ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΡΩΜΙΟΥ!

 «...ελα μωρέ, και ποιοί πιστεύουν? ...ούτε οι ίδιοι οι παπάδες δεν πιστεύουν. 

Θα τους πεταξουμε ένα ψωροεπίδομα και θα κάνουν κωλοτούμπες. 

Λιγούρια είναι. 

Ένα διορισμό, ένα έκτακτο επίδομα και μιά-δυό κολακείες για το προοδευτικό και αντιφασιστικό λαικό φρόνημα,  και καθαρίσαμε. 

...θα μας ψηφίσουν και πάλι. 

Έτσι δεν δούλευε ο Αντρέας και κυβέρνησε -με ένα μάτσο νούμερα και την Μιμή - είκοσι χρόνια ?»

Το ξέρω πως οι περισσότεροι πολιτικάντηδες , σκέφτονται έτσι.

Μπαίνω στο μυαλό τους.

Ίσως να έχω κληρονομικό χάρισμα, δεν ξέρω.

Ένα δίκιο βέβαια το έχουν,  αλλά τους ξεφεύγει και κάτι ουσιώδες: 

ο ελληνάκος, ο κουτορωμιός, είναι μεν ξεφτίλας αλλά μέχρις ενός σημείου.

Ναι... θέλει το ψωροεπίδομα, τον θέλει τον διορισμό , την θέλει και την παραμύθα του.

Έχει όμως και ένα καλά κρυμμένο ψωροφιλότιμο.

....μην του πατήσεις τα ιερά και τα όσια: 

την τιμή της μάννας του, της αδερφής του, το όνομά του.

Αλλά  και τα σύμβολά του.

Τον σταυρό, , την εκκλησία, την σημαία, την καμπάνα στο χωριό του.

Σπίτι, χωράφι και εκκλησία είναι το  ιερό πακέτο από την αρχαιότητα.

Ξενιτεύεται στην άκρη του κόσμου και το πρώτο που θα φτιάξει, είναι εκκλησία. 

Πρώτα εκκλησία. 

Να ανάβει το κερί στον άγιό του και να ακολουθεί τον επιτάφιο.

Το σχολείο μετά. 

Επεται.

Στο Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριντα, στην άκρη του Θεού, οι Καλύμνιοι,  πρώτα εκκλησία έκτισαν.

Μεσα στους βάλτους, τους αλιγάτορες και τους ινδιάνους.

Η Παναγιά είναι μάννα μας και είναι παντού.

Μας βυζαίνει και μας προστατεύει και ας πάμε και στον Βόρειο Πόλο.

Από την αρχαία εποχή, η ίδια ιστορία: οι αρχαίοι κουβαλούσαν τα αγάλματα των Θεών μαζί με το λάδι και τα σύκα, μέσα στα ψαροκάικα και έκτιζαν νέα ζωή στις αποικίες.

Στο Μουσείο της Βαρκελώνης είδα ένα δίμετρο Ασκληπιό από κάτασπρο - Πεντελικό?- μάρμαρο.

Λαξεμένο στην Ελλάδα, μεταφέρθηκε  στην αποικία, στην Ιβηρική.

Έτσι πιάνει ρίζα ό Έλληνας: με τους αρχαίους Θεούς παλιά, με την Παναγία και τον Χριστό, τώρα.

Και έχεις τον Σημίτη και τον Κυριάκο να το παίζουν «εκσυγχρονιστές».

Χαμπάρι δεν έχουν πάρει.

Πάτησαν τον κάλο του Ρωμιού? 

Τους πήρε ο Διάβολος.

Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Και την κάλπη, με τις ψήφους.

...μαζί του και αυτή.

ΟΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ

 ...το να είναι κανείς απαισιόδοξος και κυνικός είναι έξυπνο αλλά μη παραγωγικό: κανείς απαισιόδοξος δεν αναλαμβάνει δράση και ρίσκο...άρα δεν πετυχαίνει, ποτέ, τίποτε.

Από την άλλη, το να είσαι αισιόδοξος είναι κάπως ηλίθιο αλλά είναι πιό παραγωγικό: τολμάς, σπας τα μούτρα σου αλλά μπορεί και να ...σπάσει ο διάολος το πόδι του και κάτι καλό να σου κάτσει.

Τελικά οι μαλάκες έχουν μάλλον καλύτερες πιθανότητες στην ζωή.

Είναι ενθαρρυντικό για πολλούς.

