Αριάδνη

Παρατηρώντας τον υπέροχο κρατήρα του Δερβενίου, μου έκανε εντύπωση το ζεύγος των εραστών Διονύσου: Αριάδνης: πολύ χαλαροί, άνετοι, ευχαριστημένοι...

Ιδίως η Αριάδνη. Και ο Διόνυσος βέβαια... σε εμφανή διέγερση.

Καλά, δεν είχαν βάσανα αυτοί;

"Η κεντρική σκηνή του αγγείου καλύπτεται από το ζευγάρι Διόνυσος και Αριάδνη που εικονίζεται σε μία στιγμή χαλάρωσης, ενδεχομένως μετά από ερωτική πράξη. Το ζευγάρι πλαισιώνεται από Μαινάδες, αλλά και από άλλες αντρικές και γυναικείες μορφές. Η παράσταση στεφανώνεται από επίθετο ασημένιο κλαδί αμπέλου. Το κάτω τμήμα του λαιμού του αγγείου στολίζει ένα επίσης επίθετο κλαδί κισσού."

Η Αριάδνη, μιά πριγκήπισσα που τα παράτησε όλα για τον Θησέα, αφού τον έσωσε, βίωσε την αχαριστία και την εγκατάλειψη:  Την παράτησε στην Νάξο.

Παρ´ όλα αυτά, ο λαός την συμπάθησε και την τίμησε πολύ:

"Την Αριάδνη τιμούσαν ιδιαίτερα σε κάποιους τόπους, και μάλιστα νησιά: Στην Κρήτη, στη Νάξο, στη Δήλο, στην Κύπρο, αλλά και στην Αττική και Πελοπόννησο, πράγμα που υποδεικνύει ότι λατρευόταν ως θεότητα του Αιγαίου και γενικότερα της Ανατολικής Μεσογείου (Αριάδνη < Αριάγνη = αγία). Στο ναό του Κρήσιου Διονύσου (του Κρητικού δηλ. Διονύσου) στο Άργος αναφέρεται ότι υπήρχε πήλινη λάρνακα με τη στάχτη της Αριάδνης. Στη Δήλο πάλι, σε καθιερωμένη τελετή, νέοι και νέες χόρευαν σε ανάμνηση της σωτηρίας των Αθηναίων νέων από τον Μινώταυρο. Στο νησί αυτό ο Θησέας είχε αφιερώσει ένα δώρο που του είχε κάνει η Αριάδνη, ένα ξόανο της Αφροδίτης, έργο του Δαιδάλου, κατά τον Παυσανία (ΙΧ 40, 3-4): το είχε αφιερώσει στον Απόλλωνα για να ξεχάσει τον έρωτά της. Στην Κύπρο, κατά την τοπική παράδοση, ο Θησέας είχε αποβιβάσει έγκυο την Αριάδνη και όταν μετά από θύελλα κατόρθωσε να επιστρέψει τη βρήκε νεκρή. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος τελούνταν στην Κύπρο εορτές όπου ένας νέος ξαπλωμένος σε κρεβάτι θύμιζε με τις φωνές του γυναίκα που γεννούσε. Εκεί κοντά, σε δάσος, υπήρχε ιερό της Αριάδνης Αφροδισίας και, υποτίθεται, ο τάφος της Αριάδνης.

Στην Αττική η λατρεία της Αριάδνης ήταν ενωμένη με εκείνη του Διονύσου στις εορτές των 'Οσχοφορίων, η καθιέρωση των οποίων αποδιδόταν στον Θησέα. Στενότερα βέβαια από κάθε άλλο μέρος συνδεόταν η Αριάδνη με τη Νάξο, όπου τιμούσαν το ζεύγος Αριάδνης-Διονύσου. Οι Νάξιοι πίστευαν ότι η Αριάδνη είχε πεθάνει εκεί και ότι με τον Διόνυσο είχαν δύο παιδιά, τον Στάφυλο και τον Οινοπίωνα. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, η Αριάδνη είχε παιδιά και με τον Θησέα, και πήρε τη θέση της στο ουράνιο στερέωμα στον αστερισμό του Βορείου Στεφάνου."

Τελικά, καλοπαντρεύτηκε και μάλιστα με ένα Θεό, τον Διόνυσο.

Έτσι σύντομα, χαλάρωσε αποτελεσματικά και ξέχασε το παληκάρι που την πλήγωσε.

Τα διδάγματα  που βγάζω εγώ, παρατηρώντας τον κρατήρα και γνωρίζοντας το ιστορικό, είναι το εξής: 

1) Άμα είσαι κουλ και σωστός, δεν χάνεσαι.

2) Τα βάσανα, συνήθως είναι περαστικά.  Ίσως και γιά καλό.

