η αισιοδοξία του Φιλ Κόλινς

...τρία στιγμιότυπα γιά τους θαυμαστές του Φιλ Κόλινς:

Με την γυναίκα του (μεγαλυτερός της κατά 23 χρόνια ) μια πρόσφατη μαζί της στα γεράματα, και  μια τελευταία δική της, με το τόι-μπόι .

Μια ζωή σε τρεις φωτό.

Για μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω σε κάθε φωτογραφία.

..που πα ρε Καραμήτρο στο Γιουτιούμπ?

 ...κάποτε παρακολουθούσα μιά δημοσιογράφο στο fb που έγραφε καλά....δηλαδή στυλάτα και προκλητικά... 

(όχι ότι συμφωνούσα με τις ακρότητες που έγραφε).

Μετά, αποφάσισε να βγεί στο YouTube, γυρίζοντας βιντεάκια μόνη της -στο σπίτι της- και μάλιστα από το κρεβάτι της(!) για να δείξει ακόμη πιο απελευθερωμένη και σέξυ.

(Ναρκισάρα φουλ).

Το αποτέλεσμα ήταν ένα  χάλι: όχι στυλάτη δεν έδειχνε αλλά μάλλον μιά υστερική κακομοίρα.

Καταστράφηκε  εντελώς η εικόνα που είχα γι αυτήν.

.... και φυσικά την εγκατέλειψα ως αναγνώστης.

Η εικόνα  και, ακόμη περισσότερο η βιντεοσκόπηση, θέλουν επαγγελματίες: είναι πολύ ευαίσθητο και επικίνδυνο πράγμα.

Γίνεσαι ρόμπα στο λεφτό.

Θυμάμαι μια άλλη, ωραία και χαριτωμένη ηθοποιό, που κάποια εποχή το ´παιξε κοινωνική αγωνίστρια.

YouTube και αυτή. 

Ήταν  όμορφη και , ως ηθοποιός, ήξερε πως να μιλάει, να κινείται, να παίρνει την  κατάλληλη έκφραση.

Αλλά της ξέφυγαν οι σαγιονάρες της που μπήκαν στο  πλάνο από πίσω της.

Μίλαγε για «επανάσταση» και «αντίσταση» και εγώ κοίταγα τις σαγιονάρες.

Καταστροφή και εδώ.

Ροζα Λούξεμπουργκ με παντόφλες, δεν λέει.

Θεριεύει το πράγμα.

Τώρα,  βλέπω τον κάθε πικραμένο να αγορεύει στο διαδίκτυο επί παντός επιστητού.

Και γιατροί.

Είναι μεγάλη πρόκληση και πειρασμός.

Ο ναρκισσισμός θρέφεται απο την εικόνα σου που την βλέπουν χιλιάδες.

....είναι ένα είδος ναρκωτικού.

Και οι πολιτικοί να προσέχουν.

Το βυζί του Μητσοτάκη, η φανέλα του Τσιόδρα, η μαχμούρλα του  Τσίπρα, είναι θέματα που αν και ασήμαντα μπορεί να έχουν  αρνητική επίδραση στο image.

Αγαπητοί Καραμήτροι και ....Καραμήτρες, προσοχή!

Θα μπλέξετε τα μπούτια σας στις οθόνες.

Και τότε, εύλογα, θα σας πουν: που πα ρε Καραμήτρο?

Μασσόνος και Ολυμπιακός, ναι. Λοιπά, όχι.

 …διασκεδάζω με όσους αυτοπαρουσιάζονται στα  σόσιαλ μήντια ως Τέκτονες (Μασόνοι) και επιχειρηματολογούν για τον Τεκτονισμό ότι δεν είναι ούτε θρησκεία, ούτε οργάνωση σκοτεινών πολιτικών και λοιπών επιδιώξεων αλλά ένα κοινωνικοφιλοσοφικό κλαμπ που μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει, ανεξάρτητα απο Θρησκεία ή πολιτική τοποθέτηση.