δημόσιοι

 ...κάτι χαζοπροοδευτικάριοι, ημιαγράμματοι - και σίγουρα με λειψές γνώσεις ιστορίας- έχουν την εντύπωση ότι οι παπάδες είναι κάτι ξεπερασμένοι παλιάτσοι με παρδαλά ρούχα - βγαλμένα από την  αριστοκρατική βυζαντινή  μόδα πριν χίλια χρόνια - και που έχουν  ψυχολογικά προβλήματα και εμμονές ή απλά ένα χυδαίο τυχοδιωκτισμό γιά να εκμεταλλεύονται  αγαθιάρες γριές και γέρους.

Η αλήθεια είναι ότι, «οι παπάδες», δεν είναι ένα πράγμα , ενιαίο: 

σίγουρα έχουν μέλη απλοικά, σίγουρα εχουν μέλη χαμηλού επιπέδου, αλλά έχουν και μέλη υψηλότατου πνευματικού και ηθικού επιπέδου.

Σίγουρα όμως,  ως σύνολο, ο κλήρος της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, μόνο αγαθιάρηδες και απλοικοί δεν είναι: είναι , όπως αποδεικνύει η ιστορία, πολιτικοί υψηλοτάτου επιπέδου.

Έχοντας πολιτική εμπειρία -και άσκηση έμμεσης εξουσίας σε πλήθη λαών - για σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, έχουν  διαμορφώσει ένα ένστικτο επιβίωσης, απαράμιλλο.

Παράλληλα, έχουν διαμορφώσει και μιά άτυπη διπλωματική σχολή που , μπροστά της, οι κοινοί επαγγελματίες πολιτικοί και διπλωμάτες μοιάζουν μωρές παρθένες.

Και η δύναμή τους δεν είναι μόνο η τεχνογνωσία και η πολιτική και η  διοικητική εμπειρία λόγω της δισχιλιετούς παράδοσης: 

έχουν και πνευματική δύναμη που πηγάζει απο την σχέση τους  με την θρησκευτική εμπειρία και που τους καθιστά πανίσχυρους.

Διάβασα κάποτε μιά συνέντευξη του ηγουμένου Εφραίμ του Βατοπεδίου σε ξένο - Αμερικανό-  δημοσιογράφο που τον ρώτησε πως η οικονομική διαχείριση  του μοναστηριού έγινε τόσο επιτυχημένη που διδάσκεται στις οικονομικές σχολές.

Η απάντηση του Εφραίμ ήταν αποστομωτική: είναι λάθος η προσέγγισή   σας...δεν είμαστε εταιρεία: 

ξέρετε καμμιά εταιρεία να έζησε χίλια χρόνια?

Αυτά σκεφτόμουν όταν είδα μια κοντούλα, αδυνατούλα θείτσα, με ένα κοινό δημοσιουπαλληλικό παρελθόν στον δικαστικό κλάδο, να αρνείται να κάνει τον σταυρό της σε ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ της σε λειτουργία ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Δηλαδή όχι σε πανηγύρι στο χωριό αλλά σε θεσμική τελετή.

Και το σχετικό ειρωνικό χαμόγελο του αρχιεπισκόπου.

Πήγε το νηπιαγωγείο της πολιτικής να τα βάλει με τον Ταλλευράνδο, τον Μέτερνιχ και τον Κισσιγκερ μαζί.

ΝΤΑΡΝΤΑΝΟΓΚΟΜΕΝΕΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

 ...παίρνω θάρρος και έμπνευση από γενναία άτομα.

Άτομα που αντέχουν , άτομα που παλεύουν, άτομα που πέφτουν και ξανασηκώνονται.

Δεν μιλάω για τυχερά, κονομημένα και προνομιούχα άτομα....αυτά  που γεννήθηκαν προστατευμένα από τα γεννοφάσκια τους: 

μιλάω για αγωνιστές και αγωνίστριες της ζωής. 

Τώρα που λόγω εορτών και λοκντάουν  είχα μπόλικο χρόνο , συνειδητοποίησα την ύπαρξη μιας νέας -σημαντικής-  ομάδας αγωνιστών της ζωής: 

τις νταρντανογκόμενες παντός καιρού.

Δεν παλάβωσα...εξηγούμαι αμέσως: 

Η νταρντανογκόμενα παντός καιρού (ΝΠΚ) είναι -φυσικά- μιά νταρντάνα: μιά ψηλή γυναίκα με κορμοστασιά δεμένη και λυγερή ταυτόχρονα, αγέρωχη, γεμάτη αυτοπεποίθηση.

