το «αει σιχτίρ» απελευθερώνει

 ...δώρο μας έκανε ο παλαβο-Ερντυ: με την μαλακία του, αποκαλύφθηκε  ότι υποκινεί σχέδιο μαζικής εισβολής λαθρομεταναστών στην Ευρώπη.

Καθόλου κομψό, ελάχιστα ανεκτό.

Είναι τόσο ηλίθια πρωτόγονος, που νομίζει ότι, κάθε χυδαίος και χονδροκομμένος εκβιασμός, φέρνει αποτέλεσμα.

....αλλά , ρε βλαχάκο, ακόμη και οι νταβατζήδες δεν φέρονται πάντα χυδαία στις πουτάνες: 

συνήθως τηρούν ένα κράμα εκβιασμού, καλοπιάσματος και κολακείας. 

Όσο πουτανες και αν είναι οι Ευρωπαίοι, όσο ξεφτίλες και πουλημένα τομάρια, έχουν μέσα  στους αιώνες αποκτήσει ένα ψευδοεπίχρισμα πολιτισμού.

...σου λένε...οκ, κύριε...θα μας πιάσεις τον κώλο... αλλά μόνο αν το κάνεις με στυλ.

Οι χυδαιότητες δεν επιτρέπονται. 

Εμείς βέβαια -οι ταγοί μας τουλάχιστον- δεν είμαστε πόρνες πολυτελείας: δεν έχουμε το στυλ.

Μάλλον πονηρές υπηρετριούλες, είμαστε.

Αλλά φτάνει κάποια στιγμή που αγανακτούμε και μείς.

Και λέμε... «αει σιχτιρ!!!»

Και το 1821, υπηρετριούλες είμασταν.

Αλλά είπαμε το «αει σιχτιρ».

Πολύ απελευθερωτικό το αει σιχτίρ.

οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας μου

 …μου την δίνουν όσοι κομπάζουν…

…συνήθως είναι κατι  ανασφαλείς τενεκέδες.

 Κάτι κακόμοιροι που προσπαθούν να αυτοντοπαριστούν με αυτοεπαίνους και που ψάχνουν απεγνωσμένα οπαδούς.

Βασικά αυτοί με καταθλίβουν.

Αντίθετα αυτοί που με εκνευρίζουν -αντί να με καταθλίβουν- είναι όσοι πουλάνε κλάψα.

…όσοι κλαψουρίζουν από συμφέρον ή σκοπιμότητα.

…όσοι κλαψουρίζουν χειριστικά.

Συνήθως κλαψουρίζουν  γιά να κερδίσουν συμπάθεια,προσοχή, βοήθεια, ενδιαφέρον, ψήφους, λεφτά, γκόμενες.

Η κλάψα είναι δηλητήριο για όσους την πάρουν στα σοβαρά.

Εγώ δεν υποκύπτω στην κλάψα.

Ενα σωρό καλοί άνθρωποι έχουν καταστραφεί από την κλάψα.

Πρέπει και εγώ  να επιβιώσω.

Διαγράφω  κάθε επιρροή από τους μεγαλομανείς και τους κλαψούρηδες και έχω γλυτώσει από μεγάλα βάσανα.

Μου αρκούν οι υπόλοιποι σαν πηγή δεινών.

σκατένια νο 1, 2, …ν

 ...είναι γνωστό ότι μόλις πάρεις διαζύγιο από την πρώτη σκατένια σύζυγο, οποιαδήποτε άλλη λίγο καλύτερη, σου φαίνεται θεά. 

Απλός φυσικός νόμος που συμβάλλει στην προσωρινή ψυχική ανακούφιση. 

Μόλις αρχίσεις να παίρνεις χαμπάρι πως και η δεύτερη σύζυγος είναι ελάχιστα ...Θεά, έχει περάσει λίγος καιρός ενώ οι τρομερές υποψίες για ένα δεύτερο φιάσκο, θεριεύουν.

Η φύση εκδικείται τους επιπόλαιους συζύγους και τους επιπόλαιους ψηφοφόρους. 

Εάν βρεις την πρώτη χαζοβιόλα που σε ψευτοπαρηγορεί για να απαλλαγείς από μια άλλη, είσαι χαμένος από χέρι.

Ειδικά αν της έχει κάνει τετραετές συμβόλαιο γιά να αποφασίζει ό,τι θέλει.

