Οι σωστές σκέψεις

Οι σωστές σκέψεις; 

Ναι γιατρέ, πήγα στον πνευματικό μου να με συμβουλέψει τι να κάνω…που με την καλοσύνη μου γίνομαι συνεχώς αντικείμενο εκμετάλλευσης κακών ανθρώπων. 

Κακοί και μαλάκες γιατρέ… με περιτριγυρίζουν συνεχώς. 

Σαν να έχω το μαλακο-μαγνήτη γιατρέ…χαχαχαα!

…αλήθεια, υπάρχει ο μαλακομαγνήτης? 

Μάλλον υπάρχει γιατρέ μου… χαχααα

Που λέτε… είμαι «αντικείμενο εκμετάλλευσης» , όπως άκουσα να λένε. 

Με βρίσκουν αφελή και με κοροϊδεύουν.

Συνήθως μου πουλάνε αγάπη και έρωτα και μου παριστάνουν τους πλούσιους. 

Τελικά,  πάντα αποδεικνύεται τζίφος και ο πλούτος και ο έρωτας.

Άφραγκοι και απατεώνες με περιτριγυρίζουν.

Την δουλειά τους να κάνουν. 

Τώρα θα μου πείτε… ίσως φταίω και εγώ που τους πιστεύω. 

Άρα είμαι ηλίθια….χαχαχα!

Πήγα για εξομολόγηση στον πνευματικό μου και του τα είπα όλα.

Καλός και υπομονετικός άνθρωπος… με άκουσε προσεκτικά.

Αλλά δεν με ικανοποίησε η στάση του: 

αντί να με παρηγορήσει, επέμενε συνεχώς  να μάθει εγώ που έφταιξα. 

Δηλαδή που έφταιξα;

Εγώ έφταιξα που με κορόιδεψαν οι αλήτες;

Πρέπει, δηλαδή, με το σκεπτικό του γέροντα, να ομολογήσω αμαρτία…. 

Αλλά όχι! 

…δεν θα ομολογήσω καμμιά αμαρτία γιατί δεν φταίω!

Αλλού είναι οι αμαρτίες! 

Άλλοι τις έκαναν και την πληρώνω εγώ!

Ο γέροντας δεν με ρώτησε πολλά πράγματα…ούτε για τον Τάκη ούτε για τον Τάσο. 

Με ρώτησε αν είχαν κακές συνήθειες.

Εγώ είπα ότι ο Τάκης είναι ερωτικά άστατος με πολλές περιπέτειες αν και είναι παντρεμένος και είπα επίσης ότι ο Τάσος είναι πάντα άφραγκος γιατί παίζει το όλο μισθό του στο στοίχημα.

Κούνησε λίγο το κεφάλι του ο γέροντας αλλά δεν κατάλαβα γιατί το κούνησε…δεν είπε τίποτα.

Αντί να μου πεί τι να κάνω και με τους δύο, όλο με ρώταγε τί σκέφτομαι.

…δηλαδή τί να σκέφτομαι;

Προβλήματα αριθμητικής θα λύσω; …χαχαχα!

Θέλω ένα καλό δεσμό, γιατρέ!

Είναι τόσο απλό!

Έναν άντρα ωραίο που να με λατρεύει!

Τώρα θα μου πείτε γιατί έχω δύο άντρες;

Μααα…είναι απλό!

Αφού κανείς τους δεν είναι αυτό που θέλω! 

Έχουν ελλείμματα! 

Τους λείπουν τα βασικά!

Ψάχνω η κακομοίρα να βρώ κάποιον ολοκληρωμένο άντρα με όλα του τα αξεσουάρ !χαχααα

…και ο γέροντας δώστου να με ρωτάει τι σκέφτομαι.

Ο άνθρωπος,  λέει, είναι οι σκέψεις του.

Αυτό είναι το βασικό.

Οι σκέψεις είναι το κλειδί.

Οι σκέψεις είναι πρώτα και μετά οι πράξεις.

Οι σκέψεις παράγουν τις πράξεις, τις γεννούν…είναι τα παιδιά τους.

Ναι… έτσι,  είπε.

Επίσης επέμενε ότι οι σωστές προσευχές γίνονται αν οι σκέψεις είναι σωστές.

Αν οι σκέψεις είναι λάθος, και οι προσευχές είναι λάθος!

Και οι λάθος προσευχές δεν πιάνουν τόπο!

Μόνο οι σωστές προσευχές εισακούονται!

