Όταν ήμουνα μικρός, η τελοσπάντων νέος, ενδιαφερόμουν να καταλάβω τους ανθρώπους και τις σχέσεις μεταξύ τους.
Ρωτούσα λοιπόν τον πατέρα μου ο οποίος ήταν ένας μορφωμένος τύπος , αρκετά ευέξαπτος και ισχυρογνώμων , να σχολιάσει την συμπεριφορά κάποιων γνωστών του.
Όταν σχολίαζε την γυναίκα κάποιου από όλους αυτούς, χρησιμοποιούσε δύο λέξεις:
είτε έλεγε ότι αυτός έχει μιά «θαυμάσια γυναίκα» είτε, ότι «έμπλεξε».
Το «θαυμάσια γυναίκα» το καταλάβαινα, το «έμπλεξε» δεν καταλάβαινα και τον ρωτούσα τι σημαίνει .
Βασικά ξεκάθαρη απάντηση δεν έδινε αλλά έπαιρνε μια σοβαρή έκφραση, σήκωνε τα φρύδια του, κουνούσε το κεφάλι του και έλεγε:;
Τι να σου πω;
Είναι απλό, «έμπλεξε».
Καταλάβαινα ότι εννοούσε ότι η κυρία ήταν πηγή προβλημάτων… οκ … αλλά τι είδους προβλημάτων?
Φανταζόμουν ερωτικών , απιστίες κλπ αλλά, στην πορεία, διαπίστωσα ότι αυτά ήταν τα λιγότερο συχνά και ότι τα πραγματικά μπλεξίματα είχαν να κάνουν με συμπεριφορές :
με γυναίκες αυταρχικές, κυριαρχικές, γλωσσοκοπάνες, απαιτητικές, γκρινιάρες, προσβλητικές και πάει λέγοντας.
Στην πορεία αυτό το επιβεβαίωσα και με άλλους που έκανα παρέα:
με κάτι γεροντοπαλίκαρα, διαζευγμένους, καταπονημένους οικογενειάρχες και λοιπούς που είχαν γυναίκες που τους καταπίεζαν ή κσι κακοποιούσαν, αλλά που δεν τολμούσαν να τις εγκαταλείψουν.
Περιέργως, και αυτοί, χρησιμοποιούσαν την λέξη-κλειδί : «έμπλεξα»
Μαθαίνοντας την γλώσσα κσλυτερα, κατάλαβα ότι το «έμπλεξα» έχει ετυμολογική σχέση με την αρχαίες λέξεις «εμπλέκω» και «εμπλοκή».
Εν -πλοκή , εμπλοκή, σημαίνει δυσλειτουργία λόγω διαταραχής της «πλοκής».
Της ομαλής πλοκής, της σωστής συναρμογής.
Γρέζια δηλαδή ανάμεσα στους οδοντωτούς τροχούς.
Ξέρανε όλοι αυτοί οι τύποι -από εμπειρία- ότι όταν παίζουν γρέζια ανάμεσα στα γρανάζια - συζύγους, άστα να πάνε :
κολλάει η μηχανή.
Γι’ αυτό , πχ λέγανε επιγραμματικά :
άτυχος ο Μάκης .
Καλό παιδί… αλλά «έμπλεξε».