η τραγωδία των διακεκριμένων

 

Στην Ελλάδα είναι απαίσιο να διακριθείς σε κάτι.

Πρέπει να γλυτώσεις από τις συκοφαντίες του κάθε ζηλόφθονου και τους επαίνους του κάθε ηλίθιου.

έλλειψη εναισθησίας και απενοχοποίηση: ένας μηχανισμός για να μην σε βασανίζουν οι μικροαθλιότητές σου

 Τι είναι η εναισθησία;

«Ο όρος “εναισθησία” χρησιμοποιείται για να περιγράψει την επίγνωση της ύπαρξης της ψυχικής νόσου. 

Με άλλα λόγια, η εναισθησία σχετίζεται με το πώς ένας ασθενής αντιλαμβάνεται τη φύση και τις αιτίες της ασθένειάς του, όπως επίσης και τα συμπτώματα που σχετίζονται με την ασθένεια αυτή. 

Η έλλειψη εναισθησίας θεωρείται ότι είναι σύνηθες φαινόμενο στην πλειοψηφία των ασθενών με ψυχωσικές διαταραχές, με αποτέλεσμα να έχει γίνει πλέον αποδεκτό ότι ασθενείς με ψύχωση δεν έχουν πλήρη αντίληψη της διαταραχής και των συμπτωμάτων της».

Εκτός απο το ψυχικά διαταραγμένο άτομο που δεν έχει εναισθησία -δηλαδή δεν καταλαβαίνει ότι έχει πρόβλημα και πιό είναι αυτό- εναισθησία μπορεί να λείπει και από μιά ομάδα ή από ένα λαό: 

υπάρχουν λαοί που έχουν στρεβλή άποψη για τον εαυτό τους ( πχ Περιούσιος Λαός), για το παρελθόν τους (μεγαλομανία για παρελθόντα κατορθώματα), ή που κάνουν διαστρέβλωση γεγονότων για κοινωνική ή ψυχολογική αποφόρτιση:

πχ από ένα γεγονός μιάς περιορισμένης εξέγερσης εφευρίσκεις ένα Μύθο καθολικής εξέγερσης για να αποκαθαρθείς απο τις ενοχές σου που,  επί Χούντας, ως λαός, ως άτομα και ως ελίτ, επί έξι χρόνια καθόσουν σαν κότα και έπαιρνες θέσεις σαν καθηγητής, δικαστής ή εργολήπτης δημοσίων έργων.

…ή απλά ήσουν βολεμένος ιδιώτης και έκανες «πανωσήκωμα» τριώροφο στο οικόπεδάκι σου.

Και με μένα συμβαίνει κάτι ανάλογο…αλλά δεν το ομολογώ ούτε στον εαυτούλη μου.

…και εγώ σκατιάρης είμαι αλλά παίζω τον ευγενή και ασυμβίβαστο επαναστάτη.

…φυσικά και έχω ζηλοφθονία προς τους «προνομιούχους», τους «βολεμένους» και τους «επιτυχημένους» : 

το κοινωνικό μίσος μου δίνει ενέργεια και με κάνει να νιώθω επίφοβος και δυνατός.

Είναι υπέροχο να σε τρέμουν οι μικροαστοί.

Βέβαια, το κοινωνικό μου μίσος, οφείλεται λιγότερο σε πραγματικό μίσος για το κράτος, τους μικροαστούς και τους καπιταλιστές  και περισσότερο σε χαμηλή αυτοεκτίμηση: 

προφανώς με πονάει λιγότερο να θυμώσω με κάποιον άλλο παρά με τον εαυτό μου.

Ο Κακός Άλλος είναι το άλλοθί μου…

….αλλά δεν το ομολογώ αυτό.

…απλά, σπάω βιτρίνες.