...μία από τις κύριες αιτίες δυστυχίας του σύγχρονου δυτικού μαλακομικροαστού, είναι η προσπάθεια για συνεχή ευτυχία:
κάθε καρακακόμοιρος θεωρεί πως είναι υποχρεωμένος να είναι συνεχώς χαρούμενος.
Να είναι συνεχώς ικανοποιημένος με τον εαυτό του, σε μια συνεχή νιρβάνα ηρεμίας και ευεξίας.
Τον δυστυχή, δυτικό ανθρωπάκο, τον έχουν πείσει -οι διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί νταβατζήδες- πως πρέπει να είναι ευχάριστος , πολιτικά ορθός και να μην πληγώνει κανένα έμβιο όν στον πλανήτη.
Να μην «θολώνει η παρουσία του το νερό» , να τους υπομένει όλους και να έχει ενοχές αν τύχει να τους λερώσει το παπούτσι :
όλοι έχουν «δικαιώματα» εκτός από αυτόν.
Μόνο οι «Άλλοι» έχουν «δικαιώματα» : από την κατσαρίδα στο κεφάλι του μέχρι την μαρίδα που τρώει και μέχρι τον μαλάκα που του κάνει την ζωή πατίνι.
Πρέπει πάντα να είναι σωστός... να μην «πληγώνει» κανένα με λέξεις, φράσεις, γκριμάτσες ή συμπεριφορές.
Όλοι οι μαλάκες δικαιούνται να χέζουν στην αυλή του αλλά αυτός να είναι πάντα ειρηνόφιλος , κυριλάτος , ευγενικός και «με θετική σκέψη».
Υπάρχει , νομίζω, το αντίδοτο σε αυτήν την ηλιθιότητα:
είναι η μέθοδος του Σρεκ.
Ο ασκημος γίγαντας ήταν ο μάγκας της πειστικής επιχειρηματολογίας:
σε κάποια σκηνή που τον είχε κάποιος θυμώσει, είπε ότι θα τον κάνει οπωσδήποτε να αλλάξει τρόπους.
Κούνησε απειλητικά τις γροθιές του και είπε:
έχω ΔΥΟ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ:
την ΠΕΙΘΩ (κούνησε την αριστερή γροθιά) και την ΛΟΓΙΚΗ (κούνησε την δεξιά).
Αυτά είναι τα επιχειρήματα που σώζουν την ψυχική ισορροπία.
Αλλιώς πληρώνεις ψυχοθεραπευτές 80€ την ώρα που σε μαθαίνουν πως να είσαι καλός μαλάκας και να καταπίνεις αποτελεσματικά τον θυμό σου.