Είναι γνωστό ότι οι γκάνγκστερς αναγνωρίζονται μεταξύ τους με μια ματιά.
Αναγνωρίζουν ακόμα και την επικινδυνότητα του άλλου κακοποιού…
Έχουν ένα αλάνθαστο εσωτερικό ζύγι που ζυγίζει τον άλλο.
Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και με τους πολιτικούς:
και αυτοί αναγνωρίζονται μεταξύ τους.
Γι’ αυτό τους βλέπουμε να βρίζονται και να ξεκατινιάζονται δημόσια και, ιδιωτικά, να είναι αγαπημένοι.
Γιατί ξέρουν ότι είναι ίδιοι.
Έχουν τους δικούς τους άγραφους κανόνες.
Ένας τέτοιος κανόνας είναι ότι στα μεγάλα άλυτα προβλήματα χρησιμοποιείς φρέσκο κρέας.
Αλήθεια, ποιος ξύπνιος επαγγελματίας πολιτικός θέλει να γίνει υπουργός υγείας ή παιδείας στην Ελλάδα;
Μόνο ένας που δεν ξέρει τι τον περιμένει.
…ή κάποιοςπου τον έχουν στριμώξει πολύ.
Γεικά, πάντως, κανένας επαγγελματίας ισορροπιστής δεν θα κάνει νούμερο στο τεντωμένο σκοινί πάνω από την πισίνα με τους κροκοδείλους.
Μαθητευόμενους θα βάλει… και, αν φαγωθούν, έχει ο Θεός.