ούτε την προπαίδεια

 Τα τρομερά πράγματα συνήθως δεν μπορώ να τα σχολιάσω. 

Μου προκαλούν μεγάλη αναστάτωση και πόνο  και τα αφήνω στην άκρη. 

Ούτε καν ενημερώνομαι… 

Ούτε καν τα διαβάζω…

Ακόμη και τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες, τις πιο οδυνηρές, αποφεύγω να τις σχολιάσω. 

Μιλάω μόνο για τα μικρομεσαία γεγονότα.

Αυτό θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι ένας μηχανισμός άμυνας: προσπαθείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου, το εγώ σου.

Δεν αρνείσαι την πραγματικότητα …απλά, κοιτάς αλλού.

Αυτή η άρνηση αντιπαράθεσης με τα επώδυνα γεγονότα και προβλήματα , παρατηρώ ότι υπάρχει και σε συλλογικό επίπεδο: 

ο περίφημος λαός μας, αυτός που κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της αρετής, της γενναιότητας, του θάρρους και του πολιτισμού, έχει καταντήσει ένα μάτσο φοβισμένα ποντίκια που αρνούνται να αντιμετωπίσουν τα χρόνια προβλήματά τους.

Απλά τα κουκουλώνει.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα λύσει τηρώντας κανόνες. 

Είμαι σίγουρος ότι ο σταθμάρχης δεν ξέρει ούτε πολλαπλασιασμό, ούτε διαίρεση, ούτε αγγλικά , ούτε έχει μυαλό να καταλάβει ένα άρθρο μιας εφημερίδας : πρωην χαμάλης, πέρασε νύχτα τις τάξεις ενός ηλίθιου μαιμουδοσχολείου, έχει μια πολύ απλοϊκή και πρωτόγονη σκέψη  και, πιθανότατα, μια δυσκολία στην λήψη αποφάσεων. 

Γιατί η παιδεία που του δώσαμε ήταν για τα πανηγύρια..

…. αλλά πιστοποιήσαμε ότι ξέρει.

Κσι δεν ξέρει ούτε την προπαίδεια . 

…γιατί δεν την έμαθε ποτέ. 

Οι μισοί γιατροί δίνουμε πιστοποιητικά ικανότητας οδήγησης σε γέρους 80 χρονών, σε ανοικούς, σε επιληπτικούς,  σε καρδιοπαθείς, σε πάσης φύσεως ψυχοπαθείς , σε κρυπτοανάπηρους.

…και δεν τρέχει τίποτα .

Έχω δει ανθρώπους με εγκεφαλικά , με ημιανοψία,  με διαταραχές προσανατολισμού, με άνοια , με υπνική άπνοια, και είναι επαγγελματίες οδηγοί. 

Τους δίνουν τα χαρτιά οι γιατροί για να κάνουν τους καλούς ή για να πάρουν κανα πενηντάρικο.

Και έρχονται στα 80 τους στο νευρολόγο για να τους ανανεώσει την άδεια οδήγησης αυτοκινήτου, του ταχύπλοου, ακόμα και επαγγελματικού βαν …

…και αν δεν το κάνει, τον βρίζουν , τον απειλούν , τον κατηγορούν για παραξενιά και ιδιοτροπία .

Ούτε νομικό πλαίσιο υπάρχει για τους ανοικούς, ούτε για τους επιληπτικούς ούτε για κανέναν:

είναι στην κρίση του γιατρού. 

Και ο γιατρός διαπραγματεύεται με το λαουτζίκο κατά την κρίση του και κατά την συνείδηση του. 

Είναι πολύπλοκο το πλέγμα, της διαφθοράς , της αδιαφορίας, της ανοησίας και της έκπτωσης  κάθε αξίας που συγκροτεί μία οργανωμένη κοινωνία.

Δε φταίει μόνο ο υπουργός, ο μηχανοδηγός και ο σταθμάρχης. 

Είναι όλο το μαγαζί προβληματικό γιατί δεν έχει κανόνες λειτουργίας.

Και δεν έχει κανόνες λειτουργίας γιατί δεν έχει αξίες και δεν πιστεύει σε τίποτε.

στο καφενείο

 .

..μ´ αρέσουν οι φωτογραφίες προφίλ: δηλώνουν σημαντικά πράγματα για τον κάτοχό τους.