Νέα μητριαρχία ή νέα τραβεσταρχία?

 Προβοκάτσια

Είναι απίστευτο πόσες νέες, ωραίες και μορφωμένες γυναίκες δεν βρίσκουν άντρα.

Λάθος. 

Δεν βρίσκουν τον άντρα που θέλουν. 

Γιατρίνες, δικηγορίνες, επαγγελματίες, στελέχη στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με μυαλό, άποψη , λεφτά πολλες φορές, ευγενικές, σοβαρές, δεν βρίσκουν όχι σύζυγο, ούτε καν εραστή "της προκοπής".

"Της προκοπής": κάποιον αξιόλογο και αξιόπιστο ανδρα που να σταθεροποιηθεί μαζί τους σε μιά κοινή πορεία.

Τις πταίει? 

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί.

Δεν είμαι αρμόδιος, δεν είμαι ψυχοθεραπευτής ζεύγους, δεν είμαι κοινωνιολόγος του έρωτα και του γάμου.

Η προσωπική μου εντύπωση - μιά εντύπωση από την προσωπική εμπειρία- είναι ότι βαδίζουμε σε μιά νέα μητριαρχία.

Το θηλυκό αρρενοποιείται και το αρσενικό εκθηλύνεται.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο.

Το γυναικείο  κίνημα φαίνεται να συμμαχεί με το κίνημα των τρανσέξουαλ.

Το θηλυκό, απελευθερωμένο από οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές εξαρτήσεις, νιώθει δυνατό και ικανό να έχει ισχυρό ρόλο σε μιά πιό χαλαρού τύπου οικογένεια. 

Το αρσενικό είναι πιθανότατα περαστικό: επιτελεί τον αναπαραγωγικό του ρόλο αλλά δεν είναι στα σίγουρα, μόνιμο. 

Εξαρτάται από την διαγωγή του... πρέπει να δίνει "εξετάσεις" κατά καιρούς και να περνά επιτυχώς: ως πατέρας, ως συζυγος, ως εραστής, ως οικονομικός συνεταίρος, ως κοινωνικός σύντροφος, ως συμπαραστάτης.

Οι εξετάσεις είναι συνεχείς. Μιά αποτυχία δεν συνεπάγεται και απόρριψη. 

Μεταφορά μαθημάτων επιτρέπεται μέχρις ενός ορίου.

Εάν απορριφθεί σε ένα δυό πρωτεύοντα -πχ. Πατέρας, εραστής - τα πράγματα δυσκολεύουν δραματικά. Μάλλον θα απορριφθεί. 

Και θα αποβληθεί  φυσικά: να πάει να φοιτήσει, αλλού, πιό εύκολα, σε κανένα 

ΕΠΑΛ.

πως κατατάσσω τα επαγγέλματα

Κάποτε διάβασα μια πρωτότυπη κατάταξη της εργασίας σε δύο μόνο επαγγέλματα, που έβαζε τους εργαζόμενους σε δυό  κατηγορίες: 

Σε αυτούς που μετακινούν πράγματα πανω στον φλοιό της Γης και σε αυτούς που τους λένε που θα τα πάνε. 

Μου φάνηκε τότε έξυπνη αυτή η κατάταξη...αλλά μετά, προσπαθώντας να βάλω και τους γιατρούς σε μια από τις δύο κατηγορίες , δεν μπορούσα... 

Ετσι αποφασισα ότι υπάρχει και η τρίτη κατηγορία, των "φροντιστών": 

σε αυτήν έβαλα τους γιατρούς , τους φυσιοθεραπευτές , τους νοσηλευτές... γενικά όλους αυτούς που φροντίζουν τα στραμπουληγμένα ποδαράκια των μεταφορέων -χειρωνακτών , αλλά και την ...μέση και τον ...πισινό των καθιστών γραφειοκρατών που τους διατάζουν!...

Σήμερα ξεκίνησα να διαβάζω ένα γνωστό ψυχίατρο -σεξολόγο.

Τον θεωρώ ενα κοινωνικοεπιστημονικό εκλαικευτή, έναν "επιστημονικό ακτιβιστή" στον αγώνα της σεξουαλικής απενοχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας.

Συνήθως δεν συμφωνώ μαζί του. Μου φαινεται πως κολακεύει το κοινό.

Διάβασα ένα άρθρο  του για τον σύγχρονο πενηντάρη.

