...η νεοελληνική κομπλεξοσύνη έχει μπλέξει την επαναστατικότητα με την αγένεια.
Από τους γέρους και νέους ψευδοεπαναστάτες και αμφισβητίες του «κατεστημένου» -ιδίως τους νέους- θεωρείται ότι ευγενικοί άνθρωποι είναι οι αδύναμοι, οι μικροαστοί , οι συμβιβασμένοι και οι φλούφληδες.
Το βλέπουν σαν αντισυμβατική συμπεριφορά: ότι αν μιλάς σαν μάγκας, είσαι κιόλας.
...ότι αν χυδαιολογείς, είσαι «ασυμβίβαστος».
Η πλάκα είναι ότι οι Γάλλοι και οι Ρώσσοι Επαναστάτες - οι πραγματικοί- τύπου Λένιν, Τρότσκι, ο αναρχικός Κροπότκιν κλπ, ήταν ευγενέστατοι προς όλους και στην καθημερινή και στην πολιτική ζωή.
Μπορεί να σε έστελναν στο Γκουλαγκ αλλά η ευγένεια ήταν δεδομενη.
🙂
Οι καράβλαχοι και καραβλαχάρες εν Ελλάδι, απλά βρίζουν, αδιαφορούν ή κατεβάζουν τα μούτρα τους σκυθρωποί, χωρίς λόγο.
Για την «καλημέρα» , δεν τίθεται θέμα:
όχι μόνο δεν λένε αλλά σπάνια ανταποδίδουν, αν τους πείς.
Εκεί εξαντλείται η επαναστατικότητα....
