Οι πολιτικοί έχουν ένα μυαλό που μοιάζει με κομπιουτεράκι.
Υπολογίζει τα πάντα και προσπαθεί να προβλέψει.
Τι να προβλέψει;
…μα, τα αποτελέσματα των εκλογών φυσικά, τι άλλο;
Οι εκλογές είναι το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του πολιτικάντη.
Οι εκλογές δίνουν νόημα περιεχόμενο και αξία στη ζωή του πολιτικού.
Πολιτικός που εκλέγεται, έχει ζωή με νόημα.
Πολιτικός που δεν εκλέγεται, είναι σαν άδειο στρείδι.
Για μαργαριτάρι δεν το συζητάμε… Δεν είχε ποτέ.
Ούτε και τον ενδιαφέρουν τα μαργαριτάρια ως δημιουργίες με ομορφιά.
Τον ενδιαφέρουν μόνο ως αντικείμενα με αξία.
Αλλά ο πολιτικός ασχολείται κυρίως με τιμές και όχι με αξίες.
Ο πολιτικός είναι σαν τον τύπο που είπε γι αυτόν ο Όσκαρ Ουαιλντ:
«ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων και την αξία κανενός».
Το κόλπο βέβαια ως πολιτικός, είναι να υπολογίζεις γρήγορα τις τιμές με το κομπιουτεράκι στο μυαλό σου και παράλληλα να μιλάς για τις «αξίες» που συγκινούν τον ηλίθιο κοσμάκη:
τους ψηφοφόρους σου.
Το ότι οι ψηφοφόροι του πολιτικάντη είναι ένα μάτσο ηλίθιοι και αφελείς , δεν το θεωρεί κακό….ίσα-ίσα που το θεωρεί καλό:
αν ήταν έξυπνοι σίγουρα θα τον είχαν πάρει χαμπάρι πόσο απατεώνας είναι.
Σαν άτομο με κληρονομικό χάρισμα, μπορώ να μπω και να δω μέσα στο κεφάλι των πολιτικών, σήμερα.
Βλέπω συνεχείς υπολογισμούς με εκλογικά ποσοστά.
Βλέπω να υπολογίζουν συνεχώς τις πιθανότητες που έχει ο καθένας τους γιά να εκλεγεί στην περιφέρεια του, ανάλογα με την μεταβολή των ποσοστών και την κατανομή των εδρών.
Γίνεται ένας μαθηματικός οργασμός εκεί μέσα που δεν έχει αντίστοιχο παρά μόνο με τον μαθηματικό οργασμό που συμβαίνει στο κεφάλι των χρηματιστών που υπολογίζουν την μεταβολή των τιμών των μετοχών τους.
Αγχος, αγωνία, μαθηματικά και υποσχέσεις.
….φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι : όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα, γαμώτο.
Μέχρι να εκλεγούν, έχουν καταπονηθεί ψυχολογικά τόσο πολύ, που, όταν πραγματικά μπουν μέσα στη Βουλή, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα από την εξάντληση.
Χώρια που έχουν να προετοιμάσουν το έδαφος για τις επόμενες εκλογές.
Κούραση.
Τώρα αν αρχίσουν οι μαλάκες τα παράπονα και τις απαιτήσεις, οι δρόμοι είναι δύο: ή τους υπόσχεσαι τα ίδια απ´την αρχή ή τους λές να πάνε να γαμηθούν.