Όσο μεγάλο λάθος είναι να προσπαθεί κάποιος να κάνει τον απόμακρο και το σπουδαίο, κρατώντας απόσταση από τους άλλους ανθρώπους… με ένα σνομπ στυλάκι…
…τόσο μεγάλο λάθος είναι επίσης να προσπαθεί με το στανιό να γίνει συμπαθητικός.
Ειδικά όταν δε του βγαίνει.
Θέλω να πω δηλαδή, ότι, αν είσαι από τη φύση σου συμπαθητικός στους ανθρώπους, τότε καλώς και φέρεσαι έτσι από τη φύση σου και είσαι συμπαθητικός.
Αλλά… αν δεν είσαι από τη φύση σου συμπαθητικός, γιατί το παιδεύεις το πράγμα;
Ειδικά, τώρα με το tiktok που όλοι νομίζουν ότι θα γίνουν πρωταγωνιστές σε ταινίες μικρού μήκους, έχει καταντήσει το πράγμα σχεδόν γελοίο κάποιες φορές.
Γι’ αυτό έγραψα τις προάλλες ότι η εικόνα είναι πολύ σκληρή και δε συγχωρεί.
Και καλό είναι να τα αποφεύγουν τα βιντεάκια…διάφοροι…
…που δεν είναι κατάλληλοι για ηθοποιοί.
…που δεν έχουν εκπαίδευση ηθοποιού και καθοδήγηση σκηνοθέτη.
Γιαυτό έδειξα , για παράδειγμα, την Έλενα Ακρίτα που προσπαθεί να γίνει συμπαθητική οδηγός μαγειρικής και προσπαθεί να μας δείξει πόσο «λαική» είναι μαγειρεύοντάς λιγκουίνι.
Αφού δεν το χεις κυρά μου… γιατί μας βασανίζεις;
Άστο.
Το ίδιο την πάτησε και ο υφυπουργός υγείας ο οποίος γύρισε μια βλακεία ταινία, τάχα χαριτωμενιά, με κακή άρθρωση και παιδαριώδες κείμενο.
Ήθελα να ‘ξερα ποιοί ηλίθιοι επικοινωνιολόγοι τους τα λένε αυτά.
Κάποιος που όμως πρέπει να είναι και πολύ γάτα για να παίρνει λεφτά προτείνοντας τέτοιες βλακείες….
Έχω την εντύπωση ότι ανάγκη για δημοφιλία είναι μιά μεγάλη ψυχολογική παγίδα και στέρηση ελευθερίας.
Ο σύγχρονος εγωκεντρικός ανθρωπάκος δεν αντέχει την ανωνυμία του:
πρέπει να είναι δημοφιλής και αναγνωρίσιμος γιά να είναι κάποιος.
Γιά να αποκτήσει ταυτότητα έστω και ως κούφια κατασκευή.
Προφανώς δεν μπορεί να ανακαλύψει την πενικιλίνη… ούτε να κάνει καμιά μεγάλη έρευνα στην …πυρηνική φυσική : είναι δύσκολα πράγματα.
Απλά, ο εύκολος τρόπος είναι να αποκτήσει πολλούς ακόλουθους στα social media.
Η πλάκα είναι ότι τα ίδια τα social media δίνουν λεφτά στους δημοφιλείς δημιουργούς βίντεο…
Άρα, η δόξα πάει μαζί με το χρήμα.
Και πολύ εύκολα γίνεσαι κάποιος χωρίς να ιδρώνεις και χωρίς να διαβάζεις.
Και έτσι, η εικόνα θριάμβευσε επί της ουσίας και του περιεχομένου…
…και όλοι κάθονται και λένε βλακείες, κάνοντας τους καραγκιόζηδες, αυτοεξευτελιζόμενοι, για να γίνουν διάσημοι και να βγάλουν λεφτά.
Προφανώς είναι μια κοινωνική παθολογία όλο αυτό.
Αλλά η βασική στραβή ιδέα είναι ότι «για να αξίζει ο άνθρωπος, πρέπει να ξεχωρίζει».
…πρέπει να συγκεντρώνει την προσοχή των υπολοίπων.
Μια ναρκισσιστική ανοησία.
Μέχρι να αποδεχτεί ο μέσος άνθρωπος τα αυτονόητα, θα ταλαιπωρείται τζάμπα:
μέχρι να αποδεχτεί ότι δε χρειάζεται να είναι ούτε πολύ όμορφος, ούτε πολύ έξυπνος, ούτε πολύ ελκυστικός, ούτε πολύ πνευματώδης, ούτε πλούσιος , ούτε συμπαθητικός, για νά ζεί μια υγιή και ισορροπημένη ζωή.
Ο μέσος όρος ισορροπημένης συμπεριφοράς έχει τις πιο πολλές πιθανότητες να βιώσει λιγότερες τραγωδίες.
Δεν χρειαζόμαστε ούτε συμπαθεις ούτε αντιπαθείς: μόνο καλούς και λογικούς ανθρώπους.
Μέτρον Άριστον.
Οι εικόνες είναι είδωλα και Είδωλα.
Κακά πράγματα.