έτσι το είπε: 

«οι σωστές προσευχές εισακούονται!»

Εγώ του είπα ότι προσευχήθηκα να έρθει ο Τάσος μετανιωμένος και να μου ζητήσει συγγνώμη. 

Να καταλάβει τι κελεπούρι έχασε και να με παρακαλέσει.

Αυτό θέλω.

Δεν ξέρω… αλλά μου φάνηκε ότι ο γέροντας πήγε να γελάσει αλλά κρατήθηκε.

Μου είπε ότι «λυπάται που το τοποθετώ έτσι το πρόβλημα»

Εγώ τον ρώτησα πως να το τοποθετήσω σωστά και αυτός ξαναγύρισε στα ίδια:

στις σωστές σκέψεις.

Η σωστή σκέψη είναι να είμαι το σωστό κορίτσι    αφού πρώτα αποφασίσω τι θέλω και με ποιόν.

Έναν και σωστό που θα έχει και εκείνος σωστές σκέψεις και να κάνει σωστές πράξεις.

Αλλά που να βρουν και αυτοί τις σωστές σκέψεις; 

Στα γκομενιλίκια  και στον τζόγο δεν σκέφτεσαι ούτε πολύ,  ούτε σωστά.

Απλά περνάς καλά για λίγο αλλά τρώς όλα σου τα λεφτά.

Τα λεφτά πρέπει να είναι σωστά γιατρέ, όχι οι σκέψεις! Χαχαχα!

Εσείς τι λέτε για τις συμβουλές του γέροντα; 

Συμφωνείτε, γιατρέ; 

…εεε βέβαια, το ήξερα ότι συμφωνείτε!

Αφού και σεις είστε συντηρητικούρα γιατρέ, σας έχω καταλάβει! Χαχαχα!

Ελάτε τώρα, αστειεύομαι, μην παρεξηγείτε, ένα αστείο είπα.

Για πέστε μου , πιστεύετε και εσείς στις σωστές σκέψεις που παράγουν τις σωστές πράξεις;

…εεεε βέβαια,  το περίμενα !

Οκ! …αλλά μόνο οι σωστές πράξεις δεν φτάνουν ! 

Πρέπει να υπάρχουν και οι σωστές συνθήκες γιατρέ! 

Αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, τι να τις κάνω τις σωστές σκέψεις και πράξεις; 

Οι συνθήκες μετράνε!

Η Τύχη!

Χωρίς τύχη, τελείωσες!

Συμφωνείτε «εν μέρει»;

Τι έννοείτε «εν μέρει»; 

Οι σωστές σκέψεις και οι σωστές πράξεις διαμορφώνουν τις σωστές συνθήκες; 

Οι σωστές σκέψεις και πράξεις έλκουν τα σωστά γεγονότα?!

Θα με τρελλάνετε γιατρέ ; 

Πως τα «έλκουν» τα σωστά γεγονότα;

 …με μαγνήτη;

Γίνεται αυτό ?

Έλα Χριστέ και Παναγιά!

Είναι τα γεγονότα «προϊόντα δυνατοτήτων»;

.., «περιβαλλόμαστε από δυνατότητες» και οι «πράξεις μας ενεργοποιούν κάποιες από αυτές»; 

Θα τρελαθούμε μου φαίνεται. 

Δηλαδή εγώ δημιουργώ την χασούρα του Τάσου στο στοίχημα?

«Είμαι και εγώ μέρος του προβλήματος αφού το μοιράζομαι και συμμετέχω σε αυτό?»

«Το στοίχημα και ο τζόγος είναι πρόβλημα που επέλεξα και συντηρώ γιατί επέλεξα τον Τάσο για σύντροφο?»

Δε μου τα λέτε καλά γιατρέ.

Να πάτε να κάνετε παρέα με τον γέροντά μου…  χαχαχα!

Τα ρίχνετε όλα πάνω μου και ξεμπερδεύετε!

Και γώ, να ζητάω από σας κατανόηση !

Σιγά μην την βρώ!

Ψηφοφορία στην ψυχιατρική: όταν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ψηφίζουμε

Η πρώτη επιστημονική απόφαση στην ιστορία της ψυχιατρικής επιστήμης που πάρθηκε με ψηφοφορία.

