…συχνά είμαι αυστηρός με τους ανθρώπους: κάνουν ή λένε καμμιά μαλακία και τους κρίνω αυστηρά.
Κακό…πολύ κακό…καί ομολογώ ότι είναι κάτι που θέλω να διορθώσω.
Συχνά έχω και ενοχές…βλέπω πχ ένα μαλάκα και ανακαλύπτω ένα δράμα στην ζωή του…καί λέω μετά, στον εαυτό μου:
«δεν ντρέπεσαι ρε να κρίνεις συνέχεια? Ο κοσμάκης έχει τόσα βασανα!
…ντροπή σου!»
Γιά παράδειγμα προχτές, εκνευρίστηκα με ένα διαδικτυακό γνωστό μου που έγραψε κάτι που με εκνεύρισε…και λέω «μά τι λέει αυτός ο μαλάκας?»
Πάω στο προφίλ του, να δώ τι δουλειά κάνει κλπ πληροφορίες.
Βλέπω εκεί… παντρεμένος με την Τάδε.
Λέω… «για να δώ πως είναι η γυναίκα του που τον ανέχεται».
Πάω στην γυναίκα του και τί να δώ….μιά αντιπαθητική πενηντάρα , με πλατινέ μαλλιά που γκομενίζει αγρίως και έχει και απόψεις περί παντός επιστητού…με στυλ πενήντα καθηγητών και ακαδημαικών.
Αμέσως άλλαξα διάθεση... τον συμπάθησα τον τύπο.
«Αθώος!!!», κραύγασα.
«σε δικαιολογώ… ό,τι και να πεις, σε δικαιολογώ!»
Και άρχισα πάλι με τις ενοχές να βασανίζω τον εαυτό μου :
«δεν ντρέπεσαι ρε …είσαι επιπόλαιος και μισάνθρωπος»…κλπ κλπ
