1 Αυγ 2024

οι 10 συνήθειες του μαλάκα γιατρού

 οι 10 συνήθειες του μαλάκα γιατρού



1)παραπέμπει σε ειδικούς πριν εξετάσει τον άρρωστο και λέει: 
«ρίξε στον τάδε μιά ματιά», «πρόσεξέ τον» ή «είναι δικός μου»
2)γράφει ακατανόητες γνωματεύσεις με το χέρι (και δεν βάζει σφραγίδα παρά μιά δυσανάγνωστη μουτζούρα για υπογραφή)
3) φεύγει χωρίς αντικαταστάτη (συχνά παίρνοντας μαιμού αναρρωτικές) 
4) αργεί παντού και πάντα αλλά δείχνει πολυάσχολος ενώ είχε πάει το αυτοκίνητο στο συνεργείο.
5) είναι αγενής με τους ασθενείς, τους άλλους γιατρούς και με το λοιπό προσωπικό παίζοντας τον αυθόρμητο ή τον χαριτωμένο.
6) μεγαλοπιάνεται- το παίζει μεγαλογιατρός, αναφέρεται συχνά στις σχέσεις του με μεγαλογιατρούς :
«τότε που χειρουργούσα με τον Ταδε  έναν ασθενή με ρήξη ήπατος, σπληνός, εντέρου και διαφράγματος , μου λέει:
 Τάσο, αν δεν ήσουν εσύ, δύσκολα θα έβγαινε το χειρουργείο σε τρεις ώρες και  ένα τέταρτο».
7) κάνει εύκολη κριτική αλλά ποτέ αυτοκριτική, αξιολογώντας τους άλλους σε θέματα που δεν ξέρει την τύφλα του.
9)είναι γλύφτης προς τους αποπάνω, ρουφιανάκος και διαπλεκόμενος με την εξουσία και ανασφαλής προς τους  ιεραρχικά κατώτερους.
10) η ιατρική ενημέρωσή του γίνεται με το αυτί:
ό,τι ακούσει από δώ και κει. Για διάβασμα βιβλιογραφίας ούτε λόγος...

χειριστικοί άνθρωποι…

 Παντα αναρωτιόμουν πώς κάτι τελειωμένα πρεζόνια, κάποιοι τρισάθλιοι περιθωριακοί και,  γενικά κάποια εμφανώς προβληματικά και άχρηστα άτομα, κατορθώνουν και βρίσκουν  κάτι κοπέλλες θύματα... και κάνουν "δεσμό" μαζί τους....

Και αυτές οι ...θεόχαζες, συχνά  τους βρίσκουν από γοητευτικούς μέχρι αξιολάτρευτους.
Δεν  είναι πάντα αυτές του ιδίου φυράματος: 
έχω δεί και πανέμορφες, υγιείς ακόμη και μορφωμένες  κοπέλλες, από καλές οικογένειες, να μπλέκουν -και να μην ξεμπλέκουν- με τον κάθε προβληματικό, άχρηστο και ψιλο-ή και χοντρο- πρεζόνι που το βλέπεις και αλλάζεις πεζοδρόμιο...
Τόσα χρόνια ιατρείο στα πέριξ των Εξαρχείων και της Ομόνοιας είδα ένα σωρό: 
να κατεβαίνει η φοιτήτρια από το πολυτελές τζιπ του μπαμπά και να συναντάει τον πρεζονάριο...
κοριτσάκια σαν τα κρύα νερά να καταλήγουν στην πορνεία του πρεζο-πεζοδρομίου...
Τείνω να καταλήξω στο εξής: 
όλοι αυτοί οι αλητόβιοι, είναι εξαιρετικά χειριστικά άτομα και άριστοι ηθοποιοί.
Παίζουν συνειδητά τον ερωτευμένο, τον τρυφερό, τον ρομαντικό, τον ευαίσθητο -που αγαπάει τρελλά- που ζει μόνο γιά σένα την μικρή "θεά" τους...που όμως θα το παίξει και "μανούλα" και χρηματοδότις και βοηθός και υπηρέτρια και μαιτρέσσα...για αυτόν τον ιδιαίτερο τύπο..τον τόσο ευαίσθητο, τον "ταλαντούχο" αλλά "αδικημένο"...
Ναι... ο κάθε βρωμοπόδαρος το παίζει  αδικημένη διάνοια και ταλεντάρα: από ποίηση και μουσική μέχρι "διανόηση" και "επανάσταση".
Δηλαδή, βασικά,  αραλίκι, πρέζα, φούντα, σουβλάκια και μπύρες.
Στα μεσοδιαστήματα βουλμπεγκάλ,  ζητιανιά, κλοπές, αγύριστα δανεικά και εκμετάλλευση συγγενών μέχρι όγδοου βαθμού.

τελευταία - και φαρμακερή- ελπίδα

…ένα συγκινητικό ποίημα του γερο-Μπουκόφσκι που είχε μείνει μόνος και ήλπιζε , ακόμα, να βρει μιά γυναίκα (να ακούσει γυναικεία βήματα). Τελ...