η κοινή λογική που έπαψε να είναι κοινή

 ...όσο η επιστήμη έδινε δωράκια στους λαουτζίκους  της  Δύσης, ήταν εύκολο να πάρει την θέση της Θρησκείας: 

ψυγείο, πλυντήριο, αυτοκίνητο, αεροπλάνο, αντιβιοτικά, αντιφυματικά, αντιψυχωσικά, ηρεμιστικά, ταξίδια, βιβλία, πανεπιστήμια, σινεμά, μουσικές.

Όλα τα ωραία , σχεδόν τζάμπα.

Το σεξ , επίσης.

Η αλήθεια είναι πως ο Χριστιανισμός είχε ήδη αρχίσει να χάνει επιρροή στις ψυχές. 

Από πιό πριν.

Η ζωή λοιπόν έγινε πιό εύκολη και οι απαντήσεις σε όλα, επίσης.

Μιά γενική αισιοδοξία κατείχε τους πάντες πως η επιστήμη, η νέα ορθολογική θρησκεία, είχε απαντήσεις και λύσεις για όλα.

Αλλά, μετά, άρχισαν τα προβλήματα: 

νέες, ανίατες εκφυλιστικές αρρώστιες (του πολιτισμού) , μόλυνση του περιβάλλοντος, οικολογικές και οικονομικές καταστροφές, ανισότητα, πείνα, εκμετάλλευση, κατάθλιψη, υπαρξιακό άγχος.

Η επιστήμη δεν είχε λύσεις σε αυτά.

Η επιστήμονες βέβαια, έδειχναν γεμάτοι αυτοπεποίθηση και συνέχιζαν να εκπέμπουν αισιόδοξα μηνύματα...αλλά, η πραγματικότητα τους διέψευδε.

Και άρχισε ο ανορθολογισμός: αφού η λογική ήταν αδύναμη, η άρνηση της λογικής ίσως ήταν η λύση.

Αλλά και οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις συνέτειναν στον ανορθολογισμό: 

είναι το ηλεκτρόνιο σώμα ή κύμα? 

...και τα δύο...έλεγαν οι σοφοί.

Αλλοτε συμπεριφέρεται ως κύμα και άλλοτε ως σωματίδιο.

Παλαβό, έ? 

…όχι, είναι επιστημονικό.

Η ταχύτητα καμπυλώνει τον χρόνο?

Το παρατηρούμενο αντικείμενο αλλάζει φύση ανάλογα τον παρατηρητή?

Ναι...

...ένα σωρό τρελλά, ήταν επιστημονικά.

Αρα, ο ορθολογισμός, τέρμα...

…έχει όρια και αυτός.

Και άρχισαν τα άλλα πανηγύρια.

….της φιλοσοφίας των μεταμοντέρνων: 

δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια .

…της μόδας υποκειμενισμός, παντού.

…ερμηνειοκρατία: τάχα δεν υπάρχουν σταθερές αλήθειες, όλα είναι θέμα ερμηνείας.

Αλλά και άλλες κοινωνικές ψυχοπαθολογίες ξεφύτρωσαν με θράσος και επιθετικότητα νέας θρησκείας:

ο παλαβός δικαιωματισμός , ο άκρατος ατομικισμός, αποθέωση της ατομικότητας στην έκφραση…έστω και αν είναι αντικοινωνική.

Οι τραβεστί έγιναν της μόδας: και οι τραβεστί άνθρωποι και οι τραβεστί απόψεις 

Τρανς καταστάσεις, παντού.

Και ο σοβαρός επιστήμονας που έφαγε μιά ζωή να ψάχνει στοιχεία και γεγονότα, ίδια κι όμοια με τον Μπάμπη τον μπλόγκερ που έχει άποψη και βεβαιότητα γιά όλα.

Με τις υγείες μας.

και αν δεν είσαι μαλάκας, πρέπει να τον προσποιείσαι

... στην ζωή, οι  βασικές επιλογές είναι τρεις: 

...ή θα είσαι καλός, ή θα είσαι κακός, ή θα είσαι μαλάκας. 

«Καλός»,  είναι  κάποιος που ωφελεί τους άλλους.

«Κακός»,  είναι  κάποιος που βλάπτει τους άλλους.

Ο «Μαλάκας» , έχει πιό δύσκολο ορισμό.

Ο «Μαλάκας» δεν είναι ένα πράγμα: είναι πολλά διαφορετικά είδη.

