Την πάτησε ο κυρ Άδωνις: αποκάλεσε τους διαδηλωτές υγειονομικούς στο Νοσοκομειο Μυτιλήνης «μικρά και ασήμαντα ανθρωπάκια» που δεν έχουν θάρρος κλπ.
Στην Ελλάδα υπάρχει - νομίζω - μία κρυφή συμφωνία κυρίων ανάμεσα στον πολιτικό και τον ψηφοφόρο:
εγώ θα σε ψηφίσω -και θα κάνω ότι σε πιστεύω σε ό,τι μαλακία λες- και εσύ θα με φροντίζεις/ διορίζεις/ χαρτζιλικώνεις και κολακεύεις.
Επιδόματα, ψευτοπρονόμια και κολακείες.
«Περήφανα νιάτα και τιμημένα γηρατειά».
«Του Έλληνες ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει».
Συμφωνήσαμε..,αλλά ως ίσοι , κυρ πολιτικέ.
Δεν είσαι καλύτερος από μένα.
Σε ξέρω τι λίγδης και τι λιγούρης ήσουνα.
Εγώ σε έφτιαξα και σε ψήφισα, γιατί μοιάζουμε…
…και τώρα που έγινες υπουργός, μεγαλοπιάστηκες;
Δεν σε ψήφισα γιά να γίνεις Μαριάννα Λάτση…σε ψήφισα για να εχω τον κολλητό μου σε θέση που «του περνάει».
Λάθος…
…λάθος η περιφρόνηση του συνεταίρου.
Έστω και αν λες αλήθεια… εν όλω ή εν μέρει…
…η αλήθεια δεν λέγεται πάντα:
τηρούνται τα προσχήματα.
Που δεν λες αλήθεια…απλά την διαστρέφεις.
Ένας καλοζωισμένος ψευταράς πρέπει να είναι ταπεινός και να προσέχει τι λέει.
Ποτέ δεν λες την γυναίκα σου άσχημη και ας είναι κουασιμόδα.
Ούτε και αυτή λέει ότι είσαι μπάμιας και νούλα στο κρεββάτι.
…μάλιστα, κύριε υπουργέ!
…elementary, Minister!