Πχ ...κύριέ μου...είσαι γιατρός και ξεκωλώνεσαι, όλη μέρα, μέσα σε κακοφωτισμένους και θλιβερούς διαδρόμους ενός νοσοκομείου?

...τότε γιατί βάζεις τον εαυτό σου φωτό με ψαροντούφεκο ή αλεξίπτωτο? 

Προφανώς, η περιπετειώδης φύση σου καταπιέζεται.

…ή, είσαι σοβαρός κύριος, κουστουμάτος καθημερινά, και βάζεις την αφεντιά σου με μαγιώ και ρουφηγμένη κοιλιά?

Γιατί?

Είσαι πολύ σοβαρή κυρία με επάγγελμα σκέτη συντηρητικούρα και βάζεις φωτό σαν τουρλωτή σεξυ γατούλα που περιμένει τον γάτο?

Δεν ξέρω.

Μπερδεύτηκα.

Κώλοι , βυζιά, ποντίκια…

…μοτοκρός, κρις κραφτ, ψευτοθαλαμηγοί, κότερα, αλιευτικά…

….κυριλέ-γκαμπριολέ και πάσης φυσεως γυαλιστερές λαμαρίνες.

Αλλά και σκύλοι, γάτες,  καναρίνια, γεράκια, γυπαετοί, λιοντάρια , τίγρεις.

Κάτι κουλτουριάρες κλιμακτηριακές αναδεικνύονται σε βιβλιοθήκες που πάνε  μέχρι το ταβάνι έτοιμες να τις πλακώσουν.

Άλλες, πιο μεταφυσικές, πάνε σε θρησκευτικά θέματα και σύμβολα.

Εικόνες, άγιοι, «Εγώ ειμί η οδός».

Εμ...όλοι ψάχνουν την «οδό»

Εγώ έβαλα τον εαυτό μου αραχτό σε καφενείο.

Ήταν πάντα ένα κρυφό ιδανικό μου: 

να τελειώσω τα μαθήματά μου για να κάθομαι, μετά, αραχτός.

Τελικά, ούτε τα μαθήματα τελείωνα...αλλά ούτε και χρόνο να μείνω αραχτός είχα.

Κατάρα...η ζωή ποτέ δεν  σου δίνει αυτό που θέλεις.

Σε καταδικάζει να είσαι ανικανοποίητος έστω και αν έχεις μοναδικό όνειρο ένα καφενείο.

57

 ….δεν είναι γεγονός που καταπίνεται εύκολα: 

…57 κατακρεουργημένα , καμμένα και εξαυλωμένα πτώματα, δεν μπορεί να τα χωνέψει και ξεχάσει και ο πιο αλλοτριωμένος λαός.

Αυτός που χώνεψε τους καμμένους στο Μάτι, τους καμμένους στην Ηλεία, τους πνιγμένους στην Μάνδρα.

Αυτός που μετά από κάθε  βιασμό του, πίνει ουζάκια και τσουγκρίζει «στην υγεία μας».

…εμ και τι θα κάνουμε? 

…θα κλαίμε συνέχεια Ρε φίλε?

Ασε μας και συ!

…με τις κλάψες σου και τις ευαισθησίες ισου.

Αυτά συμβαίνουν.

Παντού συμβαίνουν.

Να πας σε κανα γιατρό να σου δώσει χάπια.

Η σε καμμιά εκκλησία να προσευχηθείς σε κάνα Άγιο.

Εεε, ναι!

…τι τους έχουμε τους Αγίους?

…για τις δύσκολες ώρες.

Στην Εκκλησία, λοιπόν.

Το είπε και η ανώτατη δικαστίνα.

Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Λοιπόν… εγώ, δεν αντέχω τζάμπα θανάτους .

…ο θάνατος με αναστατώνει.

Είναι η τελική ήττα.

…γιαυτό κοντεύω να ειδικευτώ στους διαδικτυακούς επικηδίους: 

έχω κάνει σε τρείς γιατρούς που πέθαναν στο νοσοκομείο Θήρας.

Μάλλον τό κανα γιατί οι διοικούντες και οι τοπικοί άρχοντες δεν φανηκαν να συγκινούνται.

…δεν θεώρησαν απαραίτητο ούτε να ανακοινώσουν, ούτε να παραστούν, ούτε να τιμήσουν.

Παρατείστε μας και οι γιατροί . 

Έχουμε και δουλειές.

Να προβάλλουμε το έργο μας.

