ήρωες

 

Ο πραγματικός ήρωας συνήθως είναι ήρωας κατά λάθος- ονειρεύεται να είναι ένας τίμιος απλός άνθρωπος  όπως όλοι οι άλλοι.

Αλλά, είναι ένας άνθρωπος του καθήκοντος.

Το καθήκον τον κάνει ήρωα, όχι η φιλοδοξία.

Απλά, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Τον καθήκον , το χρέος, τον δεσμεύει.

Ο αστυνομικός που σκοτώθηκε κυνηγώντας ένα ληστή, ο γιατρός που έμπαινε στην μονάδα covid19 και κόλλησε, δεν ήταν ήρωες από φιλοδοξία αλλά από καθήκον.

Όσο λιγοστεύουν οι άνθρωποι του καθήκοντος, τόσο περισσότερη η παρακμή και η κοινωνική αποδιοργάνωση.

Εχω πάντα στο μυαλό μου κάποιες παλιές μου επιμελήτριες στο ΕΣΥ: ανώνυμες,  εργατικές,  τίμιες.

Τσακισμένες μετά από κάθε εφημερία.

….απλές ηρωίδες.

Κάτι τέτοιες κρατάνε τα νοσοκομεία.

Όταν φύγουν, θα καταρεύσουν και αυτά.

Κοντεύουν.

ο κοινωνικός φθόνος

Ένα σωρό κόσμος ταλαιπωρείται τζάμπα και αγχώνεται και ζηλεύει γιατί θεωρεί ότι δεν έχει καταφέρει όσα θα έπρεπε και όσα θα ήθελε . 

Η πλάκα είναι ότι αυτό το άγχος το έχουνε νέοι οι οποίοι είναι δικαιολογημένο να μην έχουν προλάβει να κάνουν πολλά πράγματα είτε γιατί δεν έχουν καλλιεργηθεί επαρκώς στη δουλειά τους είτε γιατί δεν πρόλαβαν κάποια καλή ευκαιρία στην καριέρα τους είτε γιατί δεν τους δόθηκαν τα χρονικά περιθώρια να οικοδομήσουν μία καλή καριέρα.  

Και βλέπεις ένα παιδάριο 25-30 χρονών να συγκρίνει εαυτό με έναν εξηντάρη…πράγμα τελείως αφύσικο και εντελώς άδικο.

..,και όμως… το βλέπεις να ζηλεύει , να βγάζει ανταγωνιστικότητα και , τελικά , να ταλαιπωρείται από την ανοησία του χωρίς λόγο και να υπονομεύει με το αυξημένο άγχος την περαιτέρω εξέλιξη του.

Don’t compare your step one to someone else’s 20th step. 

Stupid.

Brave New Woke World

 Bra

ve New -Woke- World

Στην ταινία 300 μου είχε κάνει εντύπωση που ο Ξερξης ήταν ένας πανύψηλος κακός τραβεστί . 

Καμία σχέση με την πραγματικότητα… γιατί οι απεικονίσεις του Ξέρξη σε διάφορα αρχαία γλυπτά δείχνουν ένα τύπο με μακριά γένια και με πλήρη αρρενωπότητα στο στυλ.

Γινόταν βέβαια αντιπαράθεση με τον αρρενωπό Λεωνίδα ο οποίος ήταν σαν μπόντι-μπίλντερ αλλά φαίνεται πως η ιδέα ενός κοσμοκράτορα-τραβεστί είχε αρχίσει από τότε να απασχολεί τον κόσμο. 

Επειδή δεν πιστεύω ότι το Hollywood κάνει τυχαία έστω και την παραμικρή λεπτομέρεια στις μεγάλες παραγωγές, καθόσον περνάει μηνύματα στο λαουτζίκο και καθοδηγεί στην ουσία τις μάζες, νομίζω ότι από τότε -πριν από 16 χρόνια- ήδη είχε αρχίσει να διαμορφώνεται η εικόνα μιας δυστοπικής κοινωνίας όπου κυριαρχούν οι τραβεστί. Παρανοϊκό θα μου πείτε…δεν ξέρω.

Σημασία έχει ότι από το «χαριτωμένο γκέι» κίνημα, περάσαμε στο γκέι κίνημα το απειλητικό, το εκδικητικό και το εξουσιαστικό.

Ο “θαυμαστός καινούργιος κόσμος” του Χάξλεϋ που γράφτηκε το 1930 και αφορούσε τις πλήρως προγραμματισμένες από το κράτος γεννήσεις και με παιδιά που δεν έχουν καμιά συναισθηματική σχέση με τους βιολογικούς γονείς, ίσως θα βρει επαλήθευση ένα αιώνα αργότερα.

…μόνο που τα “προϊόντα” θα είναι άφυλα μωρά που η παραγωγή τους θα είναι προγραμματισμένη από τα woke κινήματα…