Γιατί οι κρατικοί οργανισμοί/ εταιρείες/ υπηρεσίες στην Ελλάδα, γενικά, πάνε κατά διαβόλου;
Πολλοί λόγοι:
πολιτικός παρεμβατισμός, κομματοκρατία, ευνοιοκρατία, ομαδοποιήσεις/ τσιφλίκια , έλλειψη πρωτοβουλίας, αμυντική στάση κλπ
Αλλά κατά τη γνώμη μου ο κύριος λόγος είναι άλλος:
Δεν υπάρχει κουλτούρα μάνατζμεντ.
Δεν έχουν εκπαιδευτεί σωστά στελέχη.
Διορίζονται ασήμαντοι και ακατάλληλοι άνθρωποι απλά και μόνο γιατί είναι δικά μας παιδιά.
Γιατί τους εμπιστεύεται ο κύριος υπουργός.
Γιατί η ρίζα του κακού είναι η ανασφάλεια:
ο υπουργός είναι ανασφαλής ότι θα του βάλουν τρικλοποδιές.
Άρα, βάλε παντού κολλητούς, έστω και άσχετους.
Ο διορισμένος κολλητός είναι και αυτός ανασφαλής … αφού δεν ξέρει την δουλειά και δεν έχει διοικητική εμπειρία .
Προσκολλάται στους άχρηστους και Γλύφτες που τον κάνουν να νιώθει άνετα.
Έχει την ψευδαίσθηση πως τον βοηθούν.
Βέβαια, το μόνο που κάνουν είναι να βοηθούν τον εαυτό τους… αλλά τελικά δημιουργούν μεγαλύτερο μπάχαλο από αυτό που προϋπήρχε.
Όταν δημιουργηθεί μείζον πρόβλημα, όλοι οι παρατρεχάμενοι λακίζουν σαν τα ποντίκια.
Ένας άχρηστος manager δεν θέλει να προβάλλονται οι καλοί εργαζόμενοι:
νιώθει του «παίρνουν την δόξα» και ότι μπορεί να τον απειλήσουν έχοντας γενικότερη αναγνώριση.
Ένας άχρηστος manager θέλει να προβάλλεται ο οργανισμός του οποίου ηγείται και όχι τα επιμέρους στελέχη που παράγουν το έργο.
Θέλει ισοπεδωμένα στελέχη που θα παράγουν ένα σπουδαίο έργο.
Πράγμα αδύνατο, φυσικά.
Δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας.
Δεν υπάρχει κουλτούρα ελέγχου του παραγόμενου έργου.
Δεν υπάρχει κουλτούρα ανάθεσης σαφών ευθυνών σε κάθε τομέα.
Δεν υπάρχει κουλτούρα τιμωρίας της ανικανότητας.
Δεν υπάρχει κουλτούρα επιβράβευσης του έργου υψηλής ποιότητας.
Τελικά δεν παράγεται έργο.
Απλά τα πράγματα τσουλάνε από μόνα τους.
… απλα ροκανίζουμε τον χρόνο και προσπαθούμε να μην δημιουργούνται - ή αποκαλύπτονται -σκάνδαλα.