Ο John Ercel Fryer, M.D. ήταν ένας Αμερικανός ψυχίατρος και ακτιβιστής για τα δικαιώματα  των ομοφυλοφίλων γνωστός για την ανώνυμη ομιλία του στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας το 1972, όπου εμφανίστηκε μεταμφιεσμένος και με το όνομα Dr. Henry Anonymous

Το 1973, το έτος μετά την ομιλία του Φράιερ, το διοικητικό συμβούλιο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής    Εταιρείας ψήφισε να αφαιρέσει την ομοφυλοφιλία από τη λίστα με τις ψυχικές ασθένειες – οδηγώντας μια εφημερίδα να ανακοινώσει: «Οι ομοφυλόφιλοι κατάφεραν αμεση θεραπεία». 

Η Μπάρμπαρα Γκίτινγκς, μια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων που είχε πείσει τον Φράιερ να μιλήσει στο συνέδριο του 1972, είπε ότι βοήθησε στην αλλαγή: «Η ομιλία του τάραξε την ψυχιατρική. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή».

.In 1972, at the first conference that actually featured a panel discussion on homosexuality led by LGBTQ+ people, a gay practitioner, John Fryer, testified on behalf of the declassification campaign. Given the risk involved with openly identifying as a gay psychiatrist, Fryer presented himself as “Dr. Henry Anonymous” and disguised his identity by wearing a mask and using a microphone with a voice distorter.

“Pull your courage up by your bootstraps and discover ways in which you as homosexual psychiatrists can be appropriately involved in movements which attempt to change the attitudes of both homosexuals and heterosexuals toward homosexually,” Fryer pleaded. “For all of us have something to lose.” The testimony did not convince voting members of the APA to remove the classification that year, but would signal a major turning point in the declassification effort.

1972 speech

Fryer was the first gay American psychiatrist to speak publicly about his sexuality at a time when homosexuality was still listed as a mental illness, a sociopathic personality disturbance according to the second edition of the APA Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-II), that was published in 1968.[10] In 1970, a protest at an APA event in San Francisco on aversion therapy, the message of which, according to lesbian activist Barbara Gittings, was "Stop talking about us and starting talking with us",[10] earned gay and lesbian activists a voice in the association. The next year at the 1971 convention in Washington, Gittings organized a panel discussion on "Lifestyles of Non-patient Homosexuals",[11] which was chaired by gay Harvard Universityastronomer Dr. Franklin E. Kameny, who previously had lost a job with the federal government due to his homosexuality.

In a planned protest, members of the APA Gay Liberation and the Radical Caucus seized the microphone. Kameny denounced the APA "oppression" of homosexuals by psychiatry, calling it "the enemy incarnate".[10]This was part of Kameny's long-standing protest about the diagnosis of homosexuality, a fight that he had been waging since at least 1964, when he appeared on television to declare that being gay was "not a disease, a pathology, a sickness, a malfunction, or a disorder of any sort". Kameny wrote in Psychiatric News: "[W]e object to the sickness theory of homosexuality tenaciously held with utter disregard for the disastrous consequences of this theory to the homosexual, based as it is on poor science."[12][13]

This protest led to a session the next year, at the association's 1972 annual meeting, on homosexuality and mental illness. Entitled "Psychiatry: Friend or Foe to the Homosexual?; A Dialogue", it included Kameny and Gittings on the panel. Gittings' partner, Kay Lahusen, had noted that the panel had on it homosexuals who were not psychiatrists, and psychiatrists who were not homosexuals, but no homosexual psychiatrists, so Gittings set out to find one who would be willing to be a panel member. After numerous contacts, she was unable to find a gay psychiatrist who would speak, so she had decided that she would read letters from gay psychiatrists without revealing their names.[3] She then contacted Fryer and convinced him to appear.[14][3] Later, Fryer said that the recent death of his father was one factor in his decision to accept the invitation, but his experiences at losing positions because of his homosexuality were the reasons that he did so, only after Gittings suggested that he could be disguised.[3]

Listed only as "Dr. H. Anonymous", later expanded to "Dr. Henry Anonymous", Fryer appeared on stage wearing a rubber joke-shop face mask – that sometimes was described as a mask of Richard M. Nixon, but which probably was altered from its original state,[6] – a wig, and a baggy tuxedo, and he spoke through a microphone that distorted his voice.[Notes 1] In 2002, Dr. Jack Drescher, then the head of the APA Committee on Gay, Lesbian, Bisexual Issues pointed out "[t]he irony ... that an openly homosexual psychiatrist had to wear a mask to protect his career. So the fact that someone would get up on stage, even in disguise, at the risk of professional denunciation or loss of job, it was not a small thing. Even in disguise, it was a very, very brave thing to do."[11]

