η σχέση εμπιστοσύνης με τον Παθολόγο είναι το κλειδί στην πρωτοβάθμια

 …όλα τα νομοσχέδια που αφορούν την πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι σχεδιασμοί επί χάρτου από λογιότατους καθηγητάδες που δεν έχουν αντιμετωπίσει κανένα πραγματικό άρρωστο στην ζωή τους στα επείγοντα,  τα τελευταία τριάντα χρόνια. 

Φιλολογικούρες μεταφρασμένες απο τα αγγλικά…δηλαδή από άλλους λαούς με άλλες συνήθειες και , κυρίως , με άλλη σχέση γιατρού -ασθενή.

Πολιτική της Υγείας και λοιπές παπαρολογίες.

Νομοσχέδια που συνεχώς αλλάζουν,  γιατί είναι προορισμένα να αποτύχουν.

Η αποτυχία είναι εγγενές στοιχείο τους, είναι μέσα στο DNA τους.

Για να μην μακρυγορώ, γιατί είναι και κουραστικό και βαρετό να λέω πολλά,  πιστεύω  πως το κλειδί για μιά σωστη πρωτοβάθμια είναι ένα: 

σωστοί Παθολόγοι και σωστοί γενικοί γιατροί.

Γιατροί  με γερή παθολογική παιδεία (και προφανώς να μην κάνουν τα πάντα…από τον γυναικολόγο μεχρι τον παιδίατρο και τον ωρλ…) και οικοδόμηση εμπιστοσύνης του κόσμου σε αυτούς.

Ο κόσμος, ο λαός, οι ασθενείς, πρέπει να ξαναμάθουν να πιστεύουν τον γιατρό τους .

Να χτίσουν σχέση μαζί του.

Και αυτός ο γιατρός θα είναι ένας….

….ένας και σταθερός: ο Παθολόγος τους ή ο Γενικός γιατρός τους.

Σε αυτόν θα πηγαίνουν, αυτόν θα συμβουλεύονται και αυτόν θα πιστεύουν.

Θα είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης και κύρους, ακέραιος και άρχοντας, όχι κακόμοιρος και ψιλικατζής.

Αυτός θα συζητάει, θα ξέρει το ιστορικό, θα ξέρει την οικογένεια.

Αυτός θα κατευθύνει στις άλλες ειδικότητες: με παραπεμπτικό -ενημερωτικό σημείωμα και θα παίρνει έγγραφη απάντηση.

Με Μαίηλ.

Ολα γραπτά… και για νομική κατοχύρωση.

Τέρμα τα λόγια του αέρα: όλα με υπογραφές.

Διαφάνεια και κυριλίκι…όχι συναλλαγές και κακομοιριά.

Παθολόγος: η τοπ ιατρική ειδικότητα για να γίνει κάποιος σωστός διαγνωστής και θεραπευτής.

Μα αυτόν θα σπάσει η πολυφαρμακία και η ηλίθια κατάχρηση παρακλινικών εξετάσεων.

Με αυτόν θα μπεί τάξη στο σύστημα και θα γίνει οικονομία πόρων.

Αλλά ο παθολόγος χρειάζεται αναβάθμιση και εμπιστοσύνη.

Δηλαδή καταλήγουμε πάλι ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό και κοινωνικό.

Πολιτικάντηδες, σοβαρευτείτε.

Χωρίς σωστούς γιατρούς κύρους, όλα σας τα σχέδια είναι πεθαμένα.

ένα ξεροκόμματο γιά τα λιγούρια, αρκεί

...αυτή η ιστορία με τα 150 ευρώ σαν μπόνους εμβολιασμού είναι ανόητη και μπανάλ:   

θεωρούν ότι ο ηλίθιος και λιγούρης λαουτζίκος θα ξεπεράσει τον φόβο του( ?) και την αδιαφορία(?) του με 150 ευρουδάκια?

...ισα- ίσα γιά να πάρει το καινουργιο μοντέλο παπούτσια  της Nike. 

...ή ένα σετ σέξυ εσωρούχων?

...ή τους μπάφους του μήνα?

...αλήθεια, προσπαθώ να καταλάβω  πως το φαντάστηκε ο «επικοινωνιολόγος».

Αλλά... ας μην τα φορτώνουμε όλα στους επικοινωνιολόγους: 

και αυτοί μεροκαματιάρηδες -παπατζήδες!-  είναι.

Απλά βρίσκουν κορόιδα και πουλάνε πραμμάτια: πολιτική επικοινωνία και χειρισμό των «μαζών».

Των ηλίθιων μαζών, φυσικά.

...τι? ...δεν ειναι ηλίθιες οι μάζες? 

...έχουν ευθύνη?

...ψηφίζουν? ( ναι να το κάνουμε απο τα δεκαέξι! να τους παραμυθιάζουμε ευκολότερα!)

Φυσικά είναι ηλίθιες οι μάζες: γενιές επιτυχημένων και λαοπρόβλητων πολιτικάντηδων, το επιβεβαιώνουν.

Κάνουν, απλά, ό,τι  κόλπα έκαναν οι πατεράδες και οι παπούδες τους... 

(που ήταν και αυτοί επιτυχημένοι πολιτικοί).

´Η θα αγρίευαν στις «μάζες» ή θα τους πετούσαν ένα ξεροκόμματο.

Ανάλογα την «συγκυρία».

Αλλά μου φαίνεται πως άλλαξαν οι εποχές.

Μερικοί θυμώνουν εύκολα: και με τις αγριάδες και με τα μπόνους-ξεροκόμματα.

φιλόζωος και επιτυχημένος πολιτικός

 ... ένας ακόμη βασικός κανόνας πολιτικής επιτυχίας είναι να πηγαίνεις με τα ισχύοντα κοινωνικά ρεύματα: παλιά έπρεπε να είσαι φιλοσοβιετικός, τώρα αρκεί να είσαι ζωόφιλος.

Δεν είναι κακό...είναι και πιό εύκολο: αντί να τρέχεις στα φεστιβάλ της ΚΝΕ , να απευθύνεις ατελείωτους «αγωνιστικούς χαιρετισμούς» και να τρέχεις σε «πορείες συμπαράστασης» μεσα στο λιοπύρι, αρκεί να χαιδεύεις πότε πότε κανένα σκύλο.

...και, αν είναι μικρό και χαριτωμένο σκυλάκι, καλό είναι να το φιλάς και στο στόμα.

Απαραίτητη είναι η σωστή προσφώνηση... 

...με ένα μίγμα ενθουσιασμού, τρυφερότητας και γονεικής στοργής: 

«ααααχχχ....μωρό μου, γλυκούλι μου....γουτσου-γούτσου, ΓΟΥΤΣΟΥ!!!»