...επειδή θέλω να μάθω τι σκέφτεται η κοινωνία -ώστε να μην καταντήσω κάνας γεροπαράξενος κλεισμένος στην κοσμάρα μου- αποφάσισα να ακολουθήσω (δηλαδή να διαβάζω) διάφορους επιτυχημένους facebookάδες.
Να γίνω «follower».
Να δω, ρε παιδί μου, τι γράφουν όλοι αυτοί και έχουν τόση πολλή «αποδοχή».
Λοιπόν... το πρώτο που αποκόμισα, είναι ότι πρέπει να παραδεχτώ πως υπάρχει αιώνια Αγάπη.
Και φυσικά, ισοβιος Έρωτας:
Όλοι οι facebookάδες και οι facebookούδες, έχουν εμμονή με την «αιώνια αγάπη».
Ανακουφιστικό.
Έχουν ακλόνητη πίστη στην αιώνια αγάπη...πως όχι μόνο υπάρχει, όχι μόνο δεν είναι εξαίρεση για λίγους, αλλά είναι πανεύκολη και «εδώ και τώρα» για όλους: και για λιγνούς και για χοντρούς και για φτωχούς και για λεφτάδες και για νέους και γέρους, για ωραίους και γιά ασκημομούρηδες και για ευθυτενείς και γιά καμπούρηδες.
Και κυρίως γι αυτούς... τους μη προνομιούχους:
για να μπορούν να φαντασιώνονται.
Ένα δεύτερο σημείο, στο οποίο επιμένουν οι επιτυχημένοι facebookάδες, είναι επίσης, ενθαρρυντικό:
είναι πως η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας.
Πως αρκεί να «σκάψουμε μέσα μας» και θα την βρούμε.
Τώρα που διάλο πρέπει να σκάψουμε, δεν ξέρω...
Αλλά για να το λένε κάπως έτσι θα’ναι.
Ένα τρίτο σημείο είναι κολακευτικό: ότι όλοι άνθρωποι είναι καλοί και κρύβουν απέραντο «Ψυχικό πλούτο» μέσα τους...
...τον οποίο πρέπει να «ανακαλύψεις» δίνοντας απεριόριστη κατανόηση και αγάπη:
αυτό ακούγεται κάπως χριστιανικό, αλλά δεν επιβεβαιώνεται από την συμπεριφορά τους... διότι οι περισσότεροι είναι μεγάλες ψωνάρες και, αν δεν πηγαίνεις με τα νερά τους, σου κάνουν μπλοκάρισμα, σε διαγράφουν ή τελοσπάντων σου κάνουν επίθεση.
Ένα, κοινό επίσης, χαρακτηριστικό, είναι κρυφοερωτικό:
είναι ότι βάζουν σαν εικόνα προφίλ κάτι παθιάρικες φωτογραφίες από εικοσαετίας -τότε που ήτανε πιο φρέσκοι στην μάπα - η βάζουνε ένα λουλούδι ένα ηλιοβασίλεμα, ένα κρίνο, ένα τριαντάφυλλο ή ένα λωτό.
Το μήνυμα είναι ότι παραμένουν ερωτικοί, δοτικοί και επιτέλους έτοιμοι να αναπτύξουν μία υπόγεια - ή και επίγεια, δεν ξέρω- σχέση με τους «ακόλουθους»/ followers.
Ακολούθησα κάμποσους και κάμποσες αλλά μπερδεύτηκα: ούτε ενθάρρυνση θέλω, ούτε αποδοχή, ούτε αγάπη.
...και ούτε ψάχνω την ευτυχία μέσα μου.
Πλήρης αποτυχία.
Ομολογώ πως γράφτηκα follower σε διάφορες ξανθιές σαρανταπεντάρες, κάποιες μισόξανθιές τριανταπεντάρες που δείχνουν μόνο την πλάτη τους (προφανώς είναι το δυνατό τους σημείο) και κάτι «τριανταφυλλάκια» απροσδιορίστου ηλικίας.
Επίσης κάτι γερογκουρού που έχουν φάει τα λυσσακά τους με την αρχαιολατρεία, τις θερμίδες , τις βιταμίνες , το σοσιαλισμό και τους εξωγήινους.
Βαρέθηκα.
Μπάστα, παιδιά...λυπάμαι ...
....θα σας εγκαταλείψω από follower.
Ούτε οι ξανθιές πλάτες με ενδιαφέρουν, ούτε οι επίπεδοι κοιλιακοί, ούτε οι βιταμίνες, ούτε οι εξωγήινοι.
Για την διαχρονική πορεία του έρωτα και του σοσιαλισμού, έχω άποψη και δεν πρόκειται να την αλλάξω.
Άντε γειά.