Επειδή ως παλαιός  θεούσος έχω διαβάσει πολλά κείμενα θρησκευτικά αλλά και πολιτικά, θα έλεγα ότι οιοσδήποτε που σκαμπάζει κάτι απο θρησκεία , διαβάζοντας τα Τεκτονικά κείμενα διαπιστώνει πανεύκολα ότι δεν μπορείς να είσαι πχ και  Μασόνος και Ινδουιστής ή Βουδιστής αλλά ούτε και Κομμουνιστής η Χριστιανός:

…ο Μασόνος πιστεύει σε Δημιουργό του Σύμπαντος ( Μεγας Αρχιτέκτων) που σχεδίασε τον  κόσμο αλλά δεν παρεμβαίνει τιμωρητικά η επιβραβευτικά.

Ο Χριστιανός, ο Μουσουλμάνος και ο Εβραίος πιστεύουν σε Κατασκευαστή που παρεμβαίνει στον κόσμο και τιμωρεί ή επιβραβεύει. 

Αυτοι οι τρείς πιστεύουν και στην ευθύγραμη πορεία της Ιστορίας: το σύμπαν φτιάχτηκε απο κάποιον και έχει αρχή και τέλος.

Ο Ινδουιστής, ο Βουδιστής, ο Ταοιστής δεν πιστεύουν σε Δημιουργό- σχεδιαστή-αρχιτέκτονα- κυβερνήτη- Δικαστή: 

το Σύμπαν υπήρχε πάντα και θα υπάρχει γιά πάντα σε μια αέναη κυκλική πορεία.

Αρα μασόνοι δεν γίνονται με τίποτε.

Οι Κομμουνιστές επίσης, ως υλιστές, δεν μπορούν να γίνουν Μασόνοι αφού δεν πιστεύουν σε Θεό - Κατασκευαστή- που παρεμβαίνει η δεν παρεμβαίνει κλπ. 

Το Σύμπαν, λένε, είναι προιόν τυχαίας εξέλιξης της ύλης.

Αρα Μασόνοι γίνονται πιο εύκολα οι οπαδοί των τριών μονοθειστικών θρησκειών με τον Θεό -κατασκευαστή -Κριτή αλλά και εκεί υπάρχουν πολλά προβλήματα: 

πχ ο Χριστιανός πιστεύει σε προπατορικό αμάρτημα, αμαρτία, τιμωρία, σωτηρία και Ανάσταση.

Οι Μασόνοι δεν έχουν ούτε πολλές ενοχές , ούτε νιώθουν αμαρτωλοί, ούτε προσεύχονται για σωτηρία.

Ο μέγας Αρχιτέκτων είναι τεχνοκράτης.

Τελικά, συμπεραίνω πως όσοι λένε πχ πως είναι και Χριστιανοί και Μασόνοι και Σοσιαλιστές και Πασόκ και Σύριζα και Ολυμπιακοί…στην ουσία δεν είναι τίποτε παραπάνω από απλοί  καιροσκόποι που μάλλον είναι μόνο Ολυμπιακοί.

Τζάμπα σε πληρώνω γιατρέ

 

Υποφέρω γιατρέ…το παραδέχομαι: δεν είμαι ευτυχισμένος.

Λάθος: όχι μόνο δεν είμαι ευτυχισμένος αλλά είμαι δυστυχισμένος.

Τί είπατε;

 Αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αιτία της δυστυχίας μου; 

Αν δηλαδή έμεινα ορφανός νωρίς, αν με απέλυσαν από την δουλειά ή αν έμεινα άνεργος ή άφραγκος;

…μπα, όχι δεν υπάρχει κάτι απ´ αυτά. 

Ούτε με παράτησε καμμιά γυναίκα.

Αυτές είναι μπανάλ αιτίες δυστυχίας, γιατρέ: είμαι ανώτερος εγώ  από τέτοιες μικρότητες και μπορώ να τις ξεπερνάω.

