παρακμή

 Αλήθεια…. τι είναι παρακμή;

…πότε παρακμάζει μια κοινωνία ;

Πραγματικά, δυσκολεύομαι να δώσω ορισμό…

….αν και καταλαβαίνω την παρακμή  - κυρίως όταν βλέπω τηλεόραση,  ειδήσεις ή ακόμα και σχόλια από ένα μέρος του λαού- πάνω σε διάφορα γεγονότα .

… θα τολμούσα, λοιπόν, να πω - όπως το καταλαβαίνω και το νιώθω εγώ  - ότι παρακμή είναι όταν τα σκατά βγαίνουν στην επιφάνεια.

Όταν ξεχειλίζουνε οι υπόνομοι…

… όταν σπάνε οι βόθροι και βγαίνουν οι κουράδες στους δρόμους σε ένα απαίσιο χείμαρρο που παρασέρνει τα πάντα .

Ένα χείμαρρο σκατών  μέσα στον οποίο δεν τολμάει κανείς να χωθεί γιά να αντισταθεί και  για να κάνει περιορισμό της βρωμερής  εξάπλωσης.

Τότε αυτοί που τα κατευθύνουν και τα διαχειρίζονται τα σκατά αρχίζουν  να τα θεωρούν κάτι σπουδαίο…

… μας τα μοστράρουν για έργα τέχνης… για μεγάλες εξυπνάδες, γιά ιδεολογικές κατακτήσεις η για πρότυπα προς μίμηση.

Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγω. 

Παρακμή  είναι όταν τα σκατά αποκτούν αξία και μας τα βάζουν με το ζόρι κάτω από μύτη μας.

έλξη

 Η λογοτεχνία είναι γεμάτη με πανέμορφες γυναίκες , ακόμα και με αγγελική εμφάνιση, που ήταν κρυφοί σατανάδες : 

πχ η αγγελικόμορφη Μυλαίδη ντε Γουιλντερ, στους τρεις σωματοφύλακες,  που   τους έβγαλε το λάδι στην συνωμοσία και δολοφονική μανία.

«Οία η μορφή , τοιάδε και η ψυχή»?

Νομίζω πως, τουλάχιστον για τους άντρες, ότι ισχύει...αλλά τροποποιημένο. 

Παίζει το συνολικό μήνυμα εκπομπής.

Ίσως  και για τις γυναίκες... αλλά μάλλον είναι πιό πολύπλοκο.

...οι γυναίκες λέγεται πως θέλουν κυρίως  μηνύματα ισχυρού αρσενικού: 

ένα ζόρικο αρσενικό που θα παράξει γερά παιδιά και θα τα προστατέψει μέχρι να ενηλικιωθούν.

Αλλά, η εντύπωσή μου είναι,  πως στους άνδρες,  ισχύει η πρώτη εντύπωση :

 αν το μήνυμα είναι θετικό ή αρνητικό.

...αν αυτό που εκπέμπει η γυναίκα είναι θετικό, τότε μάλλον αυτό είναι. 

Ανεξάρτητα αν είναι όμορφη ή όχι .

Υπάρχουν «ασχημούλες» που είναι πολύ γλυκειές και γοητευτικές.

Υπάρχουν και ωραίες που είναι «ξυνές», σαν τα όμορφα αλλά ξυδιάρικα πορτοκάλια .

Η «μορφή» είναι όλο το πακέτο: 

σώμα, πρόσωπο,  έκφραση, λόγος, στάση, σιωπές.

Ένα κοκταίηλ τρόπου ύπαρξης.

Αλλά θέλει προσοχή: οι βραζιλιάνικοι κώλοι  θολώνουν «τα μάτια της ψυχής», δηλαδή τις κεραίες της ανθρώπινης ευαισθησίας.

Δεν  είναι μπουνταλάδες οι άνθρωποι.

Οι κεραίες τους φταίνε που δεν πιάνουν τα σωστά μηνύματα στις σωστές συχνότητες: πιάνουν μόνο τα «βραχέα».