At the time of his speaking, Fryer was on the faculty of Temple University, but did not have the security of tenure, so he was in real danger of losing his position if he had been identified – he had already lost a residency at the University of Pennsylvania,[14][13] and was later forced to leave a position on the staff of Friends Hospitalbecause of his flamboyance. According to Fryer, he found it to be ironic that the Friends administrator who had told him, "If you were gay and not flamboyant, we would keep you. If you were flamboyant and not gay we would keep you. But since you are both gay and flamboyant, we cannot keep you" was in the front row at his 1972 appearance as Dr. Anonymous and never realized that "Anonymous" was Fryer.[3][5][10]

https://en.wikipedia.org/wiki/John_E._Fryer

https://daily.jstor.org/how-lgbtq-activists-got-homosexuality-out-of-the-dsm/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1125557/

η αισιοδοξία του Φιλ Κόλινς

...τρία στιγμιότυπα γιά τους θαυμαστές του Φιλ Κόλινς:

Με την γυναίκα του (μεγαλυτερός της κατά 23 χρόνια ) μια πρόσφατη μαζί της στα γεράματα, και  μια τελευταία δική της, με το τόι-μπόι .

Μια ζωή σε τρεις φωτό.

Για μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω σε κάθε φωτογραφία.

..που πα ρε Καραμήτρο στο Γιουτιούμπ?

 ...κάποτε παρακολουθούσα μιά δημοσιογράφο στο fb που έγραφε καλά....δηλαδή στυλάτα και προκλητικά... 

(όχι ότι συμφωνούσα με τις ακρότητες που έγραφε).

Μετά, αποφάσισε να βγεί στο YouTube, γυρίζοντας βιντεάκια μόνη της -στο σπίτι της- και μάλιστα από το κρεβάτι της(!) για να δείξει ακόμη πιο απελευθερωμένη και σέξυ.

(Ναρκισάρα φουλ).

Το αποτέλεσμα ήταν ένα  χάλι: όχι στυλάτη δεν έδειχνε αλλά μάλλον μιά υστερική κακομοίρα.

Καταστράφηκε  εντελώς η εικόνα που είχα γι αυτήν.

.... και φυσικά την εγκατέλειψα ως αναγνώστης.

Η εικόνα  και, ακόμη περισσότερο η βιντεοσκόπηση, θέλουν επαγγελματίες: είναι πολύ ευαίσθητο και επικίνδυνο πράγμα.

Γίνεσαι ρόμπα στο λεφτό.

Θυμάμαι μια άλλη, ωραία και χαριτωμένη ηθοποιό, που κάποια εποχή το ´παιξε κοινωνική αγωνίστρια.

YouTube και αυτή. 

Ήταν  όμορφη και , ως ηθοποιός, ήξερε πως να μιλάει, να κινείται, να παίρνει την  κατάλληλη έκφραση.

Αλλά της ξέφυγαν οι σαγιονάρες της που μπήκαν στο  πλάνο από πίσω της.

Μίλαγε για «επανάσταση» και «αντίσταση» και εγώ κοίταγα τις σαγιονάρες.

Καταστροφή και εδώ.

Ροζα Λούξεμπουργκ με παντόφλες, δεν λέει.

Θεριεύει το πράγμα.

Τώρα,  βλέπω τον κάθε πικραμένο να αγορεύει στο διαδίκτυο επί παντός επιστητού.

Και γιατροί.

Είναι μεγάλη πρόκληση και πειρασμός.

Ο ναρκισσισμός θρέφεται απο την εικόνα σου που την βλέπουν χιλιάδες.

....είναι ένα είδος ναρκωτικού.

Και οι πολιτικοί να προσέχουν.

Το βυζί του Μητσοτάκη, η φανέλα του Τσιόδρα, η μαχμούρλα του  Τσίπρα, είναι θέματα που αν και ασήμαντα μπορεί να έχουν  αρνητική επίδραση στο image.

Αγαπητοί Καραμήτροι και ....Καραμήτρες, προσοχή!

Θα μπλέξετε τα μπούτια σας στις οθόνες.

Και τότε, εύλογα, θα σας πουν: που πα ρε Καραμήτρο?

Μασσόνος και Ολυμπιακός, ναι. Λοιπά, όχι.

