Η ΒΡΩΜΑ

 ….προσπαθώ να  καταλάβω γιατί το επαναστατιλίκι πάει μαζί με την ακαλαισθησία και την βρώμα: δεν είναι μόνο η πρόκληση προς τους  «νοικοκυραίους».

Προφανώς,  οι συντηρητικοί νοικοκυραίοι,  είναι καθαροί, χτενισμένοι και έχουν πλύνει επιμελώς τα αυτιά τους.

Η απόρριψη των μικροαστικών αξιών επιβάλλει αντισυμβατική εμφάνιση και συμπεριφορά.

Αλλά η βρώμα? η ασχήμια? 

…το μίσος γιά τον βαμμένο τοίχο?

Μάλλον είναι βαθύτερο.

Είναι η ψυχική συγγένεια με το περιθώριο…. το περιθώριο είναι «δικό μας»: 

ανεκτικό, δεν δασκαλεύει, δεν απαιτεί.

Δεν μας κρίνει.

Το περιθώριο είναι γεμάτο κατανόηση και αποδοχή γιά την αθλιότητα,  αφού και το ίδιο, νιώθει άθλιο.

Είναι η ψυχική συγγένεια του ρεμπέτη με το κλεφτρόνι, τον μεθύστακα, τον νταβατζή, την πόρνη.

Και όλοι μαζί εναντίον της εξουσίας.

Αλλά, μεταξύ τους,  οι περιθωριακοί και ο υπόκοσμος  έχουν ιεραρχία.

Τα πιό αντιεξουσιαστικά ανθρωπάκια είναι μικροί εξουσιαστές στον μικρόκοσμό τους.

Περιφρόνηση των κατεστημένων αξιών,  όταν είναι εύκολη και ανέξοδη.

ΑΓΧΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΖΩΗΣ

 ...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι παλιοί γνωστοί που με πήραν  τηλέφωνο μετά από ...τριάντα χρόνια να μου ευχηθούν στην ασήμαντη και άγνωστη γιορτή μου του «Πλάτωνος μάρτυρος», είχαν τόσο άγχος.

Οι ζωές τους μοιάζουν αρκετά τακτοποιημένες.

Και οικονομικά και κοινωνικά επιτυχημένες.

Αλλά, ...άγχος: γρήγορη ομιλία, συμπυκνωμένη αυτοπαρουσίαση ζωής, επιτεύγματα παιδιών (που τώρα είναι μαντραχαλάδες στα 30 που παλεύουν με καριέρες, οικογένειες και μεταπτυχιακά).

Αγχος...αδικαιολόγητο, νομίζω.

Πήγαινα να πω, δειλά, εντάξει ρε παιδιά...κουλάρετε....δεν δίνετε εξετάσεις.

Εξ άλλου σχεδόν όλων των ειδών τα επιτεύγματα, είναι παροδικά: οι επαγγελματικές και ερωτικές καριέρες, ιδιαίτερα.

Γενικά δείχνω ένα ειλικρινή  θαυμασμό στα επιτεύγματα που μου περιγράφουν, ειδικά όταν αφορούν τα παιδιά.

....πραγματικά χαίρομαι όταν προοδεύουν οι νέοι.

Πρέπει και αυτοί να κάνουν τον κύκλο τους.

Εξ άλλου, ωριμάζοντας, θα έχουν χρόνο να σκεφτούν -και να ξανασκεφτούν- τις τρέχουσες κοινωνικές αξίες μέχρι αυτές να αναθεωρηθούν, δημιουργώντας την αναπόφευκτη αίσθηση ματαιότητας που καταλαμβάνει τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Γενικά νομίζω ότι η βιολογική φθορά  δημιουργεί πολύ άγχος: 

οι ερωτικές επιτυχίες με βαρυεστημένες συναδέλφους, τα συμπληρώματα διατροφής και οι διορισμοί σε ανώτερες θέσεις στον δημόσιο τομέα όταν αλλάζει η κυβέρνηση, προσφέρουν μόνο πρόσκαιρη ανακούφιση.

ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

 …τώρα που γερνάω, αρχίζω να βάζω μυαλό.

….τέρμα η ιατρική , το άγχος και ταλαιπωρία των ΤΕΠ: 

θα ασχοληθώ με την πολιτική.

