω… και απάντηση δυσκολεύομαι να δώσω για το τι φταίει.
Τελικά, καταλήγω ότι μια ρίζα του κακού είναι η διαστροφική αντίληψη που έχουμε ως κοινωνία να μην αποδίδουμε στον καθένα το ρόλο που του αρμόζει.
Για παράδειγμα ο γιατρός είναι ένας επιλυτής προβλημάτων.
Λύνει προβλήματα.
Ο γιατρός δεν είναι ούτε η κουμπάρα σου που θα πιείς καφέ μαζί και θα χαχανίσεις, ούτε η κομμώτρια που θα σου κάνει μασαζάκι στο κεφαλάκι, ούτε ένα μέντιουμ που θα σου πει αυτά που θέλουν να ακούσουν τα ηλίθια αυτάκια σου.
Ο γιατρός είναι ένας άνθρωπος που κάνει μια πολύ δύσκολη και υπεύθυνη δουλειά, που προσπαθεί συνεχώς να την μάθει αφού δε μαθαίνεται ποτέ καλά, που αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες, που έχει πολύ άγχος και που αναλαμβάνει μεγάλα ρίσκα και κινδυνεύει να μπει φυλακή.
Δεν είναι πολιτικό γρανάζι.
Δεν είναι υπαλληλίσκος και δεν μπορεί να έχει νοοτροπία υπαλληλίσκου.
Δεν είναι πολιτικός χειροκροτητής ή γκαουλάιτερ.
Ο γιατρός είναι πλέον ένας απλός , σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος που αξίζει το σεβασμό όλων:
και των ασθενών… και της κοινωνίας… και του κυρίου υπουργού.
…και του κυρίου Διοικητού και λοιπού παρατρεχάμενου που θέλει να παρουσιάσει έργο πάνω στην καμπούρα του γιατρού...
Αν δεν τα καταλάβει αυτά η κοινωνία και η πολιτική ηγεσία, δεν πρόκειται ποτέ να στερεωθεί ένα σύστημα υγείας που θα έχει σαν πρώτο ρόλο την αξιοπρεπή και σοβαρή αντιμετώπιση των ασθενών και της ασθένειας.
Αντε…γιατί πολλές γελοιότητες έχουμε ακούσει και για πάρα πολλά χρόνια.
