μιά ζωή κατσικοκλέφτες

 ...πόσο ανόητοι, ανώριμοι, μαλακοξερόλες είμασταν στα νιάτα μας?

Πόσες ηλίθιες βεβαιότητες, πόσες απλοικότητες, πόσες ιδεολογικοποιημένες ανασφάλειες, είχαμε?

Μού τα λεγε ο πατέρας μου...αλλά που να ακούσω?

Τα ήξερε όλα το μαλακισμένο.

Αλλά... είχα και τα ελαφρυντικά μου: 

ήταν ένας μορφωμένος, αρχιεγωίσταρος και αυταρχικός ξερόλας  που ήταν αδύνατον να μην του πας κόντρα αν ήθελες να έχεις λίγο αυτοσεβασμό.

Όμως τώρα που γερνάω, θυμάμαι και συμφωνώ με διάφορα που μου έλεγε τότε και με θύμωναν: κατσαπλιάδες και κατσικοκλέφτες είμαστε ρε...σε μεγάλο ποσοστό....δυο χιλιάδες χρόνια δούλοι.

Από γραικύλοι στην Ρωμαιοκρατία, κακομοιριασμένη εθνική μειονότητα στο Βυζάντιο, γκιαούρηδες ραγιάδες στην Τουρκοκρατία και πάει λέγοντας.

Και με Βαλκάνιους γείτονες, τρισχειρότερους κατσικοκλέφτες. 

Που να πάρουμε παράδειγμα και έμπνευση?

Πουθενά.

Εχουμε αλλάξει και πεντέξι ονόματα. 

Έλληνες, Ρωμαίοι, Ρωμιοί, Γραικοί, και ξαναμανά Έλληνες.

Και οι ηγέτες μας? οι ελίτ? 

...τζουτζέδες των ξένων.

Καραγκιοζάκια.

Τα άκουγα και θύμωνα.  «Μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε κοινές λαικές συνήθειες και παραδόσεις, ταφικά έθιμα, μουσικούς και αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. 

Κάτι έμεινε, κάτι αξίζουμε. Τα είπε και η γενιά του τριάντα», έλεγα.

Τώρα  βλέπω καλύτερα.

Και την κακομοιριά βλέπω περισσότερη και ανθεκτική και τη γενιά του τριάντα να έχει χάσει πολλή από την λάμψη της. 

Θαυμαστές του Παρισιού και του Λονδίνου, επαρχιωτάκια που κατάπιναν αμάσητη κάθε ηλίθια πρωτοπορία.

Και δοσ´ του «κυβιστικές» Ύδρες με τριγωνάκια και τετραγωνάκια, και δόστου «αφαίρεση» και «αυτόματη γραφή».

Μόνο λίγοι αντιστάθηκαν...π.χ ο Κόντογλου, ο Παπαδιαμάντης.

Και μπήκαμε και στας Ευρώπας... αλλά και πάλι κατσικοκλέφτες παραμείναμε: 

απλά αρπάξαμε ολόκληρα κοπάδια.

η δολοφονία του ευεργέτη είναι πατροκτονία

 Διάβασα πολλές αυτοβιογραφίες επιστημόνων και καλλιτεχνών. 

Γραμμένες  δεκαετίες ή και αιώνες, πρίν. 

Σχεδόν όλοι είχαν σεβασμό προς τους δασκάλους τους. 

Ευγνωμοσύνη. 

Ο δάσκαλος ήταν σχεδόν ιερό πρόσωπο, μυθικό.

Σήμερα θεωρείται επαναστατικό να χέζεις τους δασκάλους σου: πρώτα κλέβεις ό,τι μπορείς χωρίς να εμβαθύνεις και, μετά,  τον φτύνεις  αναίσχυντα.

Πατροκτονία.

Ο μόνος τρόπος να απελευθερωθείς από την ηθική υποχρέωση είναι να σκοτώσεις τον ευεργέτη σου.

Πρώτα «σκοτώνεις» / απαξιώνεις/ συκοφαντείς / καρφώνεις/ κερατώνεις. 

Τόσο κοινό που είναι  αποδεκτό.

Ο αρχιτέκτονας- μουσικός Ιάννης Ξενάκης , μαθητής του περίφημου Λέ Κορμπυζιέ, πήδαγε την γυναίκα του και μετά επαίρετο γι αυτό.

Σκοτώνεις  και φουσκώνεις.

Μετά κομπάζεις ότι είσαι αυτοδίδακτος.

Μόνος σου ανακάλυψες την Αμερική.

Μέχρι να υποστείς τα ίδια από τους ευνοούμενούς σου.

το άγχος προ του γήρατος

 ...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι παλιοί γνωστοί που με πήραν  τηλέφωνο μετά από ...τριάντα χρόνια να μου ευχηθούν στην ασήμαντη και άγνωστη γιορτή μου του «Πλάτωνος μάρτυρος», είχαν τόσο άγχος.

Οι ζωές τους μοιάζουν αρκετά τακτοποιημένες.

Και οικονομικά και κοινωνικά επιτυχημένες.

Αλλά, ...άγχος: γρήγορη ομιλία, συμπυκνωμένη αυτοπαρουσίαση ζωής, επιτεύγματα παιδιών (που τώρα είναι μαντραχαλάδες στα 30 που παλεύουν με καριέρες, οικογένειες και μεταπτυχιακά).

Αγχος...αδικαιολόγητο, νομίζω.

Πήγαινα να πω, δειλά, εντάξει ρε παιδιά...κουλάρετε....δεν δίνετε εξετάσεις.

Εξ άλλου σχεδόν όλων των ειδών τα επιτεύγματα, είναι παροδικά: οι επαγγελματικές και ερωτικές καριέρες, ιδιαίτερα.

Γενικά δείχνω ένα ειλικρινή  θαυμασμό στα επιτεύγματα που μου περιγράφουν, ειδικά όταν αφορούν τα παιδιά.

....πραγματικά χαίρομαι όταν προοδεύουν οι νέοι.

Πρέπει και αυτοί να κάνουν τον κύκλο τους.

Εξ άλλου, ωριμάζοντας, θα έχουν χρόνο να σκεφτούν -και να ξανασκεφτούν- τις τρέχουσες κοινωνικές αξίες μέχρι αυτές να αναθεωρηθούν, δημιουργώντας την αναπόφευκτη αίσθηση ματαιότητας που καταλαμβάνει τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Γενικά νομίζω ότι η βιολογική φθορά  δημιουργεί πολύ άγχος: 

οι ερωτικές επιτυχίες με βαρυεστημένες συναδέλφους, τα συμπληρώματα διατροφής και οι διορισμοί σε ανώτερες θέσεις στον δημόσιο τομέα όταν αλλάζει η κυβέρνηση, προσφέρουν μόνο πρόσκαιρη ανακούφιση. 

:)

Ψυχραιμία.