Το θέμα είναι,  ότι από πολιτική δεν έχω ιδέα …αλλά , τελικά, ούτε αυτό με πειράζει : 

και οι κανονικοί πολιτικοί, επίσης δεν σκαμπάζουν από πολιτική… 

…άρα μιά χαρά είμαι.

Κάτι αποτυχημένοι γιατροί, δικηγόροι και συνδικαλιστές του δημοσίου,  είναι οι περισσότεροι.

Τέλος πάντων, πήρα συμβουλές από ένα πραγματικό πολιτικό που ήταν παλιός ασθενής μου: 

«ώστε θέλεις να ασχοληθείς με την πολιτική γιατρέ», μου λέει…» «καλή ιδέα …αλλά γιατί?»

«Για ιδεολογικούς ή για πρακτικούς λόγους?»

Του είπα την αλήθεια…. τι ιδεολογία και μαλακίες… απλώς προκοπή δεν έκανα και πρέπει να βρω μια διέξοδο.

«Χαίρομαι που είσαι πρακτικός τύπος γιατρέ» μου είπε ο παλιός πολιτικός. 

«Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ…»

«λοιπόν,  το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις,  είναι να διαλέξεις ένα κόμμα και έναν νταβατζή».

«Ναι, ναι… νταβατζή…. μην σοκάρεσαι,  κι εμείς οι πολιτικοί πουτάνες είμαστε καταβάθος…»

«Ξέρεις,  δε γίνεται αλλιώς…. όπως και η πουτάνα είναι πολύ δύσκολο να κάνει πιάτσα μόνη της και να μην την φάνε λάχανο οι διάφοροι κακοποιοί, έτσι και ο πολιτικός πρέπει να έχει ένα νταβατζή:

 και για να τον προστατεύει, και για να τον βοηθάει, και για να τον χρηματοδοτεί,  και κυρίως να  έχει κάπου  να ακουμπήσει όταν σκουρύνουν τα πράγματα».

Τον άκουσα προσεκτικά γιατί προφανώς αυτά που μου έλεγε, ήταν προϊόντα μακράς εμπειρίας και Σοφίας. 

…οκ…καλά, θα βρω κόμμα , του είπα,  αλλά τον νταβατζή που θα τον βρω? 

…..και τι πρέπει να είναι αυτός?

«…τι να σου πώ ρε Γιατρέ» , μου είπε ο παλιός… 

«Γιατρός είσαι…. βρες έναν νταβατζή από το χώρο σου… δεν υπάρχουν νταβαντζήδες το χώρο σου?»

Εδώ, τώρα, τα έμπλεξα: επειδή υπάρχουν πολλοί νταβατζήδες στον χώρο μας,  δεν ξέρω ακριβώς που και ποιον πρέπει να διαλέξω. 

Τι πρόβλημα κι αυτό… 

Τελικά είναι δύσκολο πράγμα η πολιτική…

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΙ

 ...θυμάμαι, όταν ήμουνα φοιτητής, ήταν ένας φουκαράς επιμελητής στο Ιπποκράτειο που μας έλεγε πως «έξυπνοι γιατροί είναι αυτοί που τα κονομάνε».

Φτωχοδιάβολος ήταν,  οικογενειάρχης, ιδρωμένος και καραφλός, μάλλον προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του να τολμήσει να βγάλει κανα φράγκο.

....πράγμα απίθανο βέβαια γιατί ούτε κομπιναδόρος ήταν ούτε παραμυθατζής.

Δεν τόχε η φύση του.

Τον θυμάμαι κάθε παραμονή 17 Νοέμβρη.

Οι γιατροί, είναι σαν τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου: 

πολλοί αγωνίστηκαν διαμαρτυρόμενοι εναντίον της Χούντας αλλά λίγοι έβγαλαν θέσεις και λεφτά επικαλούμενοι αγωνιστικές περγαμηνές.

Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: οι τίμιοι είναι το άλλοθι των κομπιναδόρων: 

...πρέπει  να λέει ο κοσμάκης «υπάρχουν και καλοί γιατροί».

...πρέπει να λέει «υπάρχουν και αγωνιστές  πολιτικοί».

