Είχα και έχω πολλές ατυχίες στη ζωή μου.
Έτυχε να γεννηθώ σκύλος και μάλιστα σκύλος που μοιάζει με αγγλικό σέτερ, δηλαδή ένα πολύ τριχωτό αγγλικό κυνηγόσκυλο.
Βέβαια εγώ, ούτε αγγλική καταγωγή έχω, ούτε κυνηγόσκυλο είμαι.
… και ούτε θέλω να είμαι τίποτα από τα δύο.
Απλά είμαι τριχωτός και έχω μεγάλα κρεμασμένο αυτιά και έτυχε να γεννηθώ στην Ελλάδα.
Στην χώρα με τους πολλούς φιλόζωους που θέλουν να έχουν σκύλο ράτσας ή κάτι που να μοιάζει με σκύλο ράτσας.
Βασικά είμαι μια τριχωτή και ιδρωμένη μπάλα και σκάω από τη ζέστη γιατί στην Ελλάδα έχει μεγάλες ζέστες, ειδικά το καλοκαίρι.
Αυτό βέβαια δεν απασχολεί τους φιλόζωους που θέλουν να έχουν ένα σκύλο χαριτωμένο και τριχωτό που να τον χαϊδεύουν και να του κάνουν κούτσου -κούτσου -κούτσου.
Βασικά, είναι μάλλον εγωκεντρικά και συναισθηματικά στερημένα άτομα που θέλουν να παριστάνουν τους ευαίσθητους.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήξαμε με δύο φίλους σκύλους που βλέπω συχνά στην πλατεία και είναι δυο μικρά χνουδωτά μπισον τα οποία υποφέρουν ακόμα περισσότερο από μένα.
Δυστυχώς η ανθρωπότητα δεν πάει καλά και οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και συναισθηματικά ασταθείς.
Η απόφαση των προγόνων μας να δεθούν με την τύχη των ανθρώπων ως συνεργάτες και αργότερα ως γελωτοποιοί, θεραπαινίδες και ψυχολογικά δεκανίκια, ήταν μάλλον ατυχής.
Από ελεύθεροι κυνηγοί στα δάση καταλήξαμε αδύναμοι και ανίκανοι υπηρέτες που πούλησαν την αξιοπρέπεια τους για άθλιες βιομηχανοποιημένες σκυλοτροφές.
Και να μαι τώρα ως είδος, από τα πράσινα βρετανικά λιβάδια που κυνηγούσα αλεπούδες, να τρώγω άθλια φρισκις σε προσφορά από τον Σκλαβενίτη και να σκάω από την ζέστη στην πλατεία Νέας Σμύρνης.