Τελικά μετάνιωσα που στα νιάτα μου ήμουν καλός μαθητής.
Τι κατάλαβα που ήμουν καλός μαθητής;
Απλά έχασα ένα σωρό ώρες, μέρες, μήνες και χρόνια, για να μάθω 10 πράγματα από τα οποία τα εννιά ήταν άχρηστα.
Δεν έχασα όμως μόνο αυτό: έχασα την αξιοπρέπεια μου.
Το να είσαι καλός μαθητής σημαίνει ότι είσαι αναξιοπρεπής:
κάθεσαι και υπακούς σαν μαλάκας τον κάθε ηλίθιο δάσκαλο που νομίζει ότι έχει αρκετή εξουσία πάνω σου ώστε να σου επιβάλει ένα κάρο μαλακίες.
Ο κακός μαθητής - και ιδιαίτερα ο αντιδραστικός μαθητής- έχει περισσότερη αξιοπρέπεια.
Αμφισβητεί την αυθεντία και την εξουσία του δασκάλου που συνήθως είναι ένας φοβισμένος μισθοδίαιτος υπαλληλάκος.
Αυτή η έμπρακτη αμφισβήτηση είναι στην ουσία της μια επαναστατική πράξη: είναι μια διακήρυξη δικαιωμάτων, ελευθερίας και αυτόνομης σκέψης.
Όλα αυτά τα επαναστατικά και βαθυστόχαστα τα σκέφτηκα βλέποντας τη φωτογραφία του Μόσιαλου:
είμαι σίγουρος ότι ήταν ένας καλός μαθητής.
Γιατί ο Μόσιαλος έχει μία φάτσα καλοθρεμμένου αριστούχου μπούλη που δεν αμφισβήτησε ποτέ κανένα πρόσωπο εξουσίας.
Προφανώς δεν ήταν μόνο καλός μαθητής αλλά και ο επιμελητής και ο απουσιολόγος.
Σίγουρα μάζευε όλες τις κιμωλίες που πέταγε ο δάσκαλος δεξιά και αριστερά.
Τα τετράδια του ήτανε πάντα τακτοποιημένα και καλογραμμένα λες και ήτανε λογιστικοί φάκελοι.
Σκασιαρχείο αποκλείεται να έκανε, ακόμα και αν του το ζήταγε η πιο ωραία της τάξης ώστε να πάνε μαζί σινεμά.
Ο καλός μαθητής δεν παθαίνει μόνο εγκεφαλική ατροφία αλλά παραμορφώνεται και η φάτσα του:
η φάτσα των παιδιών, που έχει πάντα μια φρεσκάδα και μια αθωότητα, στην συνέχεια αλλάζει.
….όταν η ζωή προχωρήσει, στην φάτσα αποτυπώνονται όλες οι κακοποιήσεις και οι θρίαμβοι της ζωής.
Μετά τα τριάντα, είσαι υπεύθυνος για την φάτσα σου, έχουν πει.
Ο ευνουχισμός της προσωπικότητας που επιτυγχάνεται στο σχολείο και τις παρατεταμένες σπουδές , διαμορφώνει την φάτσα κατάλληλα όπως τα επανειλημμένα λίφτινγκ τη φάτσα των φωτομοντέλων.
Ξεκινάνε από δροσερά και πανέμορφα και, φοβούμενα το γήρας, καταντάνε και παραμορφωμένα και γερασμένα.
