Όταν ήμουνα μικρός , έβλεπα με περιέργεια κάτι ευέξαπτους γέρους που τους έλεγες μια στραβή λέξη και έκαναν τρομερές εκρήξεις θυμού.
Έλεγα…μα τι είπα; Μια λεξούλα λάθος είπα… και κάνει έτσι ο τρελόγερος;
Λοιπόν…έχω σχεδόν φτάσει σε αυτό το σημείο : υπάρχουν λέξεις που με κάνουν έξαλλο.
Δρουν σαν πυροκροτητές: μια μικρή έκρηξη που κινητοποιεί μια μεγάλη.
Είναι λέξεις που μου θυμίζουν κάτι δυσάρεστο :
πχ η λέξη «μετερίζι» : «θα πολεμήσω από αυτό το μετερίζι» κλπ.
Λέξη απατεώνα Πασόκου της δεκαετίας 80-90.
Υβρίδιο ενός αγωνιστή - μπον βιβέρ.
Τώρα τελευταία, μου την δίνει ο όρος «προσωπική ανάπτυξη»
Το «ινστιτούτο/κέντρο/ ακαδημία προσωπικής ανάπτυξης» είναι ο πιό απαίσιος συνδυασμός λέξεων…με ταράζει επικίνδυνα.
Κάτι αυτάρεσκοι απατεώνες που παριστάνουν τους γκουρού.
Αλίμονο στους ανασφαλείς νευρωσικούς που θα πέσουν στα δίχτυα τους: πάνε οι οικονομίες τους.
Υπάρχουν και αριστερές και δεξιές, εκνευριστικές λέξεις.
…πχ η «ιδιωτική πρωτοβουλία» είναι δεξιά λέξη: βασικά συνίσταται από ένα λαμόγιο που ελπίζει να πάρει μια κρατική επιδότηση και τρέχει με λαμπερό βλέμμα σε υπουργεία και πολιτικά γραφεία.
Εχω γίνει ένας από εκείνους τους ευέξαπτους γέρους.
Δεν το απέφυγα , τελικά .