...η σύγχρονη ψευδοαριστερή άποψη περί αμαρτίας, είναι ότι αποτελεί μιά «εφεύρεση των παπάδων» για να ενοχοποιούν και να χειραγωγούν, τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχει αμαρτία αφού δεν υπάρχει Θεός, Τελική Κρίση, Κόλαση και Παράδεισος.
«Όλα είναι παραμύθια των παπάδων», λένε, για να «φοβίζουν τον κοσμάκη» και να τον έχουν «μαντρωμένο» κάτω απο την επιρροή τους.
Οι «αριστεροί», οι ξερόλες, που τάχα ανοίγουν τα μάτια του κόσμου προσφέροντας «ερμηνευτικά κλειδιά»: αυτοί που εξηγούν τα πάντα.
Αν και δεν αρνούμαι ότι οι θρησκευτικές ηγεσίες έπαιξαν κάποτε εξουσιαστικό παιχνίδι τρομοκρατώντας τους πιστούς, μου φαίνεται ότι η ανωτέρω αριστερή προσέγγιση της αμαρτίας είναι εσφαλμένη και απλοική:
η αμαρτία ως έννοια, δεν είναι ένας μπαμπούλας.
Ο διαλογισμός πάνω στην αμαρτία έχει παιδευτικό χαρακτήρα : είναι ένας είδος ψυχολογικής ενδοσκόπησης.
Συνειδητοποίηση και αυτοεκπαίδευση.
Η έννοια της αμαρτίας είναι πολύ σχετική με την έννοια της ευθύνης.
Αμαρτία θεωρείται η αποχή από την ευθύνη:
όποιος δεν κάνει υπεύθυνα την δουλειά του, «αμαρτάνει».
Όποιος δεν είναι σωστός επαγγελματίας, γονέας, αδελφός, συνάνθρωπος, «αμαρτάνει».
Η αντίληψη της αμαρτίας είναι ένα τεράστιο εκπαιδευτικό εργαλείο:
είναι το εργαλείο που μετράς την συμπεριφορά, τις ιδέες και τα κίνητρά σου.
Είναι ένα πρακτικό μέσο για ομαλό κανόνα ζωής.
Οι κοινωνίες έχουν ανάγκη απο κανόνες που τις κάνουν πιό λειτουργικές και, ως εκ τούτου, ανθρώπους που είναι λειτουργικά μέλη τους.
Προς τι όμως όλη αυτή η ... «φιλολογία»?
Μα γιατί μου την δίνουν όλοι αυτοί που χαιδεύουν τα αυτιά του κοσμάκη.
Ο πρώην παπάς και νυν ...διαιτολόγος Ανδρέας Κονάνος, έχει 384.000 ακολούθους στο Facebook!
Είναι ένας τρομερός ινφλουένσερ!...δηλαδή πρόσωπο επιρροής.
Ξεκινώντας σαν παπάς, είχε όλο το κύρος του σχήματος και της Εκκλησίας, πίσω του.
Αλλά ήταν ένας παπάς που δεν έλεγε δυσάρεστα πράγματα:
ποτέ δεν μίλαγε για αμαρτίες, ή κακούς ανθρώπους.
Όλοι είναι καλοί , κανένας κακός.
Ότι κάνεις, λοιπόν και σύ, είναι καλώς καμωμένο:
μπορεί να είναι σφάλμα αλλά δεν έχει ηθική απαξία.
«Πέφτεις?
Κανένα πρόβλημα: σηκώνεσαι».
Ο κόσμος δεν θέλει αξιολογήσεις.
Δεν θέλει κρίσεις.
Δεν θέλει να του κάνεις παρατηρήσεις.
“Don’t be judgemental”, λέει η πολιτική ορθότης.
Ας πλέουμε σε ένα πέλαγος αθλιότητας, εκμετάλλευσης και κακίας.
Κανείς δεν είναι κακός.
Ούτε καν ο Τζωρτζ Σόρος, οι δικτάτορες, όσοι ξεκινάνε πολέμους για την κονόμα.
Και αυτοί, είναι κατά βάθος καλοί.
Ο κοσμάκης θέλει να του λές ότι είναι καλός:
ότι έχει «πλούσιο ηθικό και συναισθηματικό κόσμο».
Ότι απλά πρέπει «να δει μέσα του τον κρυμμένο εσωτερικό πλούτο».
...ότι «είναι και σοφός αλλά δεν έχει συναίσθηση της σοφίας του».
...πως «Διαθέτει αλάνθαστο ένστικτο».
«Η ευτυχία του είναι μπροστά του αρκεί να την δεί»...κλπ κλπ
Ό,τι γλυκερή μαλακία και να πείς, μέσα είσαι.
Βεβαια, ουδείς μαλάκας διορθώθηκε πιστεύοντας ότι είναι σοφός, ενάρετος και καταπληκτικός τύπος.
Αλλά αυτά δεν μετράνε.
Σημασία έχει να μην του χαλάσουμε την ζαχαρένια του.
Και να μην χάσουμε την πελατεία.