Υποφέρω γιατρέ…το παραδέχομαι: δεν είμαι ευτυχισμένος.
Λάθος: όχι μόνο δεν είμαι ευτυχισμένος αλλά είμαι δυστυχισμένος.
Τί είπατε;
Αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αιτία της δυστυχίας μου;
Αν δηλαδή έμεινα ορφανός νωρίς, αν με απέλυσαν από την δουλειά ή αν έμεινα άνεργος ή άφραγκος;
…μπα, όχι δεν υπάρχει κάτι απ´ αυτά.
Ούτε με παράτησε καμμιά γυναίκα.
Αυτές είναι μπανάλ αιτίες δυστυχίας, γιατρέ: είμαι ανώτερος εγώ από τέτοιες μικρότητες και μπορώ να τις ξεπερνάω.
Είμαι σκληρό καρύδι,, γιατρέ…δεν λυγίζω εύκολα.
Έχω φάει πολύ σκατό στην ζωή και έμαθα να αντέχω.
Το αίτιο της δυστυχίας μου είναι πιό βαθύ και πιό ασαφές:
βασικά δεν μου αρέσει ο κόσμος που ζω.
Όλοι λένε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και πως αν τους δώσεις ευκαιρίες γίνονται ακόμη καλύτεροι.
Επίσης λένε ότι ο Θεός είναι πανάγαθος και μας αγαπάει απεριόριστα και μας φροντίζει έστω και με ελάχιστη δική μας καλή θέληση και πρόθεση.
Όλα μαλακίες, γιατρέ.
Για τον Θεό δεν θα πω και πολλά πράγματα γιατί δεν είμαστε και …κολλητοί:
νιώθω πως κάποιο δημιουργικό και έλλογο όν βρίσκεται στο υπερπέραν…
…αλλά αγνοώ αν δίνει δεκάρα για μας, τα μικρόβια πάνω σε ένα ασήμαντο πλανήτη ενός ασήμαντου μικρομεσαίου γαλαξία χαμένου μεσα σε δισεκατομμύρια άλλους γαλαξίες.
Προφανώς έχει και άλλες δουλειές να κάνει από το να φροντίσει τα ερωτικά της Τούλας και τα οικονομικά του Μπάμπη.
Δεν είμαι κανας χαζός και κανας μαλάκας, γιατρέ…
…δεν ζητάω μαλακίες από τον Θεό.
Τον σέβομαι και τον αφήνω στην ησυχία του.
Ελπίζω να με αφήσει και Αυτός.
Γενικά, έχω καταλήξει στην άποψη ότι είναι καλύτερο τα αφεντικά να μην ασχολούνται μαζί σου .
Βασική αρχή στην πιάτσα.
Επανέρχομαι στο θέμα της ευτυχίας και της δυστυχίας.
Κατ´ αρχήν δεν μπορώ να ορίσω θετικά την ευτυχία , να πω δηλαδή τι είναι και πως ορίζεται η ευτυχία.
Θα μορούσα να πω πως είναι μιά κατάσταση διαρκούς μακαριότητας αλλά, αλήθεια, πως να ορίσω την μακαριότητα;
Πάλι μπλέκουμε σε ζητήματα ορισμών με θετικά χαρακτηριστικά.
Θα μπορούσα να ορίσω την ευτυχία σαν μιά κατάσταση που απουσιάζει ο πόνος, το άγχος, η ζήλεια και ο φθόνος, η υπαρξιακή ανασφάλεια .
…μιά αρνητική προσέγγιση χαρακτήρων, μιά απουσία χαρακτήρων.
Όπως ο αποφατικός ορισμός του Θεού που λένε και οι Χριστιανοί που δεν λένε τι είναι ο Θεός αλλά τί δεν είναι.
Η αποφατική θεολογία που είναι ο βασικός τρόπος θεολόγησης της ανατολικής ορθοδόξου εκκλησίας.
Όχι βέβαια σαν άρνηση, αλλά σαν αδυναμία περιγραφής του Θεού.
Έτσι που παρουσιάζεται ο Θεός ως α-θάνατος, α-χρονος, α-τελεύτητος κλπ
…δηλ. δεν σχετίζεται με τον θάνατο, τον χρόνο, το τέλος κλπ
Εγώ δεν έχω ούτε φόβους, ούτε ανασφάλειες, ούτε κακίες, ούτε ζήλειες, ούτε μίση.
Μακριά σπό μένα οι μικρότητες.
Απλά δεν μ´ αρέσει κόσμος που ζω.
Είναι άσχημος, σιχαμένος και γεμάτος κακία.
Και οι άνθρωποι επίσης.
Και τα ζώα είναι …άθλια ζώα:
κατώτερα όντα που στην απελπισμένη μοναξιά μας πάμε να τα προβιβάσουμε σε φίλους και συντρόφους.
Ακόμη και σε μέλη της οικογένειάς μας, όπως ο Κασσελάκης.
Και τι είναι τα ζώα πέρα από ζώα;
Τα μεν φυτοφάγα θέλουν απλά να βοσκάνε χόρτα και τα σαρκοφάγα να ξεσκίζουν σάρκες.
Τα υπόλοιπα είναι παμφάγα σαν τα γουρούνια ή σκλαβάκια που ξεπούλησαν την ελευθερία τους για μια ζεστή κουρελού και γιά λίγη ηλίθια και ανθυγιεινή σκυλοτροφή ή γατοτροφή.
Οι άνθρωποι συνήθως είναι χειρότεροι από τους σκύλους και τις γάτες:
ξεπουλούν ελευθερία και αξιοπρέπεια για ένα κομμάτι άθλιο ψωμί αλλά ξεπουλούν και την εργασία τους, την επινοητικότητά τους, τον χρόνο τους, την υγεία τους και την ζωή τους ολόκληρη.
Και , αφού τα ξεπουλήσουν, γεμίζουν με ενοχές, αυτοπεριφρόνηση, κακία και φθόνο.
Ένα σωρό αθλιότητες που απουσιάζουν στα ζώα.
Την αρχομανία και εξουσιολατρεία - που τις μισώ επίσης - δεν τις μνημόνευσα γιατί απαντώνται και στα ζώα… στα θηλαστικά τουλάχιστον.
Αστα γιατρέ.
Ο πολιτισμός υποτίθεται ότι θα μας απελευθέρωνε από τις αθλιότητες.
Ουδέν ψευδέστερον.
Τις ίδιες αθλιότητες διαπράττομε και τώρα και παλιά.
Απλά, τώρα, ως πολιτισμένοι τις διαπράττομε με στυλ και με ένα σωρό περίτεχνες δικαιολογίες.
Αλλάζει ο κόσμος γιατρέ;
Τι είπες;
…δεν έχεις ιδέα;
Ωραίος γιατρός είσαι.
Τζάμπα σε πληρώνω.