 …διασκεδάζω με όσους αυτοπαρουσιάζονται στα  σόσιαλ μήντια ως Τέκτονες (Μασόνοι) και επιχειρηματολογούν για τον Τεκτονισμό ότι δεν είναι ούτε θρησκεία, ούτε οργάνωση σκοτεινών πολιτικών και λοιπών επιδιώξεων αλλά ένα κοινωνικοφιλοσοφικό κλαμπ που μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει, ανεξάρτητα απο Θρησκεία ή πολιτική τοποθέτηση.

Επειδή ως παλαιός  θεούσος έχω διαβάσει πολλά κείμενα θρησκευτικά αλλά και πολιτικά, θα έλεγα ότι οιοσδήποτε που σκαμπάζει κάτι απο θρησκεία , διαβάζοντας τα Τεκτονικά κείμενα διαπιστώνει πανεύκολα ότι δεν μπορείς να είσαι πχ και  Μασόνος και Ινδουιστής ή Βουδιστής αλλά ούτε και Κομμουνιστής η Χριστιανός:

…ο Μασόνος πιστεύει σε Δημιουργό του Σύμπαντος ( Μεγας Αρχιτέκτων) που σχεδίασε τον  κόσμο αλλά δεν παρεμβαίνει τιμωρητικά η επιβραβευτικά.

Ο Χριστιανός, ο Μουσουλμάνος και ο Εβραίος πιστεύουν σε Κατασκευαστή που παρεμβαίνει στον κόσμο και τιμωρεί ή επιβραβεύει. 

Αυτοι οι τρείς πιστεύουν και στην ευθύγραμη πορεία της Ιστορίας: το σύμπαν φτιάχτηκε απο κάποιον και έχει αρχή και τέλος.

Ο Ινδουιστής, ο Βουδιστής, ο Ταοιστής δεν πιστεύουν σε Δημιουργό- σχεδιαστή-αρχιτέκτονα- κυβερνήτη- Δικαστή: 

το Σύμπαν υπήρχε πάντα και θα υπάρχει γιά πάντα σε μια αέναη κυκλική πορεία.

Αρα μασόνοι δεν γίνονται με τίποτε.

Οι Κομμουνιστές επίσης, ως υλιστές, δεν μπορούν να γίνουν Μασόνοι αφού δεν πιστεύουν σε Θεό - Κατασκευαστή- που παρεμβαίνει η δεν παρεμβαίνει κλπ. 

Το Σύμπαν, λένε, είναι προιόν τυχαίας εξέλιξης της ύλης.

Αρα Μασόνοι γίνονται πιο εύκολα οι οπαδοί των τριών μονοθειστικών θρησκειών με τον Θεό -κατασκευαστή -Κριτή αλλά και εκεί υπάρχουν πολλά προβλήματα: 

πχ ο Χριστιανός πιστεύει σε προπατορικό αμάρτημα, αμαρτία, τιμωρία, σωτηρία και Ανάσταση.

Οι Μασόνοι δεν έχουν ούτε πολλές ενοχές , ούτε νιώθουν αμαρτωλοί, ούτε προσεύχονται για σωτηρία.

Ο μέγας Αρχιτέκτων είναι τεχνοκράτης.

Τελικά, συμπεραίνω πως όσοι λένε πχ πως είναι και Χριστιανοί και Μασόνοι και Σοσιαλιστές και Πασόκ και Σύριζα και Ολυμπιακοί…στην ουσία δεν είναι τίποτε παραπάνω από απλοί  καιροσκόποι που μάλλον είναι μόνο Ολυμπιακοί.

Τζάμπα σε πληρώνω γιατρέ

 

Υποφέρω γιατρέ…το παραδέχομαι: δεν είμαι ευτυχισμένος.

Λάθος: όχι μόνο δεν είμαι ευτυχισμένος αλλά είμαι δυστυχισμένος.

Τί είπατε;

 Αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη αιτία της δυστυχίας μου; 

Αν δηλαδή έμεινα ορφανός νωρίς, αν με απέλυσαν από την δουλειά ή αν έμεινα άνεργος ή άφραγκος;

…μπα, όχι δεν υπάρχει κάτι απ´ αυτά. 

Ούτε με παράτησε καμμιά γυναίκα.

Αυτές είναι μπανάλ αιτίες δυστυχίας, γιατρέ: είμαι ανώτερος εγώ  από τέτοιες μικρότητες και μπορώ να τις ξεπερνάω.

Είμαι σκληρό καρύδι,, γιατρέ…δεν λυγίζω εύκολα.

Έχω φάει πολύ σκατό στην ζωή και έμαθα να αντέχω.

