Βαρέθηκα να βλέπω γιατρούς να αυτοδιαφημίζονται , συνήθως βαρετά και ανόητα.
Βασικά πιστεύω ότι το πιό σωστό, συνετό και αξιοπρεπές γιά τον γιατρό είναι να μην διαφημίζεται καθόλου.
Μια ενημέρωση για ένα θέμα που ξέρει, είναι οκ αν γίνει σεμνά
Αλλά τελευταία, νομίζω ότι μερικοί έχουν μπερδέψει το επάγγελμα του γιατρού με το φωτομοντέλο, τον ηθοποιό και το σεξ σύμπολ.
Βγαίνει μια χειρουργός με τσίτα δέρμα από το μποτοξ και δυό χειλάρες αράπικες από το ενέσιμο υλικό και λέει με ύφος γόησσας και ηρωίδας πόσο δύσκολο χειρουργείο τελείωσε.
Μπάστα ρε ψάρι.
Μετά βαρέθηκα τους ουρολόγους και την υπερτροφία του προστάτη.
Ο προστάτης πρέπει να είναι η μάστιγα αλλά και η κονόμα της εποχής μας αφού γεμίσαμε ουρολόγους να κυνηγάνε προστάτες με το ρομποτικό σύστημα.
Μετά πάμε στους ορθοπεδικούς και τα ισχία, τα γόνατα και τις δισκοκήλες.
Αυτοί είναι πιο συγκρατημένοι στις διακηρύξεις τους αλλά στεναχωριέμαι που βάζουν τις γριές να περπατάνε μετά το χειρουργείο για να πεισθούμε ότι η εγχείρηση επέτυχε.
Τι να κάνουν και οι γριές, περπατάνε για να μην θυμώσει ο γιατρός.
Για τους γυναικολόγους δεν θα πώ γιατί θα γίνω κακός και θα με μισήσουν.
Οι αγαπημένοι μου όμως είναι οι ψυχίατροι και δη οι ψυχαναλυτικοί:
πάντα θα βρούν μια μπουρδουκλωμένη εξήγηση γιά τα πάντα.
Αυτοί και οι παπάδες είναι οι πιό έξυπνοι από όλους.
Υπόσχονται την ευτυχία και, αν δεν την βρεις, φταίς εσύ.