Όλοι θέλουμε μια καλύτερη κοινωνία.
Είναι όμως δυνατή μια καλύτερη κοινωνία;
Παλιότερα πίστευα ότι είναι μάλλον απλό πράγμα και ότι μερικοί κακοί άνθρωποι που κάνουν κουμάντο στα πολιτικά και οικονομικά πράγματα είναι αυτοί που δεν θέλουν, ενώ, ο απλός κόσμος που θέλει, δεν μπορεί.
Πίστευα δηλαδή ότι ο πολύς κόσμος είναι καλός και οι λίγοι που τον κυβερνάνε είναι κακοί και αρκεί να τους αντικαταστήσουμε με άλλους καλούς και όλα θα γίνουν θαυμάσια.
Όλα αυτά φυσικά, αποδείχθηκαν, στην πράξη, μπούρδες.
…μόνο που αυτή την αλήθεια την ανακάλυψα σιγά-σιγά.
Και την ανακάλυψα γνωρίζοντας τους ανθρώπους και διαβάζοντας ιστορία.
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι άνθρωποι είναι μάλλον ψιλοάθλιοι… ειδικά όταν θίξεις τα μικροσυμφέροντα τους.
Και ο κομμουνισμός και ο χριστιανισμός απέτυχαν να επιβάλουν ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα γιατί βασίστηκαν στην λανθασμένη ιδέα ότι η φύση του ανθρώπου είναι καλή:
πίστεψαν ότι αρκεί ο άνθρωπος να βρεθεί μπροστά στην ευκαιρία κοινωνικής αναμόρφωσης και θα την εκμεταλλευτεί, αναδεικνύοντας την αρετή του.
Και ο μεν κομμουνισμός απέτυχε μετά από 70 χρόνια εφαρμογής στην σοβιετική ένωση ενώ ο Χριστιανισμός απέτυχε ακόμη και μετά από 2000 χρόνια προσπάθειας να αναμορφώσει την ανθρώπινη φύση.
Και τώρα τι γίνεται;
Βλέπουμε ότι οι αθλιότητες συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, στην Ουκρανία , στην Παλαιστίνη, στην Αφρική κλπ.
Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε τους κατάλληλους πολιτικούς ηγέτες.
Ο πολιτικός ηγέτης είναι ένας κάποιος με θάρρος, μυαλό και αρετή που πείθει τον λαό να συναινέσει σε κάποια αλλαγή πορείας και συμπεριφοράς.
Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, ειδικά εάν πρέπει να πάρει κάποια αντιλαϊκά μέτρα.
Ο σωστός πολιτικός πρέπει να έχει αρχές και να μπορεί να εμπνεύσει το λαό να τις ακολουθήσει.
Αν απλά είναι εξουσιομανής, καιροσκόπος και τενεκές ξεγάνωτος, το μόνο που θα καταφέρει είναι να παραμυθιάζει στο λαό προς την λάθος κατεύθυνση και να τον οδηγήσει στην καταστροφή.
Μεγαλύτερο προσόν του πολιτικού είναι η αρετή και η πειθώ.
Επειδή ο λαός σαν σύνολο συνήθως είναι ένα κοπάδι ανόητο και συναισθηματικό, πρέπει να δουλέψει και με το μυαλό και με το συναίσθημα.
Ο Περικλής έπεισε τους Αθηναίους να πληρώσουν και φτιάξουν στόλο για να τους εκπαιδεύσει στην ναυτική τέχνη, προτείνοντας ναυτικές εκδρομές στον λαό για ψυχαγωγία.
Όταν ξεφοβήθηκαν την θάλασσα, ξεφοβήθηκαν και τις ναυμαχίες με τους Σπαρτιάτες .
Το παράδειγμα παίζει μεγάλο ρόλο.
Ο Αλέξανδρος ήταν πρώτα παλικάρι και μετά πολιτικός:
πολεμούσε ο ίδιος και έπειθε τους στρατιώτες του να πολεμήσουν με γενναιότητα…
…αλλά είχε και πολιτικές και διοικητικές ικανότητες οι οποίες αναδείχθηκαν στο τρόπο που μεταχειρίστηκε τους κατακτημένους λαούς.
Καταλήγω να πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία τι ηγέτες επιλέγουμε…
…και όχι μόνο στην πολιτική αλλά και ο καθένας στον κλάδο του και στον τομέα του.
Τελικά έχει μεγάλη σημασία τι ψηφίζουμε και τι λογαριασμό ζητάμε από αυτόν που ψηφίσαμε.
Αν αναδεικνύουμε τυχάρπαστους τενεκέδες μόνο και μόνο επειδή είναι νέοι και ωραίοι και μας κολακεύουν τα ηλίθια αυτάκια μας, είμαστε προορισμένοι για την συνολική αποτυχία, δυστυχία και ξεφτίλα .
Στον Σύριζα τώρα αρχίζουν να το μαθαίνουν αυτό.
