…η ερώτηση «ποιός είμαι?» είναι μιά σημαντική ερώτηση που εντείνεται στην εφηβεία και συνεχίζεται, μειούμενη σε ένταση, και στην διάρκεια της ενήλικης ζωής.
Είναι μιά σημαντική ερώτηση για την αυτοεκτίμηση, το θάρρρος, τον κοινωνικό και ερωτικό προσανατολισμό, την εκλογή επαγγέλματος.
Σε άμεση σχέση με την ερώτηση «ποιός είμαι» είναι και η ερώτηση «που ανήκω».
Σε ποια ομάδα ανθρώπων ανήκω, με ποιους ταιριάζω, ποιους καταλαβαίνω, ποιούς νιώθω δικούς μου, όμοιούς μου.
Όμοιος ομοίω, αεί πελάζει.
Οι αστροφυσικοί προφανώς αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μέσα στην κοινότητα των αστροφυσικών, οι πολιτικοί των πολιτικών, οι κομμώτριες των κομμωτριών και οι τραβεστί των τραβεστών.
Το «που ανήκω» δεν το αποφασίζει το άτομο μόνο του:
του το υποβάλλει η κοινωνία, η γειτονιά, ένα πρόσωπο κύρους (πχ η μαμά, η γιαγιά : μωρό μου, πριγκιπέσσα μου, είσαι προορισμένη για τα μεγάλα σαλόνια κλπ)
Αλλά και στην πορεία , αν πέσεις σε ειδική ομάδα , επηρρεάζεσαι ακόμη και ως ώριμος ενήλικος.
…πχ η Κική Δημουλά μέχρι τα πενήντα, ήταν μιά άγνωστη υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος:
μετά τα πενήντα έγινε γνωστή ποιήτρια μεγάλου κύρους, Ακαδημαικός κλπ.
Άρα, η αντίληψη της για το «που ανήκει» άλλαξε στην πορεία.
Υπάρχουν περιβάλλοντα που σε ανεβάζουν ψυχολογικά και δημιουργικά…και περιβάλλοντα που σε κατεβάζουν και σε καταστρέφουν, διαλύοντας κάθε ίχνος δημιουργικής σκέψης και αυτοεκτίμησης.
Το ελληνικό Δημόσιο είναι φτιαγμένο για να καταστρέφει καλούς ανθρώπους με καλό και ανήσυχο μυαλό.
Γιατί συμβαίνει αυτό?
Προφανώς γιατί δεν ενθαρρύνει καμιά πρωτοβουλία, γιατί κάνει τους ανθρώπους ευθυνόφοβους και μίζερους και γιατί έχει μια άκαμπτη ιεραρχία η οποία ενθαρρύνει την υποταγή στους πολιτικούς προισταμένους.
Όλα είναι φτιαγμένα για να υπηρετούν τον πολιτικό κοτζαμπασισμό.
Όλα αυτά μου κατέβηκαν βλέποντας την βράβευση ενός 35χρονου μαθηματικού, του Στέφανου Αρετάκη, ο οποίος είναι πλέον διεθνούς φήμης αστροφυσικός και έχει περιγραψει επιστημονικούς όρους που φέρουν το όνομα του.
Μετά το πανεπιστήμιο της Πάτρας, αν δεν πήγαινε στο Κέμπριτζ και στην Αμερική για να ξεδιπλώσει την έρευνα του με ελευθερία και δημιουργικές συνεργασίες, προφανώς θα ήταν αδιόριστος μαθηματικός.
Αν πιστέψεις ότι ανήκεις μέσα σε ένα φροντιστήριο, θα παραμείνεις μέσα σε ένα φροντιστήριο.