Ξέρει  ότι μετράει σαν γκόμενα ή έτσι πιστεύει τουλάχιστον... αν και συχνά υπερβάλλει.

Δεν είναι πάρα πολύ νέα.

Ανάμεσα στα τριάντα και στα πενήντα χρόνια συνήθως,  με μπόλικους δεσμούς και ίσως, ένα- δυό διαζύγια .

Βέβαια η αυτοπεποίθησή της είναι ανάλογη με τις επιτυχίες του παρελθόντος : έχει γοητεύσει και κυκλοφορήσει με αρκετούς ωραίους, ψιλοματσωμένους ή ψιλοεπετυχημένους τύπους και σε λουσάτα μέρη. 

Οι επιτυχίες της, τα παράσημά της, είναι ο αριθμητής του κλάσματος του «δείκτη νταρντανο-επιτυχίας».

Οι χλαπάτσες, οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες της, είναι ο παρονομαστής του κλάσματος του δείκτη.

Ο νταρντανο-γκομενο-δείκτης επιτυχίας είναι το κλάσμα:

ο «ΝΠΚ success index». 

Όσο πιο μεγάλος ό αριθμητής -ή όσο  πιο μικρός ο παρονομαστής- τόσο μεγαλύτερο το κλάσμα.

....άρα τόσο καλύτερος ο ΝΠΚ index.

Αλλά η επιτυχία της ΝΠΚ δεν είναι μόνιμη, δυστυχώς: 

οι νταρντανογκόμενες συνήθως έχουν παροδικές επιτυχίες. 

Δεν στεριώνουν με κάποιον «καλό».

Κερδίζουν μάχες, αλλά όχι τον πόλεμο... που είναι ο σταθερός γάμος με ένα άντρα-κελεπούρι.

Ένα μόνιμο παράσημο, μιά μόνιμη, ζεστή, προνομιούχα θέση.

Και αγωνίζονται, συνεχώς, σε αντίξοες συνθήκες καθώς τα κελεπούρια  σπανίζουν και περισσεύουν οι κατιμάδες.

Εγώ τις συμπαθώ και τις θαυμάζω τις  ΝΠΚ.

Έχουν ένα αγωνιστικό πνεύμα και μιά ικανότητα να επουλώνουν γρήγορά τις πληγές τους.

Μπορουν μετά κάθε απογοήτευση  να ξαναρίχνονται στην γκομενομάχη,  με ασίγαστο πάθος, θάρρος και ελπίδα.

Για αυτό τις λέω «παντός καιρού» : είναι σαν τίς λάμπες θυέλλης.

....αναμένες ακόμα και μέσα  στην καταιγίδα.

Εδώ ο κόσμος χάνεται, οι άνθρωποι φτωχαίνουν, οι επιχειρήσεις φαληρίζουν, ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται, η ανεργία θεριεύει  και, οι νταρμανογκόμενες,  τον χαβά τους: 

έχουν κέφι, στολίζονται και γκομενίζουν με μια ανθεκτικότητα αξιοθαύμαστη.

Είναι πραγματικά υποδείγματα κοινωνικο-αισθηματικών αγωνιστών.

Ειδικά γιά όλους εμάς τους μισοκακόμοιρους που φάγαμε ένα δυό χαστουκάκια από την ζωή και βάλαμε την ουρά στα σκέλια.

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

NEW YEAR’S EVE DREAM

Πρωτοχρονιά σήμερα και λέω να κάνω μιά νέα αρχή.

…να δώσω μία «ώθηση» στην ζωή μου, ένα …boost οπως λέμε στα εμβόλια.

Απαισιοδοξία και γκρίνεια, τέρμα: 

θα βάλω ροζ γυαλιά και θα τα βλέπω όλα ρόζ και γλυκερά.

Θα διαβάζω κυβερνητικές ανακοινώσεις και θα φουσκώνει το στήθος μου από αισιοδοξία.

Στις παρέες θα είμαι πάντα ο τύπος με τον καλό λόγο και την θετική σκέψη. 

Το θέμα είναι πως θα τα πετύχω όλα αυτά… 

….προφανώς με στοχοθέτηση και ιεράρχηση στόχων.

Λοιπόν, για να μην πολυλογώ, αποφάσισα τα εξής:

Με ατσάλινή θέληση και πίστη στον εαυτό μου, χάνω  20 κιλά.

Πουλάω το μικροαστικό αυτοκίνητο μου και αγοράζω ένα διθέσιο σπορ γκαμπριολέ.