Είμαι σκληρό καρύδι,, γιατρέ…δεν λυγίζω εύκολα.

Έχω φάει πολύ σκατό στην ζωή και έμαθα να αντέχω.

Το αίτιο της δυστυχίας μου είναι πιό βαθύ και πιό ασαφές: 

βασικά δεν μου αρέσει ο κόσμος που ζω.

Όλοι λένε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και πως αν τους δώσεις  ευκαιρίες γίνονται ακόμη καλύτεροι.

Επίσης λένε ότι ο Θεός είναι πανάγαθος και μας αγαπάει απεριόριστα και μας φροντίζει έστω και με ελάχιστη δική μας καλή θέληση και πρόθεση.

Όλα μαλακίες, γιατρέ.

Για τον Θεό δεν θα πω και πολλά πράγματα γιατί δεν είμαστε και …κολλητοί: 

νιώθω πως κάποιο δημιουργικό και έλλογο όν βρίσκεται στο υπερπέραν…

…αλλά αγνοώ αν δίνει δεκάρα για μας, τα μικρόβια πάνω σε ένα ασήμαντο πλανήτη ενός ασήμαντου μικρομεσαίου γαλαξία χαμένου μεσα σε  δισεκατομμύρια άλλους γαλαξίες.

Προφανώς έχει και άλλες δουλειές να κάνει από το να φροντίσει τα ερωτικά της Τούλας και τα οικονομικά του Μπάμπη.

Δεν είμαι κανας χαζός και κανας μαλάκας, γιατρέ… 

…δεν ζητάω μαλακίες από τον Θεό.

Τον σέβομαι και τον αφήνω στην ησυχία του.

Ελπίζω να με αφήσει και Αυτός. 

Γενικά, έχω καταλήξει στην άποψη ότι είναι καλύτερο τα αφεντικά να μην ασχολούνται μαζί σου .

Βασική αρχή στην πιάτσα.

Επανέρχομαι στο θέμα της ευτυχίας και της δυστυχίας. 

Κατ´ αρχήν δεν μπορώ να ορίσω θετικά την ευτυχία , να πω δηλαδή τι είναι και πως ορίζεται η ευτυχία. 

Θα μορούσα να πω πως είναι μιά κατάσταση διαρκούς μακαριότητας αλλά, αλήθεια, πως να ορίσω την μακαριότητα; 

Πάλι μπλέκουμε σε ζητήματα ορισμών με θετικά χαρακτηριστικά.

Θα μπορούσα να ορίσω την ευτυχία σαν μιά κατάσταση που απουσιάζει ο πόνος, το άγχος, η ζήλεια και ο φθόνος, η υπαρξιακή ανασφάλεια . 

…μιά αρνητική προσέγγιση χαρακτήρων, μιά απουσία χαρακτήρων. 

Όπως ο αποφατικός ορισμός  του Θεού που λένε και οι Χριστιανοί που δεν λένε τι είναι ο Θεός αλλά τί δεν είναι.

Η αποφατική θεολογία που είναι ο βασικός τρόπος θεολόγησης της ανατολικής ορθοδόξου εκκλησίας. 

Όχι βέβαια σαν άρνηση, αλλά σαν αδυναμία περιγραφής του Θεού.

Έτσι που παρουσιάζεται ο Θεός ως α-θάνατος, α-χρονος, α-τελεύτητος κλπ 

…δηλ. δεν σχετίζεται με τον θάνατο, τον χρόνο, το τέλος κλπ

Εγώ δεν έχω ούτε φόβους, ούτε ανασφάλειες, ούτε κακίες, ούτε ζήλειες,  ούτε μίση.

Μακριά σπό μένα οι μικρότητες.

Απλά δεν μ´ αρέσει κόσμος που ζω.

Είναι άσχημος, σιχαμένος και γεμάτος κακία.

Και οι άνθρωποι επίσης. 

Και τα ζώα είναι …άθλια ζώα: 

κατώτερα όντα που στην απελπισμένη μοναξιά μας πάμε να τα προβιβάσουμε σε φίλους και συντρόφους.