Οι καλοί είναι το καλύτερο άλλοθι για τους κακούς: 

ψαρεύουν μέσα στα θολά νερά.

Αντε βγάλε άκρη ποιός είναι ο καλός και ποιός ο κακός.

Και, μέχρι  να τους δεις πάνω  στο κότερο με την μπουρζουαζία ή στην φωτογραφία των κοσμικών στηλών να τρώνε αστακούς με τον πρίγκηπα του Μονακό, εσύ θα έχεις κακογεράσει και αυτοί καλογεράσει.

Και άντε  βρές τον κυριλάτο -πλέον- ευρωβουλευτή και την κομψή ευρωπαική επίτροπο να της ζητήσεις λογαριασμό.

Θα σηκώσουν τα φρύδια με απορία και θα σε κοιτάξουν σαν ενοχλητική μύγα.

«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»!

...τι μας κάνατε!.

ΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

 ...όποιος εχει παει στην Αφρική, ξέρει: για τον πολύ κοσμάκη, είναι κόλαση.

Ξέρω κάμποσους, έχω συζητήσει.

Και όχι μόνο φτωχούς η αμόρφωτους.

Δεν είναι μόνο η φτώχεια...δεν μεταναστεύουν  μόνο οι φτωχοί: θέλουν και οι πιό κονομημένοι να φύγουν , η μεσαία τάξη.

Όπως και οι Έλληνες γιατροί: δεν πεινάνε οι γιατροί στην Ελλάδα...αλλά φεύγουν.

Γιά «καλύτερα».

Ποια είναι τα καλύτερα? 

Όχι μόνο οι καλύτεροι μισθοί....είναι η αίσθηση ασφάλειας.

Ότι πας σε μιά οργανωμένη  κοινωνία που τα άσχημα απρόοπτα είναι λίγα. 

Κάπου που σε σέβονται σαν πολίτη.

Που θα έχεις σταθερη εργασία και δεν θα αλλάζεις κάθε χρόνο μαλακοαφεντικά.

Που δεν θα είσαι κάθε τρείς και λίγο στο ταμείο ανεργίας.

Που δεν θα στήνεσαι στις ουρές του ΙΚΑ ή του νοσοκομείου για να σε δει ένας βαρυεστημένος ή εξουθενωμένος γιατρός.

Που δεν θα πληρώνεις μια ζωή εισφορές... για να ...γεράσεις και να τις έχουν φάει οι πολιτικάντηδες σε «κοινωνικές παροχές» στους ψηφοφόρους τους.

Που τα δικαστήρια λειτουργούν στην ώρα τους.

Και τα σχολεία, επίσης.

Με τα πανεπιστήμια που παρέχουν γνώση και όχι επαναστατική ψευδαίσθηση.

Γνώρισα αφρικανούς και άραβες γιατρούς...νέους και μεσήλικες.

Μερικοί σχεδόν κονομημένοι. Πάντως, όχι οικονομικά απεγνωσμένοι. 

Πολλά καλά, νέα, φτωχά παιδιά... που αγωνίζονται να μάθουν την δουλειά και να προκόψουν. 

Όπως και εδώ.

Που δεν θέλουν να μείνουν στις σκατοχώρες τους  με τις συνεχείς αναστατώσεις, τον φόβο, τους εμφυλίους, την αδικία και τους πολιτικούς -και αυθεντικούς- γκάνγκστερς στην εξουσία.

Το πρόβλημα είναι ότι οι παράδεισοι τελείωσαν.

Είναι σαν τον «ιδανικό έρωτα»: είναι σαν κρύο ντους όταν διαπιστώνεις πως όλα ήταν μιά μαλακία.

Η Ευρώπη είναι μιά γερασμένη και κουρασμένη συνταξιούχα που νοικιάζει γκαρσονιέρες στην νεοφερμένη φτωχολογιά.

Προφανώς δεν μπορεί να τους εμπνεύσει ενθουσιασμό.

Άλλα περίμεναν από την πλούσια γριά,  και, άλλα  βρήκαν.

Και θυμώνουν.

Με τον εαυτό τους κυρίως...που την πίστεψαν σαν σωτήρα.

Αυτή βέβαια δεν υποσχέθηκε πολλά: βασικά θέλει την ησυχία της.

