Ήρθε ο Σουρής στον ύπνο μου και μου υπαγόρευσε το ακόλουθο ποίημα:
Βεβαιώνω ότι όλη η έμπνευση, η φρασεολογία και οι χαρακτηρισμοί είναι δικοί του και ουδεμία ευθύνηνφέρω.
«Αθήνα»
Αθήνα ξέρεις τι θα πει, πουλάκι μου Αθήνα?
τραμπουκαριό, μαχαίρωμα, μαγκιά, καγιέν και πείνα,
μπουζούκια, διαδήλωση, αυτό θα πεί Αθήνα
σκατόλακκος απέραντος κυρίων κυριλάτων
εν μέσω καθημερινών τσιφτετελο - ασμάτων.
Νοθείας και μαγκοκλανιάς η πρώτη επιστήμη
λημέρι απατεωνιάς , γκουρμέ μα και ψοφήμι.
Αθήνα ξέρεις τι θα πει? … πνιγμός και αηδία,
Από σκουπίδια χίλια δυό, ωραίο περιβόλι,
με κατρουλίλα στις γωνιές , ούρα - σκατά των σκύλων
Αρρώστια, φίρμες και μαγκιά ένδεια γιατρών και φίλων
τέρμα τα γκάζια, ερημιά και λάκκοι ανοιγμένοι
δελτία αστυνομικά και μπάτσοι κοιμισμενοι
κι όταν ο Κούλης σαν ξυπνά ευθύς το νου μυρώνει,
γιά να πατεί στις πέτρες της να αυτοβαλαντώνει
να λέει τις παπάρεςτου σαν άλλος Λουδοβίκος,
τις άρες και τις μάρες του και σαν αρνί και λύκος.
Πατώ και γώ στη γλίτσα της, όλος βουτώ στη σκόνη
και λέω μ’ ενθουσιασμό μη χάσω μιά παπάρα
μη χάσω καμμιά παπαριά κι η Βενετιά βελόνι
αρλούμπα και κατεργαριά και κούφια μπαλαφάρα
Αθήνα… ξέρεις τι θα πει? … Πουλάκι μου, Αθήνα?
μανταμ Σουσού παντοτεινή, σεμνή Γλωσσοκοπάνα,
Μαίρη, Μαρλίν και Μαριγώ, με τούτα και με κείνα
Χάνει η μάννα το παιδί και το παιδί την μάννα
πουτάνες, κλέφτες, κίνηση , πρεζόνια , τραβεστάρες
ανάρχες και χουλίγκανοι, Αρλούμπες άρες μάρες
Αθήνα ξέρεις τι θα πει?
πουλάκι μου, Αθήνα?
Στην ντάλα του μεσημεριού φραπέ στα καφενεία,
Κοκότες μες στα γκαμπριολέ, παντιέρες, σακαράκες.
το στοίχημα περίμενα, ΟΠΑΠ, κωλοχανεία
Κηφηναριό και γκλαμουριά και δανεικά και τράκες.
…με την Τύχη περιμένω
την κονόμα για να δρέψω
κι αν η Τύχη δεν με πάει
έχω άκρη στο γκουβέρνο
επιδότηση θα πάρω,
μου την έταξαν πως παίρνω
…και με γλύψιμο, απάτη
και με τούτα και με κείνα
αυτό θα πει Ρωμέικο,
αυτό θα πει Αθήνα.