Ακόμη και σε μέλη της οικογένειάς μας, όπως ο Κασσελάκης.

Και τι είναι τα ζώα πέρα από ζώα; 

Τα μεν φυτοφάγα θέλουν απλά να βοσκάνε χόρτα και τα σαρκοφάγα να ξεσκίζουν σάρκες.

Τα υπόλοιπα είναι παμφάγα σαν τα γουρούνια ή σκλαβάκια που ξεπούλησαν την ελευθερία τους για μια ζεστή κουρελού και γιά  λίγη ηλίθια και ανθυγιεινή σκυλοτροφή ή γατοτροφή.

Οι άνθρωποι συνήθως είναι χειρότεροι από τους σκύλους και τις γάτες: 

ξεπουλούν ελευθερία και αξιοπρέπεια για ένα κομμάτι άθλιο ψωμί αλλά ξεπουλούν και την εργασία τους, την επινοητικότητά τους, τον χρόνο τους, την υγεία τους και την ζωή τους ολόκληρη. 

Και , αφού τα ξεπουλήσουν, γεμίζουν με ενοχές, αυτοπεριφρόνηση, κακία και φθόνο.

Ένα σωρό αθλιότητες που απουσιάζουν στα ζώα. 

Την αρχομανία και εξουσιολατρεία - που τις μισώ επίσης - δεν τις μνημόνευσα γιατί απαντώνται και στα ζώα… στα θηλαστικά τουλάχιστον.

Αστα γιατρέ.

Ο πολιτισμός υποτίθεται ότι θα μας απελευθέρωνε από τις αθλιότητες. 

Ουδέν ψευδέστερον.

Τις ίδιες αθλιότητες διαπράττομε και τώρα και παλιά. 

Απλά, τώρα, ως πολιτισμένοι τις διαπράττομε με στυλ και με ένα σωρό περίτεχνες δικαιολογίες.

Αλλάζει ο κόσμος γιατρέ;

Τι είπες; 

…δεν έχεις ιδέα;

Ωραίος γιατρός είσαι. 

Τζάμπα σε πληρώνω.

Ντοστογέφσκι , αναμνήσεις από το υπόγειο.

 Πιστεύετε πως υπάρχει ένα  κρυστάλλινο παλάτι που δεν θα καταστραφεί ποτέ; 

Στους αιώνες των αιώνων; 

Ένα τέτοιο αθάνατο και μεγαλοπρεπές κτίριο - που μπορεί να μην είναι μόνο κτίριο αλλά να είναι και θεσμός, και κράτος, και δομή, και πνευματική κατασκευή -  που δεν θα μπορεί να το απειλήσει κανείς; 

…αλλά ούτε και να το εμπαίξει?

 …ούτε  να του βγάλει λίγο τη γλώσσα κοροϊδευτικά; 

Ε, το πιστεύετε αυτό; 

Να σας πω την αλήθεια,  εγώ, ένα τέτοιο κτίριο το φοβάμαι… 

Ένα τέτοιο κρυστάλλινο και Αθάνατο κτίριο / θεσμό/ κατασκευή που δε θα καταστραφεί στους αιώνας των αιώνων και δεν θα μπορώ καν να του βγάλω τη γλώσσα έστω και για να το κοροϊδέψω λιγάκι;

 Ναι, το φοβάμαι.

… κοιτάξτε:

 αν στη θέση του παλατιού δεν υπήρχε τίποτε άλλο παρά ένα κοτέτσι…

…και  αν πιάσει βροχή… τι θα κάνω εγώ; 

Θα πάω να χωθώ μέσα στο κοτέτσι για να μη βραχώ… Είναι ευνόητο. 

Αλλά, μη μου πείτε ότι πρέπει να είμαι τόσο πολύ ευγνώμων στο κοτέτσι που δεν θα βραχώ.

…και πως θα πρέπει να το περάσω για παλάτι! 

Επειδή αυτό με προστάτεψε από τη βροχή!

