Οι μικρές καθημερινές τελετουργίας δίνουν μια αίσθηση ασφάλειας και ρυθμού στην καθημερινή ζωή.
Πίνεις τον καφέ σου ήρεμα , με αργές στάνταρ κινήσεις και αργές αναπνοές… συνοδεία σπανακόπιτας η γλυκειάς κολοκυθόπιτας (βλ φωτο)
Αρχίζει να κυκλοφορεί στο αίμα καφείνη και γλυκόζη που δημιουργούν αίσθηση ευεξίας και ευφορίας.
Η προσοχή επικεντρώνεται στους γευστικούς και οσφρητικούς κάλυκες καθώς και στους ίδιοδεκτικούς υποδοχείς του οισοφάγου, όταν κατεβαίνει αργά η μπουκιά.
Βασικά είναι μια άσκηση προσοχής με εστίαση σε αίσθηση κσι όχι σε σκέψη.
Χωρίς συνοδές ενοχλητικές σκέψεις.
Οι σκέψεις, συνήθως είναι δηλητηριώδεις.
Συνοδεύονται από άγχη, παλαιά τραύματα και εκκρεμότητες στην εφορία και την εργασία.
Η απλή αγνή επικέντρωση προσοχής στην μυρωδιά του τσαγιού και στην υπέροχη αίσθηση της πορσελάνης του φλυτζανιού , απομακρύνει το άγχος του καταπιεστικού σαμουράι συζύγου και τη αίσθηση κοινωνικής παγίδευσης της Γιαπωνέζας συζύγου.
Όλο μαζί το πακέτο της εμπειρίας, το ονόμασαν «τελετουργία του τσαγιού».
Πολλές τελετουργίες, προσευχές και γονυκλισίες, δημιουργούν βεβαιότητα ότι η ζωή θα συνεχίσει αδιατάρακτη.
…χωρίς φουρτούνες και απρόοπτα.
Το πιστεύω και εγώ:
Το υπερπέραν θέλει να να του δείχνεις εμπιστοσύνη.