Βρίσκω μια νέα και σέξι κυρία την οποία και βάζω στην θέση του συνοδηγού.

Αρχίζω να τρώγω μαζί της τις οικονομίες μου μη ανησυχώντας καθόλου για το αν θα πεθάνω εγκαταλειμμένος, φτωχός, άρρωστος και γέρος.

Η θετική σκέψη με συντροφεύει πάντα από δω και πέρα.

ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

 τα παιχνίδια των άλλων 

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ

 Γράμμα στον άγιο Βασίλη.

Λοιπόν, αγαπητέ άγιε Βασίλη, ανακάλυψα το μυστικό σου: 

ναι...κάποια μυστική πηγή γνώσης με φώτισε και κατάλαβα ότι το κύριο έργο σου δεν είναι να φέρνεις δώρα στα κακόμοιρα ανθρωπάκια. 

Είναι βέβαια κι αυτή μία  από τις ασχολίες σου... αλλά όχι η κύρια.

Η κύρια  ασχολία σου δεν είναι να φέρνεις δώρα, είναι να αποκομίζεις σκουπίδια.

Και όταν λέω «να αποκομίζεις σκουπίδια», δεν εννοώ τα κοινά σκουπίδια... αλλά τα σκουπίδια που είναι μέσα στα κεφάλια και στις καρδιές των ανθρώπων. 

Πολλών ειδών είναι αυτά τα σκουπίδια…  

Εγώ θα αναφερθώ στα δικά μου σκουπίδια.

Θα σε παρακαλέσω λοιπόν,  να μη μου δώσεις τίποτα από αυτά τα  κινέζικα χαζοδωράκια...που συνηθίζεις, και απλά,  να πάρεις αυτά τα «σκουπίδια» και να τα πετάξεις σε μια πολύ μακρινή σκουπιδοπεριοχή - χωματερή του σύμπαντος.

Λοιπόν ξεκινάμε:

Ένα χοντρό σκουπίδι που με ταλαιπωρεί είναι ο εγωισμός: 

Επειδή ξέρω ότι εγωισμός και μαλακία πάνε μαζί,  είμαι σίγουρος ότι αν ξεφορτωθώ το ένα, σίγουρα θα με εγκαταλείψει και το άλλο.

Κάθε εγωιστής είναι και μαλάκας... και μάλιστα αντιπαθητικός μαλάκας... άρα αν ξεφορτωθώ αυτό το σκουπίδι, θα είμαι σε πολύ καλό δρόμο.

Ένα άλλο πολύ αντιπαθητικό και ενοχλητικό σκουπίδι,  είναι  η  απαισιοδοξία.

Το σκουπίδι αυτό προκαλεί ένα είδος παράλυσης  των εγκεφαλικών κυττάρων του ινιακού λοβού με αποτέλεσμα να τα βλέπουν όλα γκρίζα .

Είναι ένα πράγμα εντελώς καταθλιπτικό και αποπροσανατολιστικό.

 Δεν με αφήνει να διακρίνω  καλά ούτε τα σήματα της τροχαίας ούτε τα σήματα της ζωής.

Ένα άλλο σκουπίδι το οποίο επίσης δυσκολεύει τη ζωή μου, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους ανθρώπους: 

ξέρω βέβαια ότι πολλοί συνάνθρωποί μου  είναι καραγκιόζηδες και μαλάκες, αλλά επίσης ξέρω ότι  υπάρχουν και αρκετοί καλοί, , αγαθοί και ενάρετοι άνθρωποι.

Αφαίρεσε σε παρακαλώ αυτό το χαζό σκουπίδι από τον εγκέφαλο μου ούτως ώστε να δείχνω εμπιστοσύνη με ακρίβεια σ’ αυτούς που το αξίζουν και τους άλλους θα τους προσπερνάω χωρίς να μου σπάνε τα νεύρα.

....ξεφόρτωσε με λοιπόν, σε παρακαλώ, από αυτά τα τρία σκουπίδια... αγαπητέ μου άγιε, και για τα υπόλοιπα,  τα πιο ψιλά,  έχει ο θεός. 

...μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτά, τις επόμενες χρονιές. 

Τώρα.  για δωράκια με λαχνούς,  ξανθιές και δε συμμαζεύεται,  μην φέρεις....εξ άλλου δεν ελπίζω τίποτα...

....χώρια  που φέρνουν  και χοντρούς μπελάδες.

Αυτά λοιπόν...

...και σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις ενέργειές σου.

Χρόνια πολλά!