…ότι  πρέπει εγώ να το πάρω  για παλάτι;

 Δε νομίζω!

…ανόητο δεν είναι?

….τώρα βέβαια θα μου πείτε… Τι κοτέτσι και τι παλάτι…το ίδιο είναι.

 Ναι, θα απαντούσα και εγώ… αν  έπρεπε η ζωή μου να έχει μοναδικό σκοπό να αποφύγει τη βροχή.

 Είναι όμως αυτός επαρκής λόγος για να ζει κανείς; 

Απλά να μη βρέχεται; 

Αν εγώ νομίζω ότι δεν αρκεί αυτό σαν λόγος ύπαρξης και, ότι οι άνθρωποι, πρέπει να έχουν και κάτι άλλο εκτός απ’ αυτό σαν σκοπό και στόχο ζωής, τί θα πείτε?

Θα προσπαθήσετε να μου αλλάξει τα μυαλά;

 Θα προσπαθήσετε να αλλάξετε τις επιθυμίες μου; 

Αλλάξτε τες , λοιπόν, με κάτι άλλο. 

Δώστε μου ένα ιδανικό. 

Στο μεταξύ όμως εγώ δεν θα περάσω ποτέ το κοτέτσι για παλάτι. 

Έστω λοιπόν…ας υποθέσουμε ότι το κρυστάλλινο παλάτι είναι μια ψευτιά… ότι είναι μία απάτη,  ότι σύμφωνα με τους νόμους της φύσης δεν στέκει,  και ότι εγώ το σκέφτηκα μόνο εξαιτίας της βλακείας μου.

Ίσως και εξαιτίας κάποιων παλιών παραδόσεων, κάποιων παράλογων συνηθειών της γενιάς μου.

Και τι με νοιάζει εμένα που αυτό δε στέκει; 

Το ίδιο θα μου κάνει αν το μέρος αυτό υπάρχει απλά μέσα στο μυαλό μου, στις επιθυμίες μου; 

Βάλατε  τα γέλια; 

Εντάξει, γελάστε… θα δεχτώ όλες τις κοροϊδίες σας αλλά,  σε καμμιά  περίπτωση δεν θα πω ότι είμαι χορτασμένος ενώ δεν θα έχω να φάω.

Να ξέρετε ότι δεν κάνω συμβιβασμούς. 

Δεν μου αρέσουνε οι συμβιβασμοί. 

Δεν θα δεχτώ ως κατοικία ένα ψωροδιαμέρισμα σε μια πολυκατοικία με διαμερίσματα για φτωχούς νοικάρηδες όπου θα έχω συμβόλαιο για μια χιλιετία. 

Και αυτό να μου το παρουσιάζετε σαν κρυστάλλινο Πύργο.

Δώστε κάτι καλύτερο από το κοτέτσι και εγώ θα σας ακολουθήσω. 

Κάτι πραγματικό. 

Αλλά, αν δεν μπορείτε να μου δώσετε κάτι καλύτερο από το κοτέτσι, εγώ θα παραμείνω σε αυτό και θα είμαι ευχαριστημένος που δεν θα έχω ψευδαισθήσεις. 

Το κοτέτσι μου είναι αρκετό.

Θέλω να ζω όπως επιθυμώ… 

….και να μου ξεραθεί το χέρι έτσι και φέρω έστω και ένα λιθαράκι σε μια τέτοια βρωμοπολυκατοικία.

…μην κοιτάτε που προ ολίγου εγώ ίδιος απαρνήθηκα το κρυστάλλινο παλάτι μόνο και μόνο γιατί δεν θα μπορώ να του βγάλω κοροϊδευτικά τη γλώσσα….

…δεν το είπα αυτό, γιατί μ´ αρέσει  τόσο πολύ να βγάζω τη γλώσσα. 

