αν αφαιρέσουμε το χρόνο εργασίας μας, τον χρόνο ανάπαυσης και το χρόνο για όλες τις μικροδουλειές, ο πραγματικός χρόνος που αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι παραγωγικό πέρα από αυτά που είμαστε υποχρεωμένοι για να βγάλουμε το μεροκάματο, είναι λίγος .
Το πολύ μιά-δυο ώρες κάθε μέρα..και ίσως όχι πάντα: μερικές μέρες δεν έχουμε καθόλου.
Και που τον τρώμε αυτό το χρόνο;
Σε βλακείες.
Σε άχρηστα κουτσομπολιά και σε χάζεμα στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο.
Τίποτα από αυτά δεν είναι παραγωγικό …
…και μάλιστα θα έλεγα ότι είναι αντιπαραγωγικό:
από χρόνια έχω διαπιστώσει πόσο κακό μου έκανε η παρακολούθηση των ειδήσεων.
Βλέπεις τηλεόραση ειδήσεις και δεν είναι τίποτε άλλο από συρραφή άσχετων γεγονότων που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα και δε χρησιμεύουν σε τίποτα.
Ακόμα και τα πολιτικά γεγονότα , το αν πήγε ο Μητσοτάκης στην Άγκυρα η στην Ουάσινγκτον , αν τσακώθηκε με τον Τσίπρα και το εάν έγιναν βιαιες διαδηλώσεις και σπάσιμο καταστημάτων από τους γύφτους που διαμαρτυρήθηκαν για το φόνο ενός δεκαεξάχρονου κλέφτη, είναι άχρηστα πράγματα για μένα.
Τρώνε τον πολύτιμο χρόνο μου χωρίς να μου προσφέρουν απολύτως τίποτα χρήσιμο.
Χώρια που οι δημοσιογράφοι δεν αξιολογούν τα γεγονότα με βάση την σπουδαιότητα αλλά με βάση με το πόσο διακινούν το συναίσθημα.
…ή με βάση σκοπιμότητες και παραπληροφόρηση.
Κανονικές πόρνες της γραφίδας.
Πραγματικά χρήσιμες συζητήσεις και ειδήσεις δεν προβάλλονται καθόλου η προβάλλονται τόσο λίγο που δεν τις προσέχεις.
Το βιβλίο αυτό πείθει ότι ειδήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ναρκωτικό που προκαλεί εξάρτηση και το οποίο χρειάζεται θεραπεία απεξάρτησης.
Κόψτε τις ειδήσεις.
Μια καινούργια πιο ήρεμη ζωή θα ξεκινήσει, πιο σκεπτόμενη, πιο ήρεμη, πιο ουσιαστική και με περισσότερη ενσυναίσθηση.
Προσωπικά έχω εμπειρία του γεγονότος αυτού: από τότε που έκοψα εντελώς την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες -τις οποίες αγοράζω μόνο όταν έχουν αξιόλογα βιβλία- έχω κερδίσει χρόνο, ηρεμία και αυτοκυριαρχία στην σκέψη.
Το διαδίκτυο επίσης θέλει προσοχή : έχω λίγους φίλους στο FB / twitter κυρίως για με εχω μια επαφή με την κοινωνία.
Να βλέπω το κοινωνικό κλίμα.
Οποιος με ενοχλεί, τον κόβω.
Γράφω αυτά που γράφω κυρίως σαν νοητική άσκηση: για να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου τοποθετώντας τες στο χαρτί και για να μην πάθω σύντομα Αλτσχάιμερ.
Τα δηλητήρια πρέπει να κρατιούνται μακριά.
Ο εγκέφαλος και το σώμα θέλουν σωστή ξεκούραση και σωστή άσκηση.
Όπως το αυτοκίνητο: ούτε να το παρατήσω στο γκαράζ ακίνητο, ούτε να το τρελάνω στα γκάζια σε ανώμαλο δρόμο.
Με την αποχή από την δηλητηριώδη ενημέρωση , ο εγκέφαλος ξεφεύγει από την αποσπασματική σκέψη και από την διάσπαση της προσοχής και μαθαίνει να ηρεμεί και να εστιάζει στο ουσιώδες που τον αφορά.