Το αίτιο της δυστυχίας μου είναι πιό βαθύ και πιό ασαφές: 

βασικά δεν μου αρέσει ο κόσμος που ζω.

Όλοι λένε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και πως αν τους δώσεις  ευκαιρίες γίνονται ακόμη καλύτεροι.

Επίσης λένε ότι ο Θεός είναι πανάγαθος και μας αγαπάει απεριόριστα και μας φροντίζει έστω και με ελάχιστη δική μας καλή θέληση και πρόθεση.

Όλα μαλακίες, γιατρέ.

Για τον Θεό δεν θα πω και πολλά πράγματα γιατί δεν είμαστε και …κολλητοί: 

νιώθω πως κάποιο δημιουργικό και έλλογο όν βρίσκεται στο υπερπέραν…

…αλλά αγνοώ αν δίνει δεκάρα για μας, τα μικρόβια πάνω σε ένα ασήμαντο πλανήτη ενός ασήμαντου μικρομεσαίου γαλαξία χαμένου μεσα σε  δισεκατομμύρια άλλους γαλαξίες.

Προφανώς έχει και άλλες δουλειές να κάνει από το να φροντίσει τα ερωτικά της Τούλας και τα οικονομικά του Μπάμπη.

Δεν είμαι κανας χαζός και κανας μαλάκας, γιατρέ… 

…δεν ζητάω μαλακίες από τον Θεό.

Τον σέβομαι και τον αφήνω στην ησυχία του.

Ελπίζω να με αφήσει και Αυτός. 

Γενικά, έχω καταλήξει στην άποψη ότι είναι καλύτερο τα αφεντικά να μην ασχολούνται μαζί σου .

Βασική αρχή στην πιάτσα.

Επανέρχομαι στο θέμα της ευτυχίας και της δυστυχίας. 

Κατ´ αρχήν δεν μπορώ να ορίσω θετικά την ευτυχία , να πω δηλαδή τι είναι και πως ορίζεται η ευτυχία. 

Θα μορούσα να πω πως είναι μιά κατάσταση διαρκούς μακαριότητας αλλά, αλήθεια, πως να ορίσω την μακαριότητα; 

Πάλι μπλέκουμε σε ζητήματα ορισμών με θετικά χαρακτηριστικά.

Θα μπορούσα να ορίσω την ευτυχία σαν μιά κατάσταση που απουσιάζει ο πόνος, το άγχος, η ζήλεια και ο φθόνος, η υπαρξιακή ανασφάλεια . 

…μιά αρνητική προσέγγιση χαρακτήρων, μιά απουσία χαρακτήρων. 

Όπως ο αποφατικός ορισμός  του Θεού που λένε και οι Χριστιανοί που δεν λένε τι είναι ο Θεός αλλά τί δεν είναι.

Η αποφατική θεολογία που είναι ο βασικός τρόπος θεολόγησης της ανατολικής ορθοδόξου εκκλησίας. 

Όχι βέβαια σαν άρνηση, αλλά σαν αδυναμία περιγραφής του Θεού.

Έτσι που παρουσιάζεται ο Θεός ως α-θάνατος, α-χρονος, α-τελεύτητος κλπ 

…δηλ. δεν σχετίζεται με τον θάνατο, τον χρόνο, το τέλος κλπ

Εγώ δεν έχω ούτε φόβους, ούτε ανασφάλειες, ούτε κακίες, ούτε ζήλειες,  ούτε μίση.

Μακριά σπό μένα οι μικρότητες.

Απλά δεν μ´ αρέσει κόσμος που ζω.

Είναι άσχημος, σιχαμένος και γεμάτος κακία.

Και οι άνθρωποι επίσης. 

Και τα ζώα είναι …άθλια ζώα: 

κατώτερα όντα που στην απελπισμένη μοναξιά μας πάμε να τα προβιβάσουμε σε φίλους και συντρόφους.

Ακόμη και σε μέλη της οικογένειάς μας, όπως ο Κασσελάκης.

Και τι είναι τα ζώα πέρα από ζώα; 

Τα μεν φυτοφάγα θέλουν απλά να βοσκάνε χόρτα και τα σαρκοφάγα να ξεσκίζουν σάρκες.

Τα υπόλοιπα είναι παμφάγα σαν τα γουρούνια ή σκλαβάκια που ξεπούλησαν την ελευθερία τους για μια ζεστή κουρελού και γιά  λίγη ηλίθια και ανθυγιεινή σκυλοτροφή ή γατοτροφή.