Τα «κοντινά».

Και δοσ´ του καψουροτράγουδα παντού.

Δεν γλυτώνουμε πουθενά.

Κίτσος Μαλτέζος

 ...δυναμίτης το βιβλίο γιά την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου·

....παρελαύνουν πολύ γνωστά ονόματα.

Ονόματα που πρωταγωνιστούν στην ΟΚΝΕ και τις άλλες οργανώσεις νεολαίας. 

Οι οποίες ,  το έπαιζαν αντιστασιακές αλλά -συχνότερα- συμμετείχαν σε ένα άτυπο εμφύλιο πόλεμο για την τοποθέτησή τους στην μεταπολεμική πολιτική κατάσταση . 

Ονόματα που αργότερα έγιναν διακεκριμένοι διανοούμενοι (πχ ο Κορνήλιος Καστοριάδης , ο Κώστας Αξελός, ο Γιάννης / Ιανης Ξενάκης) , φανατικοί  κομμουνιστές και μετά υπουργοί- πολιτικοί της ...δεξιάς ( πχ Αθανάσιος Κανελλόπουλος, Δημήτρης Νιάνιας) , καλλιτέχνες ( πχ η Ναταλία Μελά, ο Άδωνις Κύρου) , δημοσιογράφοι - κριτικοί (πχ ο Τάσος Λιγνάδης, ο πατέρας του βιαστή) κα. 

Έχουν γίνει απίστευτα πράγματα. 

Γόνοι καλών οικογενειών , πρώην συμμαθητές , να αλληλοεξοντώνονται. 

Κάποιοι που αργότερα το έπαιζαν πνευματικοί άνθρωποι να έχουν σκοτεινό παρελθόν...

Μερικοί και δολοφόνοι. 

Ο Θεός δεν πρέπει να είναι καθόλου ευχαριστημένος που μας έφτιαξε με ελεύθερη βούληση. 

Την χρησιμοποιήσαμε για να δαιμονοποιηθούμε.

μαγικές λέξεις

 

...όταν ήμουν φοιτητής υπήρχε ένας καθηγητής της Χειρουργικής που, όταν εξήταζε προφορικά, έπρεπε να απαντήσεις όχι μόνο σωστά αλλά και χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες λέξεις που αυτός θεωρούσε κλειδιά της ορθής απάντησης. 

Οι λέξεις αυτές , δεν θυμάμαι από ποιόν, αποκλήθηκαν «μαγικές λέξεις» αφού με σχεδόν μαγικό τρόπο έδιναν την επιτυχία τις εξετάσεις.

Είχε μάλιστα κυκλοφορήσει και ένα βοήθημα εξετάσεων (SOSάρι) που έγραφε στο εξώφυλλο «μετά των μαγικών λέξεων».

Μαγικές λέξεις υπάρχουν και σήμερα και είναι  αυτές είτε με κάποιο ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο (Έρωτας, Αγάπη, Δημοκρατία, έκτακτο επίδομα) είτε με κάποια διαγνωστική αξία: 

Διαγνωστικές μαγικές λέξεις.

Είναι λέξεις που μόλις τις ακούσω βγάζω κουστούμι για αυτόν που τις είπε.

Όταν ακούσω  πχ «κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας» ο τύπος είναι 95% ΚΚΕ.

Αν αντίθετα πει «αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση» πάμε για αναρχοαυτόνομο.

Αν πεί «εναλλακτικές δομές με προστασία των μειονοτήτων» πάμε για ουράνιο τόξο, βίγκαν ιστορίες και ΜΚΟ γιά αρκούδες και τρανς καταστάσεις.

Αν πει μόνο για αρχαία ελλάδα και σιχαίνεται  βυζάντιο, πάμε για δωδεκάθεο και ύμνο στον Απόλλωνα.

Αν μιλάει μόνο για Βυζάντιο -Ρωμιοσύνη και σιχαίνεται τους Αρχαίους, πάμε γιά νεοορθόδοξο.

