οι ήρωες
Οι Ήρωες είναι απαραίτητοι όπως είναι η τροφή, το νερό και ο αέρας.
Κοινωνίες χωρίς ήρωες - δηλαδή κοινωνίες χωρίς θετικά πρότυπα τόλμης, ικανότητας, ανιδιοτέλειας και αίσθησης ανώτερου σκοπού - είναι κοινωνίες γιά τα μπάζα.
Η αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν γεμάτη ήρωες.
…. ήρωες οι οποίοι ήτανε κάτι ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους: τόσο πολύ είχαν ανέβει λόγω της αξίας τους.
Και ο χριστιανισμός είχε - και έχει - ήρωες παρά το χαμηλό προφίλ που προπαγανδίζει.
Οι άγιοι είναι οι ήρωες του Χριστιανισμού.
Έχουν τεράστιο θάρρος, αποφασιστικότητα και κάνουν ένα ανιδιοτελή αγώνα για όλη την ανθρωπότητα.
Ναι μεν είναι ταπεινοί και δεν τους αρέσει η λάμψη και οι γυαλιστερές πανοπλίες αλλά, έμμεσα, ξέρουν και νιώθουν ότι είναι πρωταθλητές στο -πνευματικό- αγώνα τους.
Η ποιότητα των ηρώων αντανακλά και την ποιότητα της κοινωνίας που τους παράγει.
Πχ οι Ράπερς, που είναι ήρωες της εποχής μας, είναι κακοποιοί - άρα έχουν τόλμη - αλλά στερούνται από κάθε άλλο θετικό χαρακτηριστικό:
είναι εγωκεντρικοί, επιδεικτικοί, σεξιστές, βίαιοι, καταστροφικοί και αυτοκαταστροφικοί.
Τα ναρκωτικά και οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, τους περιθωριοποιούν:
είναι στο περιθώριο αλλά είναι και ινδάλματα.
Όταν οι κοινωνίες παρακμάζουν, παρακμάζουν και οι ήρωες και τελικά πεθαίνουν.
Στην αρχαία Ρώμη στην εποχη της ακμής ο Ρώμος και ο Ρωμύλος ήταν ζωντανοί, όπως ο Θησέας στην Αθήνα.
Στην παρακμιακή φάση, είχαν ξεχαστεί.
Όλοι είχαν γίνει εγωκεντρικά δειλά ανθρωπάρια που τους ενδιέφερε μόνο η κοιλιά και το υπογάστριο.
Και η εξουσία…το πιο άθλιο ναρκωτικό.
Είχαμε ήρωες μεχρι πριν πενηντα χρόνια.
Ο Παστερ, ο Κωχ, ο Φλέμινγκ και οι αστροναύτες ήταν οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων.
Οι πολιτικοποιημένοι έφηβοι αριστεροί είχαν τον Τσε, και οι δεξιοί τον Τζαίημς Ντην .
(Αν πεθάνεις νέος, ηρωοποιείσαι ευκολότερα από τα κέντρα ηρωοποίησης).
Παρήκμασαν όμως οι οπαδοί τους αφού διεφθάρησαν απο τις ευρωπαικές επιδοτήσεις.
Μας έμειναν μόνο οι γυαλιστερές λαμαρίνες του Καββαθά, η γκλαμουριά του Κωστόπουλου, και οι ξεκωλέ καριέρες των ινφλουένσερς και του OnlyFans.
Διάφορα κέντρα και μειονότητες προσπάθησαν να δημιουργήσουν ήρωες που εξυπηρετούσαν σκοπιμότητες: οι ομοφυλόφιλοι πήγαν να ηρωποιήσουν τον Άλαν Τιούρινγκ και να κάνουν ομοφυλόφιλο τον Αλέξανδρο ενώ το λόμπι της πρασινης ενέργειας εφηύρε την Γκρέτα…
…..αλλά δεν έπιασαν.
Αν είχαμε σοβαρή πνευματική και πολιτική ηγεσία, θα εφευρίσκαμε νέους ήρωες, ντόπιους, πραγματικούς.
Όπως οι παλιοί είχαν τον Κατσαντώνη.
Για μένα ένας αυθεντικός ήρωας του νέου Ελληνισμού είναι ο Σολωμός Σολωμού.
Ο ηρωισμός εκτός από απελπισμένη τόλμη έχει κάτι παράλογο και θεατρικό.
Είναι μιά συμπυκνωμένη παράσταση - διακήρυξη.
Προφανώς οι ήρωες και οι ηρωικές πράξεις δεν πεθαίνουν αφού έχουν άυλη, μεταφυσική αξία.
Οι ήρωες μάλλον κοιμούνται και περιμένουν κάτι να τους ξυπνήσει.
Κάτι που να αξίζει τον κόπο.