Οι άνθρωποι συνήθως είναι χειρότεροι από τους σκύλους και τις γάτες: 

ξεπουλούν ελευθερία και αξιοπρέπεια για ένα κομμάτι άθλιο ψωμί αλλά ξεπουλούν και την εργασία τους, την επινοητικότητά τους, τον χρόνο τους, την υγεία τους και την ζωή τους ολόκληρη. 

Και , αφού τα ξεπουλήσουν, γεμίζουν με ενοχές, αυτοπεριφρόνηση, κακία και φθόνο.

Ένα σωρό αθλιότητες που απουσιάζουν στα ζώα. 

Την αρχομανία και εξουσιολατρεία - που τις μισώ επίσης - δεν τις μνημόνευσα γιατί απαντώνται και στα ζώα… στα θηλαστικά τουλάχιστον.

Αστα γιατρέ.

Ο πολιτισμός υποτίθεται ότι θα μας απελευθέρωνε από τις αθλιότητες. 

Ουδέν ψευδέστερον.

Τις ίδιες αθλιότητες διαπράττομε και τώρα και παλιά. 

Απλά, τώρα, ως πολιτισμένοι τις διαπράττομε με στυλ και με ένα σωρό περίτεχνες δικαιολογίες.

Αλλάζει ο κόσμος γιατρέ;

Τι είπες; 

…δεν έχεις ιδέα;

Ωραίος γιατρός είσαι. 

Τζάμπα σε πληρώνω.

Ντοστογέφσκι , αναμνήσεις από το υπόγειο.

 Πιστεύετε πως υπάρχει ένα  κρυστάλλινο παλάτι που δεν θα καταστραφεί ποτέ; 

Στους αιώνες των αιώνων; 

Ένα τέτοιο αθάνατο και μεγαλοπρεπές κτίριο - που μπορεί να μην είναι μόνο κτίριο αλλά να είναι και θεσμός, και κράτος, και δομή, και πνευματική κατασκευή -  που δεν θα μπορεί να το απειλήσει κανείς; 

…αλλά ούτε και να το εμπαίξει?

 …ούτε  να του βγάλει λίγο τη γλώσσα κοροϊδευτικά; 

Ε, το πιστεύετε αυτό; 

Να σας πω την αλήθεια,  εγώ, ένα τέτοιο κτίριο το φοβάμαι… 

Ένα τέτοιο κρυστάλλινο και Αθάνατο κτίριο / θεσμό/ κατασκευή που δε θα καταστραφεί στους αιώνας των αιώνων και δεν θα μπορώ καν να του βγάλω τη γλώσσα έστω και για να το κοροϊδέψω λιγάκι;

 Ναι, το φοβάμαι.

… κοιτάξτε:

 αν στη θέση του παλατιού δεν υπήρχε τίποτε άλλο παρά ένα κοτέτσι…

…και  αν πιάσει βροχή… τι θα κάνω εγώ; 

Θα πάω να χωθώ μέσα στο κοτέτσι για να μη βραχώ… Είναι ευνόητο. 

Αλλά, μη μου πείτε ότι πρέπει να είμαι τόσο πολύ ευγνώμων στο κοτέτσι που δεν θα βραχώ.

…και πως θα πρέπει να το περάσω για παλάτι! 

Επειδή αυτό με προστάτεψε από τη βροχή!

…ότι  πρέπει εγώ να το πάρω  για παλάτι;

 Δε νομίζω!

…ανόητο δεν είναι?

….τώρα βέβαια θα μου πείτε… Τι κοτέτσι και τι παλάτι…το ίδιο είναι.

 Ναι, θα απαντούσα και εγώ… αν  έπρεπε η ζωή μου να έχει μοναδικό σκοπό να αποφύγει τη βροχή.

 Είναι όμως αυτός επαρκής λόγος για να ζει κανείς; 

Απλά να μη βρέχεται; 

Αν εγώ νομίζω ότι δεν αρκεί αυτό σαν λόγος ύπαρξης και, ότι οι άνθρωποι, πρέπει να έχουν και κάτι άλλο εκτός απ’ αυτό σαν σκοπό και στόχο ζωής, τί θα πείτε?

Θα προσπαθήσετε να μου αλλάξει τα μυαλά;

 Θα προσπαθήσετε να αλλάξετε τις επιθυμίες μου; 

Αλλάξτε τες , λοιπόν, με κάτι άλλο. 

