…κάθομαι το πρωί σε ένα Εβερεστ στην πλατεία και πίνω καφέ κρυφακούγοντας συνταξιούχους.
Είναι το μόνο στέκι που έχει καλό καφέ με 2 ευρώ.
Όλες οι καφετέριες με τα 4 € είναι άδειες από γέρους.
Είναι και μιά θαυμάσια διαδικασία μελλοντικής κοινωνικοποίησης για μένα…
…. στον κόσμο των συνταξιούχων που, σημειωτέον, δεν είναι όλοι γέροι..
Υπάρχει μιά περίεργη δημοκρατία εκεί… αφού όλοι, παρά τις μικροδιαφορές στις συντάξεις, έχουν κοινά προβλήματα υγείας , μοναξιάς, άγχους και έλλειψης ελπίδας.
Παίζονται βέβαια κάποια παιχνιδάκια εξουσίας αλλά μπροστά στο βασικό πρόβλημα της φθοράς και του θανάτου, εξισώνονται όλοι.
Σπάνια έρχονται και κάτι γριές που γκομενίζουνε, που δηλαδή βασικά ναρκισσεύονται γιατί αυτό είναι κουσούρι χρόνιο και ανίατο , αλλά δεν δένουν στις αντροπαρέεες των γέρων.
Παλιά οι γέροι μιλάγανε παθιασμένα για πολιτικούς πχ τον Αντρέα, τον Καραμανλή κλπ.
Τώρα δεν ακούω συζητήσεις για πολιτικούς αλλά για δημαρχαίους.
Την τελευταία φορά που πήγα μου έκανε εντύπωση αυτό.
…. δηλαδή κανένας δε μίλαγε για Τσίπρα και Μητσοτάκη αλλά για τους τοπικούς παράγοντες των δήμων, για δημοτικούς συμβούλους και λοιπούς εκεί της περιοχής.
Οι πολιτικοί ξέφτισαν και απογοήτευσαν…και έτσι οι δήμαρχοι και λοιποί τοπικοί άρχοντες, υποκατέστησαν την σχέση με την εξουσία σε μιά πιό τοπική βάση.
Οι Γιατροί που είχαν κάποια τοπική επιρροή παλιότερα, ξέφτισαν και αυτοί… και αντικαταστάθηκαν από τους παράγοντες των τοπικών ομάδων…
Δηλαδή από ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, καφετεριών και από εργολάβους.
Άντε, γλυτώνει και κανένας δικηγόρος.
…παρτε το απόφαση, λαμόγια εκλογολόγοι και ινφλουένσερς:
στο καφενείο πλάθονται τα υπόγεια κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα.
Αλλά εκεί δεν έχει μέλλον ο Κασελάκης.
Ούτε ο Μητσοτάκης.
Ούτεο Κουτσούμπας.
Οι κυριλέ μορφωνιοί αποφεύγουν τα καφενεία…το ίδιο και οι γόνοι μεγάλων και πάμπλουτων οικογενειών ή οι χοντροί συνδικαλιστάδες του Δημοσίου και τα κομματικά στελέχη που δεν δούλεψαν ποτέ.
Όλοι αυτοί είναι βολεμένα και αυτάρεσκα άτομα με τα οποία οι γέροι των καφενείων δεν νιώθουν καμιά ψυχική συγγένεια.
Αν ποτέ τους ψηφίζουν, είναι από ανασφάλεια… γιατί φοβούνται μη χάσουν τη σύνταξη.
…είτε για να εκδικηθούν ένα άλλο πολιτικό ζουλάπι.
Θα συμβούλευα τους πολιτικούς και τους επικοινωνιολόγους να πηγαίνουν σε κανα καφενείο να μιλήσουν με γέρους …
Αλλά ως ισότιμοι και όχι αφ’ υψηλού.
Την κρυφή υπεροψία την μυρίζονται οι γέροι των καφενείων.
… από χιλιόμετρα μακριά.