...βλέπω ειδήσεις στην αγγλοφωνη Ντώιτσε Βέλλε:
δύο δημοσιογράφοι - ο οικοδεσπότης και ένας προσκεκλημένος σχολιαστής- σχολιάζουν το σκάνδαλο παιδεραστίας από καθολικούς ιερείς στην Γερμανία.
Ένα πολύ βδελυρό θέμα, φυσικά.
Περιγράφουν τα αηδιαστικά πράγματα και παράλληλα γουρλώνουν τα μάτια σαν ηθοποιοί , παίρνοντας εκφράσεις έκπληξης και αποστροφής.
Προφανώς είναι επαγγελματικά προσποιητές οι γκριμάτσες τους:
δυό γριές αλεπούδες της δημοσιογραφίας, που έχουν ως επάγγελμά τους το κολύμπι στο σκατό, τύποι που δεν εντυπωσιάζονται σχεδόν με τίποτε, παριστάνουν τους σοκαρισμένους.
Φυσικά, οι εξεζητημένες εκφράσεις του προσώπου τους (μούτες), είναι μέσα στην δουλειά του τηλεοπτικού παρουσιαστή.
Ο τηλεορασάς - δημοσιογράφος, είναι ένας ηθοποιός… ένας διαβαστής κατευθυνόμενων ειδήσεων, κάποιος που απλά θέλει να περάσει μη λεκτικά μηνύματα στον - καταξεσκισμένο από την εξουθενωτική εργασία- τηλεθεατή.
Αλλά δεν έφταναν οι μούτες για να είναι το μήνυμα σωστό:
ο σκηνοθέτης τοποθέτησε ψηφιακά, ανάμεσά στους δύο δημοσιογράφους, έναν εσταυρωμένο.
Ένας σταυρός με τον Χριστό πάνω του, το σύμβολο της χριστιανικής πίστης και λατρείας, συνδέεται υποσυνείδητα με την βδελυρή παιδεραστία:
αν επαναληφθεί κάμποσες φορές, γίνεται εξαρτημένο αντανακλαστικό.
Σταυρός= βδελυρό σύμβολο.
Τίποτε δεν κάνουν τυχαία οι τηλεορασάδες.
Αν κάποιος θέλει να αποκαλύψει τις υπόγεια κατευθυνόμενες πολιτικές και κοινωνικές τάσεις, να ρωτήσει κάποιον τηλεοπτικό σκηνοθέτη: ξέρει αυτός από ερμηνείες.