.
..μ´ αρέσουν οι φωτογραφίες προφίλ: δηλώνουν σημαντικά πράγματα για τον κάτοχό τους.
Πχ ...κύριέ μου...είσαι γιατρός και ξεκωλώνεσαι, όλη μέρα, μέσα σε κακοφωτισμένους και θλιβερούς διαδρόμους ενός νοσοκομείου?
...τότε γιατί βάζεις τον εαυτό σου φωτό με ψαροντούφεκο ή αλεξίπτωτο?
Προφανώς, η περιπετειώδης φύση σου καταπιέζεται.
…ή, είσαι σοβαρός κύριος, κουστουμάτος καθημερινά, και βάζεις την αφεντιά σου με μαγιώ και ρουφηγμένη κοιλιά?
Γιατί?
Είσαι πολύ σοβαρή κυρία με επάγγελμα σκέτη συντηρητικούρα και βάζεις φωτό σαν τουρλωτή σεξυ γατούλα που περιμένει τον γάτο?
Δεν ξέρω.
Μπερδεύτηκα.
Κώλοι , βυζιά, ποντίκια…
…μοτοκρός, κρις κραφτ, ψευτοθαλαμηγοί, κότερα, αλιευτικά…
….κυριλέ-γκαμπριολέ και πάσης φυσεως γυαλιστερές λαμαρίνες.
Αλλά και σκύλοι, γάτες, καναρίνια, γεράκια, γυπαετοί, λιοντάρια , τίγρεις.
Κάτι κουλτουριάρες κλιμακτηριακές αναδεικνύονται σε βιβλιοθήκες που πάνε μέχρι το ταβάνι έτοιμες να τις πλακώσουν.
Άλλες, πιο μεταφυσικές, πάνε σε θρησκευτικά θέματα και σύμβολα.
Εικόνες, άγιοι, «Εγώ ειμί η οδός».
Εμ...όλοι ψάχνουν την «οδό»
Εγώ έβαλα τον εαυτό μου αραχτό σε καφενείο.
Ήταν πάντα ένα κρυφό ιδανικό μου:
να τελειώσω τα μαθήματά μου για να κάθομαι, μετά, αραχτός.
Τελικά, ούτε τα μαθήματα τελείωνα...αλλά ούτε και χρόνο να μείνω αραχτός είχα.
Κατάρα...η ζωή ποτέ δεν σου δίνει αυτό που θέλεις.
Σε καταδικάζει να είσαι ανικανοποίητος έστω και αν έχεις μοναδικό όνειρο ένα καφενείο.