Σύζυγοι - ζόμπι είναι κάτι τύποι που είναι υποτονικοί, αποσυρμένοι και αδιάφοροι, δίπλα σε κάτι γυναίκες που σφύζουν από ζωντάνια και νεύρωση.
Που, συχνά, παίζει και το ματάκι τους.
Αυταρχικές συνήθως: πως θα γινόταν αλλιώς, άλλωστε;
…αφού αυτές παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Και δεν είναι η διαφορά ηλικίας που παίζει ρόλο γιατί, συνήθως, δεν έχουν σοβαρή διαφορά ηλικίας.
Προσπαθώ να καταλάβω πως έφτασαν εκεί…προφανώς δεν ήταν ζόμπι στην αρχή:
όταν τα πρωτοέφτιαξαν - η στην αρχή του γάμου - θα ήταν καλύτερες οι ισορροπίες.
Πρέπει να έχει σχέση με την πρωτοβουλία:
ο σύζυγος - ζόμπι ήταν ο κλασικός αναποφάσιστος χαλβάς.
…αυτή ανέλαβε τα ηνία θέλοντας και μη.
Μετά αυτής την έγινε συνήθεια το μάνατζμεντ. Η υπακοή έγινε συνήθεια στον χαλβά….
…μέχρι που έγινε τελείως ζόμπι.
Αποσύρθηκε στην γωνιά του και γλύφει τις πληγές του , σιωπηλά.
Τυπικά τα πάνε μιά χαρά: δεν συγκρούονται αφού και ο κροκόδειλος δεν συγκρούεται με το πουλί που του καθαρίζει τα δόντια.
Είναι λαμπρά παραδείγματα λειτουργικής συζυγικής σχέσης
:)
Θρίαμβος της πατροπαράδοτης συνταγής των αμοιβαίων υποχωρήσεων.
Μόνο που εδώ ο ένας υποχώρησε μέχρι το χείλος του γκρεμού και ο άλλος τον κρατάει από το ξεχειλωμένο φανελάκι μην πέσει.