Από τα λίγα πράγματα που με κάνουν να χαίρομαι -και αυξάνουν την μάλλον ταλαιπωρημένη αισιοδοξία μου - είναι τα νέα ζευγάρια με παιδιά ανάμεσα στα 12 και τα 16-17.
Μικρές οικογένειες που αγωνίζονται να ζουν αρμονικά: καλή σχέση στο ζεύγος, καλή σχέση με τα παιδιά.
Παιδιά σε δύσκολη ηλικία γεμάτη κινδύνους.
Ισορροπία. Αγάπη. Ανθρωπιά. Λογική.
Μικρά, υγιή φρούρια που αντιστέκονται.
Όσοι αμφισβητούν τον θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας, όσοι χλευάζουν τους παραδοσιακούς δεσμούς γενικά, όσοι περιφέρονται σαν φτερά εδώ και κεί -ξυπνήστε!…συνήθως σε βρώμικες γωνιές καταλήγουν τα ελαφριά σκουπίδια- ας δουν λίγο το είδωλό τους στον καθρέφτη και ας αποφασίσουν με ειλικρίνεια και τόλμη, αν τους αρέσει.
Μετά, ας σκεφτούν λίγο.
Λίγη σκέψη κατά μόνας, ποτέ δεν βλάπτει.
