Βλέπω κατι εντελώς παραδοσιακούς κρητίκαρους ορεσίβιους οπαδούς του Πολάκη , να επευφημούν έναν τύπο με εμφάνιση πλούσιου κοσμικού γιάπη της Αμέρικας , γουοκάκια με κόντρα ξύρισμα και «παντρεμένο» με ένα κοπέλι αμερικανάκι και γλαστράκι που κοιτάζει δεξιά και αριστερά αμήχανο και αποπροσανατολισμένο τις τρικλοποδιές και τις μαχαιριές πολιτικής επιβίωσης… σε ένα πρώην κομμουνιστικό κόμμα, στην άκρη του κόσμου.
Αρχηγάρα μας!
Πρόεδρε βάλε το μαχαίρι στο κόκκαλο !
Μαζί σου μέχρι την τελική νίκη! κλπ
Βέβαια όλοι αυτοί αν τους πει ο γιός τους ότι το πάει το γράμμα και θέλει να το επισημοποιήσει κιόλας με βούλα , θα πέσουν να πεθάνουν.
Θα προτιμούσαν να τους κόψουν το δεξί χέρι παρά να δουν τον μονάκριβό τους παντρεμμμένο με τον κολλητό του.
Τώρα θα μου πείτε «τι με κόφτει» και αν εγκρίνω τις «προσωπικές επιλογές» και άλλα βαρετά.
Το μπούλιγκ θα αρχίσει αμέσως μόλις πω κατι που δεν αρέσει στα γουοκάκια.
Μα δεν σχολιάζω αυτό ρε «σύντροφοι».
Τους «γραικύλους» σχολιάζω.
Το ευτελές ξεπούλημα των προσωπικών και κοινωνικών αξιών.
Όταν οι Έλληνες είχαν υποδουλωθεί στους Ρωμαίους, έχασαν, σταδιακά, κάθε αξιοπρέπεια:
ξεπούλησαν αρχές και αξίες αιώνων για να είναι αρεστοί στους βλάχο-Ρωμαίους κατακτητές .
…πχ όχι μόνον έκαναν κάτι ηλίθιους αυτοκράτορες κοινωνούς των Ελευσινίων μυστηρίων χωρίς να πληρούν καμμιά προϋπόθεση πνευματικής και λοιπής προετοιμασίας , αλλά μετέφεραν χρονικά ακόμη και θρησκευτικές ημερομηνίες για να βολεύεται ο Ρωμαίος βλάχο-κατακτητής που ήθελε και τιμές «αρχιερέα» και «φιλοσόφου».
Σαν να έρθει ο Μπάιντεν και να τον κάνουμε αρχιεπίσκοπο και να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα τον Μάρτιο που τον βολεύει.
Τότε οι Ρωμαίοι αποκάλεσαν τους Έλληνες «γραικύλους».
Αναρωτιέμαι πως θα πρέπει να αποκληθούμε οι σύγχρονοι «γραικύλοι».
Κάτι απλό, μοντέρνο και «προοδευτικό» βέβαια.
…και κάτι που να παραπέμπει και σε πολιτικά ορθό, εεε;
Φυσικά.