Ίσως να θύμωσα… μόνο και μόνο, γιατί να υπάρχει ένα τέτοιο κτίριο που να μην μπορείς να του βγάλεις κοροϊδευτικά τη γλώσσα…

Κάτι τέτοιο δεν βρέθηκε μέχρι τώρα ανάμεσα στα κτίρια σας. 

Αντίθετα, από τώρα θα την έκοβα την γλώσσα μου…. αν υπήρχε έστω και ένα τέτοιο κτίριο.

Αλλά δεν υπάρχει. 

Τουλάχιστον μέχρι τώρα.

 Και τι με νοιάζει εμένα που δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο και ότι πρέπει να αναγκαστούμε να αρκεστούμε  στα διαμερίσματα της βρωμοπολυκατοικίας; 

Γιατί να είμαι φτιαγμένος με τέτοιες επιθυμίες; 

Μήπως είμαι έτσι φτιαγμένος μόνο και μόνο για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι όλη μου μου η φτιαξιά είναι μιά απάτη;

Μήπως αυτός είναι ο στόχος; 

Δεν το πιστεύω. 

Να ξέρετε όμως τούτο: 

είμαι πεπεισμένος ότι σε έναν άνθρωπο του υπογείου, όπως αυτό  που μένω εγώ, θα πρέπει να σφίγγετε το λουρί. 

Μολονότι ο άνθρωπος αυτός είναι ικανός να κάθεται 40 χρόνια σε ένα υπόγειο και να σωπαίνει, έτσι και βγει στο φως θα ξεσπάσει και θα μιλάει.

…ναι, … θα μιλάει… θα μιλάει…θα μιλάει…

( Ντοστογέφσκι, Αναμνήσεις από το υπόγειο)

(ελεύθερη απόδοση)

Social media

...το Ινσταγκραμ μου φαίνεται ναρκισσιστικό και βαρετό: γιατί να βλέπω διάφορους τζτιτζιφιόγκους και διάφορες ...ξεκωλούδες,  να επιδεικνύουν κατασκευασμένες καμπύλες, μπράτσα και  γραμμωτές κοιλιές?

Το Σναπτσατ μου φάνηκε ηλίθια επιφανειακό και παλαβό: με αποδιοργάνωσε και μου δημιούργησε άγχος.

Το διέκοψα αμέσως.

Το Τουίτερ μου φαίνεται ότι είναι τρομερά επικίνδυνο: 

σε εθίζει να λές μιά μαλακία- εξυπνάδα κάθε τρεις και λίγο, στο κοινό σου, που που μπορεί να είναι  πολλές χιλιάδες άνθρωποι που «σε περιμένουν» : 

αυξάνει τρομερά τον ναρκισσισμό και σε παρασύρει σε καταναγκασμό δηλώσεων. 

Δεν είναι τυχαίο που ο ναρκισσάρας Τραμπ ασχολείται συνεχώς με το Twitter: εκατομμύρια άνθρωποι τον  περιμένουν  να πει την εξυπνάδα του.

Το facebook ναι μεν ξεκίνησε σαν γκόμενο- ιστορία/ ψαχτήρι γκόμενου, εξελίχθηκε όμως σε μιά πολύ λειτουργική πλατφορμα που σου δίνει τρομερές δυνατότητες:  για ενημέρωση, για επικοινωνία, για προπαγάνδα, για ανταλλαγή απόψεων με ομοιδεάτες, για ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα.

Αλλά και για πολιτική δράση, για εμπόριο, για πωλήσεις, για λογοτεχνία.

Ο καθένας μπορεί να στήσει τζάμπα ένα λογοτεχνικό περιοδικό , ένα πολιτικό στέκι, μια πολιτική ντουντούκα να βγάζει  λόγους και να σαλπίζει κηρύγματα.

Κάθε αναρχική ή άλλη ομαδούλα, κάθε περιθωριακός ακτιβιστής, Χριστιανός, Βουδιστής ή φυτοφάγος  μπορεί να βγάλει τη δική του εφημερίδα,  τζάμπα και καθημερινά,  χωρίς να χρειάζεται να πληρώνει τυπογράφους,  χαρτιά,  μελάνια και διανομείς.