Ποιό είναι όμως, το κοινό συστατικό, σε όλα αυτά τα είδη μαλάκα; 

Ποιά είναι η κοινή ουσία που εμπεριέχεται και συνιστά το βασικό γνώρισμα του μαλάκα;

....νομίζω... η κοινή ουσία,  που προσδιορίζει, όλα τα είδη μαλάκα, είναι κυρίως η ασυνέπεια: 

η αναξιοπιστία, η αστάθεια, η αντιφατικότητα  στις ιδέες και την συμπεριφορά. 

Όλα αυτά, σε τελική ανάλυση, είναι μιά έλλειψη αρχών: 

ο μαλάκας δεν έχει σταθερές αρχές.

Είναι «ανεμάνθρωπος», φτερό στον άνεμο.

Ο «Μαλάκας», συνήθως δεν έχει την κακή πρόθεση του «Κακού», γιατί τότε θα ήταν υβρίδιο : 

θα ήταν «κακός μαλάκας».

 Ο μαλάκας με καλή πρόθεση, είναι αυτό που λέμε, χαζομαλάκας.

Υπάρχει μιά εξαίρεση...ένα είδος μαλάκα που νομίζω ότι είναι το πιό επιτυχημένο απ’ όλα: 

είναι ο «μαιμού μαλάκας».

Ο «μαιμού μαλάκας » ένας τύπος κατά βάση  πονηρός που,  όταν το απαιτούν οι περιστάσεις,  το παίζει μαλάκας. 

Δεν έχει απολυτα σταθερές αρχές αλλά καταλαβαίνει τα κοινωνικά ρεύματα.

Μιλάει με όρους πολιτικής ορθότητας: λέει ό,τι είναι αρεστό στα αυτιά της κοινωνίας.

Ανάλογα το κοινό και την μόδα, θα μιλάει για «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό», «οικονομία της αγοράς», «κοινωνικό κράτος», «φιλεύθερο μοντέλο», «αυτονομία και αυτοοργάνωση».

Όλα μαζί ή ξεχωριστά, κατα το ακροατήριό  του,  και με μπόλικη ασάφεια.

...γιατι το κάνει?

Γιατί είναι αποτελεσματικό: είναι τόσο πονηρός που ξέρει πως οι μαλάκες δεν διορθώνονται: 

συνήθως άγονται και φέρονται απο τα ΜΜΕ. 

Επειδή, φυσικά, οι μαλάκες πλειοψηφούν στην κοινωνία, είναι σημαντικό να σε νιώθουν «δικό τους».

Ο μαιμού μαλάκας, λοιπόν, ντύνεται  εκούσια μαλάκας και συνενοείται τέλεια μαζί τους.

Αυτή είναι και η «μαγκιά» του:

κατάλαβε έγκαιρα πως οι μαλάκες είναι ανίκητοι.

Άρα, μόνο σαν μαλάκας,  μπορεί να προκόψει.

...και, κυρίως, να διαπρέψει στην Πολιτική.

Έτσι, όταν ρωτάμε... «μα τι μαλάκες είναι αυτοί που μας κυβερνούν?»...η εξήγηση είναι απλή: 

είναι αυτοί που μας μιμούνται.

και μας ποιός θα μας κοιτάξει?

 ….όταν περιγράφεις μια πιθανή σοβαρή διάγνωση που απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση με εξετάσεις , νοσηλεία και παραπομπή σε άλλες ειδικότητες και οι συγγενείς του υπερηλίκου ασθενούς, σου λένε…

«μήπως να μην τον βασανίζουμε γιατρέ?»

…εγώ καταλαβαίνω ότι εννοούν…

«μήπως να μην βασανιζόμαστε εμείς, γιατρέ?»

…γιατί, ό υπερήλικος συγγενής, συχνά αντιμετωπίζεται σαν μιά γλάστρα με βασιλικό: 

όσο κάθεται ήσυχος στην γωνιά, δεν απαιτεί συχνό πότισμα, φροντίδα και λιπάσματα, είναι οκ.

Αν είναι όμως να μαζεύει μυγάκια και να τρέχουμε να αγοράζουμε λιπαντικά και φάρμακα, ας λείπει και το φυτό εσωτερικού χώρου.

Ο γιατρός έχει καθήκον να νομιμοποιήσει τις σκέψεις και τις προθέσεις μας.

Για αυτό τον έχουμε.

Αν δεν συμφωνεί και είναι υπέρ του φυτού, προφανώς κάτι κρύβει:

μάλλον  το κάνει από ναρκισσισμό, παραξενιά ή συμφέρον.

«εεε…πια!    …αμάν με τις παραξενιές και τις εμμονές τους, οι γιατροί.

Και εμείς έχουμε βάσανα και δουλειές…

….εμάς ποιός θα μας κοιτάξει?  εεε…ποιός?»