22 Ιαν 2024

Ντοστογέφσκι , αναμνήσεις από το υπόγειο.

 Πιστεύετε πως υπάρχει ένα  κρυστάλλινο παλάτι που δεν θα καταστραφεί ποτέ; 

Στους αιώνες των αιώνων; 
Ένα τέτοιο αθάνατο και μεγαλοπρεπές κτίριο - που μπορεί να μην είναι μόνο κτίριο αλλά να είναι και θεσμός, και κράτος, και δομή, και πνευματική κατασκευή -  που δεν θα μπορεί να το απειλήσει κανείς; 
…αλλά ούτε και να το εμπαίξει?
 …ούτε  να του βγάλει λίγο τη γλώσσα κοροϊδευτικά; 
Ε, το πιστεύετε αυτό; 
Να σας πω την αλήθεια,  εγώ, ένα τέτοιο κτίριο το φοβάμαι… 
Ένα τέτοιο κρυστάλλινο και Αθάνατο κτίριο / θεσμό/ κατασκευή που δε θα καταστραφεί στους αιώνας των αιώνων και δεν θα μπορώ καν να του βγάλω τη γλώσσα έστω και για να το κοροϊδέψω λιγάκι;
 Ναι, το φοβάμαι.
… κοιτάξτε:
 αν στη θέση του παλατιού δεν υπήρχε τίποτε άλλο παρά ένα κοτέτσι…
…και  αν πιάσει βροχή… τι θα κάνω εγώ; 
Θα πάω να χωθώ μέσα στο κοτέτσι για να μη βραχώ… Είναι ευνόητο. 
Αλλά, μη μου πείτε ότι πρέπει να είμαι τόσο πολύ ευγνώμων στο κοτέτσι που δεν θα βραχώ.
…και πως θα πρέπει να το περάσω για παλάτι! 
Επειδή αυτό με προστάτεψε από τη βροχή!
…ότι  πρέπει εγώ να το πάρω  για παλάτι;
 Δε νομίζω!
…ανόητο δεν είναι?
….τώρα βέβαια θα μου πείτε… Τι κοτέτσι και τι παλάτι…το ίδιο είναι.
 Ναι, θα απαντούσα και εγώ… αν  έπρεπε η ζωή μου να έχει μοναδικό σκοπό να αποφύγει τη βροχή.
 Είναι όμως αυτός επαρκής λόγος για να ζει κανείς; 
Απλά να μη βρέχεται; 
Αν εγώ νομίζω ότι δεν αρκεί αυτό σαν λόγος ύπαρξης και, ότι οι άνθρωποι, πρέπει να έχουν και κάτι άλλο εκτός απ’ αυτό σαν σκοπό και στόχο ζωής, τί θα πείτε?
Θα προσπαθήσετε να μου αλλάξει τα μυαλά;
 Θα προσπαθήσετε να αλλάξετε τις επιθυμίες μου; 
Αλλάξτε τες , λοιπόν, με κάτι άλλο. 
Δώστε μου ένα ιδανικό. 
Στο μεταξύ όμως εγώ δεν θα περάσω ποτέ το κοτέτσι για παλάτι. 
Έστω λοιπόν…ας υποθέσουμε ότι το κρυστάλλινο παλάτι είναι μια ψευτιά… ότι είναι μία απάτη,  ότι σύμφωνα με τους νόμους της φύσης δεν στέκει,  και ότι εγώ το σκέφτηκα μόνο εξαιτίας της βλακείας μου.
Ίσως και εξαιτίας κάποιων παλιών παραδόσεων, κάποιων παράλογων συνηθειών της γενιάς μου.
Και τι με νοιάζει εμένα που αυτό δε στέκει; 
Το ίδιο θα μου κάνει αν το μέρος αυτό υπάρχει απλά μέσα στο μυαλό μου, στις επιθυμίες μου; 
Βάλατε  τα γέλια; 
Εντάξει, γελάστε… θα δεχτώ όλες τις κοροϊδίες σας αλλά,  σε καμμιά  περίπτωση δεν θα πω ότι είμαι χορτασμένος ενώ δεν θα έχω να φάω.
Να ξέρετε ότι δεν κάνω συμβιβασμούς. 
Δεν μου αρέσουνε οι συμβιβασμοί. 
Δεν θα δεχτώ ως κατοικία ένα ψωροδιαμέρισμα σε μια πολυκατοικία με διαμερίσματα για φτωχούς νοικάρηδες όπου θα έχω συμβόλαιο για μια χιλιετία. 
Και αυτό να μου το παρουσιάζετε σαν κρυστάλλινο Πύργο.
Δώστε κάτι καλύτερο από το κοτέτσι και εγώ θα σας ακολουθήσω. 
Κάτι πραγματικό. 
Αλλά, αν δεν μπορείτε να μου δώσετε κάτι καλύτερο από το κοτέτσι, εγώ θα παραμείνω σε αυτό και θα είμαι ευχαριστημένος που δεν θα έχω ψευδαισθήσεις. 
Το κοτέτσι μου είναι αρκετό.
Θέλω να ζω όπως επιθυμώ… 
….και να μου ξεραθεί το χέρι έτσι και φέρω έστω και ένα λιθαράκι σε μια τέτοια βρωμοπολυκατοικία.
…μην κοιτάτε που προ ολίγου εγώ ίδιος απαρνήθηκα το κρυστάλλινο παλάτι μόνο και μόνο γιατί δεν θα μπορώ να του βγάλω κοροϊδευτικά τη γλώσσα….
…δεν το είπα αυτό, γιατί μ´ αρέσει  τόσο πολύ να βγάζω τη γλώσσα. 
Ίσως να θύμωσα… μόνο και μόνο, γιατί να υπάρχει ένα τέτοιο κτίριο που να μην μπορείς να του βγάλεις κοροϊδευτικά τη γλώσσα…
Κάτι τέτοιο δεν βρέθηκε μέχρι τώρα ανάμεσα στα κτίρια σας. 
Αντίθετα, από τώρα θα την έκοβα την γλώσσα μου…. αν υπήρχε έστω και ένα τέτοιο κτίριο.
Αλλά δεν υπάρχει. 
Τουλάχιστον μέχρι τώρα.
 Και τι με νοιάζει εμένα που δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο και ότι πρέπει να αναγκαστούμε να αρκεστούμε  στα διαμερίσματα της βρωμοπολυκατοικίας; 
Γιατί να είμαι φτιαγμένος με τέτοιες επιθυμίες; 
Μήπως είμαι έτσι φτιαγμένος μόνο και μόνο για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι όλη μου μου η φτιαξιά είναι μιά απάτη;
Μήπως αυτός είναι ο στόχος; 
Δεν το πιστεύω. 
Να ξέρετε όμως τούτο: 
είμαι πεπεισμένος ότι σε έναν άνθρωπο του υπογείου, όπως αυτό  που μένω εγώ, θα πρέπει να σφίγγετε το λουρί. 
Μολονότι ο άνθρωπος αυτός είναι ικανός να κάθεται 40 χρόνια σε ένα υπόγειο και να σωπαίνει, έτσι και βγει στο φως θα ξεσπάσει και θα μιλάει.
…ναι, … θα μιλάει… θα μιλάει…θα μιλάει…

( Ντοστογέφσκι, Αναμνήσεις από το υπόγειο)
(ελεύθερη απόδοση)

Τα κόκκινα αυγά

  Η συζήτηση που κάνουν οι κυρίες δίπλα μου είναι για τα κόκκινα αυγά που έβαψαν και αυτά που αγόρασαν και δεν είναι κόκκινα. Κουβέντες χορτ...