Τέρμα πλέον οι Κνίτες που πουλάγανε Οδηγητή: ο Οδηγητής είναι πλέον ένα μήνυμα στο κινητό τηλέφωνο, μια σελίδα στο facebook,  ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Όσοι βρίζουν το facebook,  πρέπει να παραδεχτούν ότι έχει δώσει βήμα για να αναπτύξουν τις απόψεις τους ένα σωρό άνθρωποι σε όλο τον κόσμο...

... σε όλες τις φυλές,  σε όλες τις ηπείρους.

Τους έδωσε τζάμπα και στο πιάτο ένα παγκόσμιο κοινό χωρίς περιορισμούς και λογοκρισία.

Αν αυτό δεν είναι εκδημοκρατισμός, τότε τί είναι?

Σε πρώτη ματιά, είναι 

…αλλά υπάρχουν πολλοί, κρυφοί, κίνδυνοι στα σόσιαλ μήντια...αποδειδεγμένοι.

Το Instagram  ως εταιρεία ανήκει στο facebook και επειδή υπάρχουν υπόνοιες ότι το Ινσταγκραμ έχει επιβλαβή επίδραση στον ψυχισμό των εφήβων , το ίδιο το facebook έκανε μυστική έρευνα σε δεκάδες χιλιάδες νέους για να δει τι ακριβώς ψυχολογικές επιπτώσεις εχει. 

Και τελικά, διαπίστωσε ότι έχει εξαιρετικά επιβλαβείς επιπτώσεις.

Τους αυξάνει το άγχος και την κατάθλιψη και τους δημιουργεί εσφαλμένα πρότυπα όσον αφορά την σωματική αυτοεικόνα. 

Προσπάθησε μάλιστα  να κρατήσει μυστική αυτή την έρευνα και εμποδίζει  άλλους  ερευνητές να επεξεργαστούν τα αποτελέσματα της.

https://bbc.in/3EeqpTb?fbclid=IwAR2WxF5nh0a96G596J28GqK7Q1qBppR2D2AqVtq0Kp5mkybIsrQ6OF8k 



οι Μινώταυροι που τρώνε υπουργούς

 

Στην Ελλάδα τα δυό μεγαλύτερα ναρκοπέδια που έχεις σίγουρη την αποτυχία είναι τα υπουργεία υγείας και παιδείας: 

εκεί, και Ηρακλής να είσαι, αποκλείεται να κάνεις σοβαρή δουλειά αφού τα προβλήματα είναι μεγάλα, τα εργαλεία μικρά και τα συμφέροντα ποικίλα.

Έτσι τοποθετούνται κάποιοι αναλώσιμοι -ή αντιπαθητικοί- οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα τα κάνουν θάλασσα και θα εισπράξουν όλη τη δυσαρέσκεια του κόσμου αφού θα  αφεθούν στην τύχη τους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Μετά ο πρωθυπουργός θα μπορεί να δείχνει προβληματισμένος και σκεπτικός που «δυστυχώς» ένας ακόμη συνεργάτης του αποδείχτηκε «κατώτερος των περιστάσεων».

Βέβαια οι υπουργοί που είναι έξυπνοι, την ξέρουν την παγίδα.

Σιγά μην πολεμήσουν τον Μινώταυρο.

Ο Μινώταυρος θέλει ισχυρά όπλα για να σκοτωθεί: 

λεφτά απο τον προυπολογισμό, ισχυρή πολιτική υποστήριξη εντός κόμματος και πολιτική και κοινωνική συναίνεση, εκτός κόμματος.

Να μην τον στήνουν στον τοίχο στην πρώτη στραβή μπαλιά και στο πρώτο λεπτό.

Σιγά μην υπάρχουν αυτά.

Οι έξυπνοι υπουργοί είναι αυτοί που δεν κάνουν τίποτε .

Απλά παραδίδουν τα προβλήματα διογκωμένα, στούς επόμενους.