Και πετάνε τώρα τα σκουπίδια τους στην αυλή της παλιόγριας.

Σπάνε τις αγαπημένες γλάστρες της για να σπάσουν πλάκα.

Μόνο αυτό τους έμεινε.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ 67+

…πρέπει να ιδρυθεί ένα κόμμα γέρων.

…στην Ολλανδία υπάρχει: είναι το 50+  και παλεύει για τα δικαιώματα των πάνω από τα πενήντα.

Δεν ξέρω τι κάνουν  οι πενηντάρηδες στην Ολλανδία, αλλά στην Ελλάδα,  οι πενηντάρηδες δηλώνουν τζόβενα.

Εδώ θα πρότεινα το κόμμα των 67+ .

…το κόμμα για τα δικαιώματα των άνω των 67.

Το κόμμα των συνταξιούχων, που τους έχουν όλοι χεσμένους.

Αποβλητέοι πλέον και απο τις νεανικές καφετέριες.

Στην νέα σμύρνη, στο Rusty Grail, εδιωξαν δυό γέρους.

Σκουριασμένο Άγιο Δισκοπότηρο.

«Η πολιτική του μαγαζιού περιλαμβάνει μόνο νέους».

Τον κακό τους τον καιρό.

Τον έκραξαν χοντρά τον καφετζή στα σόσιαλ και τις τηλεοράσεις και πήγε να διορθώσει, κάνοντας ακόμα μεγαλύτερη μαλακία: 

απευθύνθηκε στο τοπικό ΚΑΠΗ γιά να κάνει πάρτυ μόνο με γέρους.

Έτσι,  από ανάλγητος προκλητικός έγινε ηλίθιος προκλητικός.

Οι κοινωνία περιθωριοποιεί τους γέρους.

Θεωρεί ότι της είναι βάρος: είναι άσχημοι, ζουν πολύ και ξοδεύουν τα ταμεία με τις αρρώστιες τους και τις συντάξεις τους.

Μου το λένε και κάτι νεαρές -και λιγότερο νεαρές- νοσηλεύτριες με τις εισαγωγές: «γηροκομείο το κάνατε εδώ μέσα!»

Αμ, δεν αρρωσταίνει εύκολα ό Σπαλιάρας, κυρίες μου, να τον κάνω εισαγωγή!

Οι νέοι δεν αρρωσταίνουν συχνά, οι γέροι αρρωσταίνουν.

Να το παίξω Rusty Grail στα ΤΕΠ? 

….να κάνω εισαγωγή μόνο νέους με κοιλιακούς φέτες, εεε?

ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΒΡΕ!

 …λοιπόν, βαρέθηκα τα άγχη και τις ευθύνες.

Απο δώ και πέρα,  θα τα κονομάω δίνοντας  συμβουλές .

Ενθαρρύνοντας τους απελπισμένους.

Πεινάς? διψάς? σε έχουν όλοι χεσμένο?

Μην ανησυχείς!

Όλα είναι στο κεφάλι σου!

Νοητικές κατασκευές!

Δεν έχουν σημασία τα πράγματα καθ´ εαυτά αλλά πως βιώνεις εσύ τα πράγματα!

….ναι…ναι, θετική σκέψη πάνω απ´ όλα, βρε!

Συνωμοτεί το σύμπαν να σου ικανοποιήσει τις επιθυμίες!

Ο μεγάλος έρωτας σε περιμένει!

Sex bomb με χρυσή καρδιά και καίγεται για ένα σωστό παιδί σαν και σένα!

…τεφαρίκι είσαι και δεν το ξέρεις!

Περιουσία?

Απλό.

…η περιουσία δημιουργείται με το σωστό mindset.

Συμβουλές και υποσχέσεις, εδώ.

Εμπιστέψου με και δεν θα χάσεις.

Οι γιατροί είναι σκιτζήδες.

Πάρε το σωστό νανογιλέκο.

Και, κυρίως, μην ανησυχείς.,

Και αν…λέω αν…απίθανο βέβαια…δεν βοηθήσει η θετική σκέψη…θα βοηθήσει η ψήφος.

Ψηφισέ με.

Σε εκπροσωπώ, βρέ κουτό.

Εγώ είμαι εδώ… για σένα.