Δώστε μου ένα ιδανικό. 

Στο μεταξύ όμως εγώ δεν θα περάσω ποτέ το κοτέτσι για παλάτι. 

Έστω λοιπόν…ας υποθέσουμε ότι το κρυστάλλινο παλάτι είναι μια ψευτιά… ότι είναι μία απάτη,  ότι σύμφωνα με τους νόμους της φύσης δεν στέκει,  και ότι εγώ το σκέφτηκα μόνο εξαιτίας της βλακείας μου.

Ίσως και εξαιτίας κάποιων παλιών παραδόσεων, κάποιων παράλογων συνηθειών της γενιάς μου.

Και τι με νοιάζει εμένα που αυτό δε στέκει; 

Το ίδιο θα μου κάνει αν το μέρος αυτό υπάρχει απλά μέσα στο μυαλό μου, στις επιθυμίες μου; 

Βάλατε  τα γέλια; 

Εντάξει, γελάστε… θα δεχτώ όλες τις κοροϊδίες σας αλλά,  σε καμμιά  περίπτωση δεν θα πω ότι είμαι χορτασμένος ενώ δεν θα έχω να φάω.

Να ξέρετε ότι δεν κάνω συμβιβασμούς. 

Δεν μου αρέσουνε οι συμβιβασμοί. 

Δεν θα δεχτώ ως κατοικία ένα ψωροδιαμέρισμα σε μια πολυκατοικία με διαμερίσματα για φτωχούς νοικάρηδες όπου θα έχω συμβόλαιο για μια χιλιετία. 

Και αυτό να μου το παρουσιάζετε σαν κρυστάλλινο Πύργο.

Δώστε κάτι καλύτερο από το κοτέτσι και εγώ θα σας ακολουθήσω. 

Κάτι πραγματικό. 

Αλλά, αν δεν μπορείτε να μου δώσετε κάτι καλύτερο από το κοτέτσι, εγώ θα παραμείνω σε αυτό και θα είμαι ευχαριστημένος που δεν θα έχω ψευδαισθήσεις. 

Το κοτέτσι μου είναι αρκετό.

Θέλω να ζω όπως επιθυμώ… 

….και να μου ξεραθεί το χέρι έτσι και φέρω έστω και ένα λιθαράκι σε μια τέτοια βρωμοπολυκατοικία.

…μην κοιτάτε που προ ολίγου εγώ ίδιος απαρνήθηκα το κρυστάλλινο παλάτι μόνο και μόνο γιατί δεν θα μπορώ να του βγάλω κοροϊδευτικά τη γλώσσα….

…δεν το είπα αυτό, γιατί μ´ αρέσει  τόσο πολύ να βγάζω τη γλώσσα. 

Ίσως να θύμωσα… μόνο και μόνο, γιατί να υπάρχει ένα τέτοιο κτίριο που να μην μπορείς να του βγάλεις κοροϊδευτικά τη γλώσσα…

Κάτι τέτοιο δεν βρέθηκε μέχρι τώρα ανάμεσα στα κτίρια σας. 

Αντίθετα, από τώρα θα την έκοβα την γλώσσα μου…. αν υπήρχε έστω και ένα τέτοιο κτίριο.

Αλλά δεν υπάρχει. 

Τουλάχιστον μέχρι τώρα.

 Και τι με νοιάζει εμένα που δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο και ότι πρέπει να αναγκαστούμε να αρκεστούμε  στα διαμερίσματα της βρωμοπολυκατοικίας; 

Γιατί να είμαι φτιαγμένος με τέτοιες επιθυμίες; 

Μήπως είμαι έτσι φτιαγμένος μόνο και μόνο για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι όλη μου μου η φτιαξιά είναι μιά απάτη;

Μήπως αυτός είναι ο στόχος; 

Δεν το πιστεύω. 

Να ξέρετε όμως τούτο: 

είμαι πεπεισμένος ότι σε έναν άνθρωπο του υπογείου, όπως αυτό  που μένω εγώ, θα πρέπει να σφίγγετε το λουρί. 

Μολονότι ο άνθρωπος αυτός είναι ικανός να κάθεται 40 χρόνια σε ένα υπόγειο και να σωπαίνει, έτσι και βγει στο φως θα ξεσπάσει και θα μιλάει.

…ναι, … θα μιλάει… θα μιλάει…θα μιλάει…

( Ντοστογέφσκι, Αναμνήσεις από το υπόγειο)

(ελεύθερη απόδοση)