Πόσες σημαντικές αποφάσεις παίρνει ένας άνθρωπος στη ζωή του;
Εάν είναι ένας κοινός θνητός, ένας συνηθισμένος άνθρωπος όπως όλοι μας, εάν δεν είναι πρωθυπουργός ή διευθύνων σύμβουλος πολυεθνικής η στρατηγός σε περίοδο πολέμου, ένας κοινός άνθρωπος παίρνει 2-3 το πολύ σοβαρές αποφάσεις στη ζωή του.
Οι σημαντικότερες είναι τι δουλειά θα κάνει και ποιον θα παντρευτεί:
με ποιον θα μοιράσει στη ζωή του.
Και στα δύο αυτά, αν κάνεις λάθος μπορεί να έχεις καταστροφικά αποτελέσματα:
εάν διαλέξεις λάθος εργασία που να μην ταιριάζει με την προσωπικότητά σου, την κλίση σου και τις ικανότητες σου, μπορείς να είσαι δυστυχισμένος μιά ζωή…
Ενώ με μια σωστή εργασία που να σου αρέσει και στην οποία θα χαίρεσαι και θα αποδίδεις, θα είσαι μια χαρά.
Το ίδιο είναι και η επιλογή συζύγου :
μια καλή σύζυγος είναι πραγματικός θησαυρός και σε βοηθάει να προκόψεις και να ευτυχήσεις.
…ενώ μια κακή σύζυγος είναι η μεγαλύτερη δυστυχία.
Τώρα θα μου πείτε… «και τι μας τα λες όλα αυτά ρε φίλε; Αυτά είναι κοινοτοπίες»
OK, κοινοτοπίες είναι , συμφωνώ.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι παρά το ότι είναι κοινός τόπος, οι περισσότεροι άνθρωποι την πατάμε και διαλέγουμε λάθος δουλειά και λάθος γυναίκα (η άντρα).
Προσπάθησα πολύ να καταλάβω που οφείλονται οι λάθος επιλογές και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οφείλονται σε άγνοια και σε μεγαλομανία.
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του: πιστεύει ότι είναι πολύ σπέσιαλ τύπος και του αξίζει μια καταπληκτική μοίρα στην ζωή γιατί το δικαιούται από το σύμπαν και τον Θεό.
Τρίχες.
Οι πολύ σπέσιαλ είναι λίγοι…και, αν είναι σπέσιαλ, είναι μόνο σε ένα δυό επιμέρους πράγματα, σπέσιαλ…
…δεν είναι σε όλα.
…άρα, συνολικά, η μοίρα τους είναι μια κοινή μοίρα.
Η μεγαλομανία, συχνά πάει μαζί με την άγνοια: άγνοια του εαυτού - έλλειψη αυτογνωσίας- άγνοια των πραγμάτων, άγνοια της κοινωνίας, άγνοια των ανθρώπων.
Πας και διαλέγεις για σύζυγο έναν κάργα προβληματικό που φωνάζει από 100 μεριές ότι θα σου δημιουργήσει προβλήματα με την οκά.
Που πας ρε Καραμήτρο και μπλέκεις;
Υπάρχουν ένα σωρό καλές κοπέλες και πας και διαλέγεις την πιο βλαμμένη, την πιο προβληματική, την παλαβή επειδή σου γυάλισε;
Άρα είσαι ηλίθιος.
Χαζός με περικεφαλαία.
Υπάρχουν ένα σωρό θαυμάσιες γυναίκες και δεν τους δίνει κανείς σημασία.
Απίστευτο.
Γιατί συμβαίνει;
Γιατί έχουν διαστραφεί τα αισθητικά κριτήρια του λαουτζίκου:
ονειρεύεται μία σαν αυτές που βλέπει στο τικ τοκ και στο ίνσταγκραμ να του κουνιούνται αισθησιακά .
Ψάχνει δηλαδή η Κοκκινοσκουφίτσα να βρει τον κακό λύκο με το στανιό.
Δεν γίνεται προκοπή έτσι.
Το ίδιο παθαίνουν και οι γυναίκες:
ενώ υπάρχουν ένα σωρό καλά παιδιά - πραγματικά διαμάντια- πάνε και διαλέγουν τον πιο γυαλιστερό αλητάμπουρα και προβληματικό πανίβλακα που υπάρχει.
…και που, βεβαίως, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία τεράστια πηγή ταλαιπωρίας, δυστυχίας και φθοράς.
Πραγματικά λυπάμαι να βλέπω πολύ καλούς νέους και νέες και να μη βρίσκουν τον κατάλληλο άνθρωπο.
Αν ήμουν πιο νέος, θα άνοιγα γραφείο συνοικεσίων.
Μοντέρνου τύπου, βασισμένο στην ψυχολογία.
🙂
Πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος, πολιτισμένος και ανθρώπινος, για να συναντιούνται οι άνθρωποι:
δεν μπορεί να μην υπάρχει.
Οι πλατφόρμες ανεύρεσης συντρόφων δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ακόμα λιθαράκι στην κατασκευή Ιστοριών δυστυχίας.
Άλλη μία διαστροφή όπου η τεχνολογία μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι η λύση του προβλήματος.