Αν καπνίζει πούρα και μιλάει μόνο γιά αυτοκίνητα , γκόμενες και ποδόσφαιρο, είναι δεξιός.

Αν κάνει τα παραπάνω και μιλάει γιά σοσιαλισμό, είναι παλαιοΠΑΣΟΚος.

Αν δεν μιλάει καθόλου και απλά μιλάει για «αποτελεσματική διαχείριση» είναι ήδη στην κυβέρνηση ή ελπίζει να χωθεί εκεί κοντά.

Ο Χριστός στο Δαφνί. Απέναντι.

 

ντελίβερι εμβρύων

…όλη η ιστορία αυτή μπάζει ηθικά και νομικά: 

….πχ θα έχει η «εργαζόμενη» - μισθοδοτούμενη μητέρα,  ασφάλιση?

…αν πάθει κάτι αυτή ή  το μωρό, κάτι, θα πληρώσουν οι ομοφυλόφιλοι «εργοδότες» τα νοσήλεια?

…αν το παιδί δεν βγεί υγιές θα μπορούν να μην το παραλάβουν?

Αν το παιδί απαιτήσει - αργότερα-  να γνωρίσει την βιολογική του μητέρα, θα έχει δικαίωμα?

Απορώ με την ανευθυνότητα και τον καιροσκοπισμό όλων: 

οι μέν θέλουν  να ικανοποιήσουν το ψυχολογικό  τους πρόβλημα της αδυναμίας τεκνοποίησης και οι δε να πάρουν «προοδευτικές» ψήφους   στην Ελλάδα και woke επαίνους από τα υπερατλαντικά αφεντικά.

…και επιτέλους, σε τι διαφέρει αυτή η συμφωνία με μιά φτωχή γυναίκα αναγκασμένη να εμπορεύεται το σώμα της και το εμβρυό της από εμπορία ανθρώπων?

Γιατί καταδικάζεται ο φτωχός που πουλάει το νεφρό του για να ξεχρεώσει αλλά και ο νεφροπαθής  που το αγοράζει,  και δεν καταδικάζεται αυτού του είδους η εμπορία των εμβρύων;

Φαντάζομαι τι έχουν να τραβήξουν τα παιδάκια που θα γεννηθούν από ζευγάρια ομοφυλοφίλων που θα έχουν νοικιάσει μία μήτρα,  θα έχουν αγοράσει ένα ωάριο και θα έχουν αποκρύψει όλο το οικογενειακό,  βιολογικό και κοινωνικό ιστορικό…

Η Θεσσαλονίκη του Ηλία Πετρόπουλου

 Και εκεί που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξαναδιαβάσω τίποτε σχετικό με τις αθλιότητες του εμφυλίου - αθλιότητες ένθεν κακείθεν - έκανα το λάθος να αγοράσω ένα βιβλιαράκι του γνωστού αναρχικού και αντιεξουσιαστή συγγραφέα Ηλία Πετροπούλου ο οποίος ήταν οργανωμένος στο ΕΑΜ Θεσσαλονίκης και έζησε  από κοντά διάφορες αθλιότητες επί κατοχής αλλά και μετά. 

Θεωρώ τον Πετρόπουλο ειλικρινή και αξιόπιστο διότι ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που δε σηκώνει πολλούς συμβιβασμούς και αυτό φαίνεται από την πορεία της ζωής του. 

Μάλλον ήταν λάθος που το αγόρασα διότι μου χάλασε τη διάθεση και ενίσχυσε την άποψή μου ότι η Ελλάδα είναι ένας απαίσιος τόπος όπου έγιναν άπειρα εγκλήματα και που μοιάζει ωραίος μόνο στα μάτια όσων δεν τον ξέρουν.

Ειδικά όσοι είναι από τη Θεσσαλονίκη πρέπει να το πάρουν αυτό το  βιβλιαράκι.

Θα δουν την πόλη τους με άλλα μάτια.