Διαβάζοντας λοιπόν το άρθρο, μια γλυκειά αίσθηση αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης με πλημμύρισε:

"...ο σύγχρονος άνδρας πενηντάρης, είναι ο κυρίαρχος και ώριμος παραγωγικά, ενήλικος...η τριακονταετία από τα τριάντα έως τα εξήντα(!) χρόνια, είναι η χρυσή ηλικία...( τα πενήντα ) είναι η πιο γεμάτη και ολοκληρωμένη ηλικία στον άνδρα...που έχει πολύ σεξ(!) αλλά ...ποιοτικό και όχι ...συγκριτικά με τους αριθμούς του νεαρού άνδρα...να θυμάται ότι εξακολουθεί να είναι νέος στην ηλικία...και παραγωγικός και αναγκαίος...κλπ"

Συμπέρασμα: είπε αυτά που αρέσουν στον κοσμάκη.

Δεν λέω, έχει και κάποιο δίκιο ότι στα πενήντα οι άνθρωποι εχουν ακόμη ζωντάνια και δημιουργικότητα και, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν γέροι...

Μεσήλικες βέβαια είναι πολλών λογιών...ίσα με  τους κόκκους της άμμου... 

Μπορεί να είναι παιδαράδες σαν τον Μελ Γκίμπσον , μπορεί και εντελώς ...ερείπια.

Η αιτία όλης αυτής της ...πολυλογίας, είναι μία: 

έχει πάρει φόρα  η λαικίστικη και ανόητη κολακεία της νεότητας ως απόλυτης αξίας.

 Αυτή και, η συνοδή και επίσης ανόητη, προσπάθεια της άρνησης της γήρανσης ως μιας διαδικασίας φυσιολογικής: 

μιάς διαδικασίας όχι παθολογικής, αλλά μιας φάσης μέσα στα πλαίσια του βιολογικού κύκλου.

Ούτε ο νέος πρέπει να ...επαίρεται και να ...κομπάζει που είναι νέος , ούτε και ο μεσήλικας και ο γέρος έχουν να κρύψουν ή να ντρέπονται για τα χρόνια τους και την συνοδή φθορά... Ολα είναι μέσα στην Ζωή, σοφά προγραμματισμένη και ρυθμισμένη, απο τον σοφό Δημιουργό.

Το να έχεις σαν επάγγελμα την παρηγοριά των αγχωμένων μεσηλίκων , την ψυχολογική τους ψευτοανακούφιση, την εξαπάτηση, την ψευτοπαρηγοριά , μου δίνει το δικαίωμα  να δημιουργήσω και μία νέα -τέταρτη- επαγγελματική κατηγορία..μιά εργασιακή κατηγορία επιπρόσθετη, στις τρείς, ήδη περιγραφείσες, κατηγορίες επαγγελμάτων: αυτή, των  "χαιδευτών" .

Οι "χαιδευτές"...

Είναι αυτοι που φροντίζουν τους άλλους ,χαιδεύοντας τους το κεφαλάκι ,,, ψιθυρίζουν στα αυτιά τους γλυκόλογα παρηγοριάς... "είσαι νέος...νέα ...πολύ νέα και σέξυ...έχεις πολλά ψωμιά ακόμη...στον έρωτα...στην διασκέδαση...ναί...ζήσε το ατέλειωτο πάρτυ...δεν πειράζει που είσαι χαμάλης...είσαι λεβένταρος...πολύ λεβένταρος..."

Τελικά, κατέληξα και σε μιά ...πέμπτη κατηγορία, επισης μεγαλούτσικη σε αριθμό: των απλών απατεώνων. 

Αυτών που βγάζουν το ψωμί τους πουλώντας παραμύθια στους αφελείς.

Τώρα σαν γιατροί, κανονικά είμαστε στην κατηγορία των φροντιστών. 

Φροντίζουμε το στραμπουληγμένο ποδαράκι και το πονεμένο κεφαλάκι.

Συχνά γινόμαστε και χαιδευτές: "δεν πειράζει που είσαι στα εξηναπέντε...δράσε σαν τριανταπέντε...έχεις δικαίωμα στην ζωή και τον Έρωτα". 

Μη ρεαλιστικές κολακείες και ενθαρύνσεις χωρίς σαφή και ξεδιάντροπα ψέμματα.

Τελικά, και το να είσαι χαιδευτής , συχνά γίνεται βαρετό, χρονοβόρο και μη οικονομικά αποδοτικό´.

Σταματάμε λοιπον την απλή χαζοκολακεία και πουλάμε σκέτα παραμύθια: 

"ολα θα πάνε καλά και όλα είναι τέλεια, η και ακόμα καλύτερα, εις τους αιώνας των αιώνων , αμήν".

Φροντιστές, χαϊδευτές, μπούρδες: μία είναι η ομάδα.

Απατεώνες. 

Το πιο απλό.

Σκέτοι, απλοί, αγνοί, ορίτζιναλ απατεώνες.