Αναρωτιέμαι αν κανείς  κερατάς - από το υπουργείο συγκοινωνιών,  ή από την κυβέρνηση,  ή από την νομαρχία,  ή από την περιφέρεια ή από την τοπική πολιτική και πολιτιστική ιντελιγκέντσια - πήγε στις κηδείες των νεκρών, έβγαλε κανα επικήδειο η θα πάει στο μνημόσυνο στον τόπο του δυστυχήματος.

Αμφιβάλλω.

Σκέφτηκα να γράψω εγώ σημείωμα,  αντί επικηδείου, στους πενηνταεπτά…αλλά δεν μπορώ.

…μου πέφτουν πολλοί.

…απλά  σκέφτομαι τους γονείς τους και μου σηκώνεται η τρίχα.

Είδα τη μάνα μιας κοπελίτσας να παλεύει δεξιά και αριστερά να συντηρήσει την έρευνα της υπόθεσης. 

Τη βλέπεις και σου  ματώνει η ψυχή.

Υπήρξα και μερικοι άθλιοι  που είπαν  ότι θέλει να κάνει πολιτική καριέρα. 

Πετρωμένες ψυχές.

Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα. 

Γεμάτη κοπρίτες που σκέφτονται μόνο την κοιλιά τους και τις  ψήφους. 

Αλλά πιστεύω στην θεία δικαιοσύνη.

…πιστεύω επίσης  ότι οι νεκροί μας βλέπουν από τον ουρανό. 

Δεν εξαϋλώνονται οι νεκροί.

…απλά είναι αόρατοι και μας κοιτάνε χωρίς να μιλάνε.

….σκέφτονται όμως…και αισθάνονται.

Ίσως να νιώθουν  τυχεροί… από μια άποψη. 

Γλίτωσαν από τις πολλές αθλιότητες που θα ζούσαν  σ’ αυτό το σκατότοπο.

ο κόκορας

 …η συνηθισμένη ιστορία: 

μόλις πάω να δω ειδήσεις, ακόμη και σε τίτλους, τι βλέπω?

….ένα, μάτσο άθλιοι κάνουν αθλιότητες και εγκλήματα…

…και  ένα κάρο τενεκέδες τσακώνονται για την εξουσία, μεταχειριζόμενοι ένα σωρό άθλια κόλπα.

Αλήθεια, γιατί θα πρέπει να βλέπουμε συνέχεια δυσάρεστα πράγματα με κακούς ανθρώπους, γεμάτους με βρωμερές σκέψεις και πράξεις, που δεν κάνουν τίποτε άλλο από πολύπλοκες μηχανορραφίες;

Είναι ωραίο μήνυμα αυτό; 

…είναι ωραίο και υγιές μήνυμα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί, βλάκες, , προβληματικοί  , ή τρελαμμένα ψώνια εξουσίας;

Δεν πρέπει  τα ΜΜΕ να περνάνε  ένα θετικό μήνυμα που να δίνει στους ανθρώπους δύναμη, ελπίδα και έμπνευση?

Αλήθεια, αν η ζωή  δεν κάνει καλύτερο τον άνθρωπο, τότε,  τί την  θέλουμε.?

…τώρα θα μου πείτε… «άσε μας ρε φίλε δεν μπορούμε να φοράμε ροζ γυαλιά».

Πρώτος εγώ το λέω αυτό… και πολλές φορές κάνω και υπερβολές σε σκέψεις δυσάρεστες και απαισιόδοξες. 

Δε θέλω να φοράω  ροζ παραμορφωτικά γυαλιά που εξιδανικεύουν την πραγματικότητα, γιατί είναι ανόητο.

…από την άλλη μεριά, κρίνω  ότι δεν μπορώ συνέχεια να επικεντρώνω την προσοχή μου σε κάθε σκατό που είναι κρυμμένο στις σκοτεινές γωνίες.

…η επικέντρωση στην ασχήμια ρίχνει την αισιοδοξία, την αυτοπεποίθησή μου και την δημιουργικότητα μου.

Ίσως η απάντηση στο ερώτημα για το  πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα - είτε είναι κακά, είτε είναι καλά, είτε είναι επιβλαβή- , να βρίσκεται στην παρακάτω ιστορία από το Γεροντικό της Ερήμου : 

Ένας μοναχός που ήθελε να κάνει άσκηση στην Έρημο σε ένα ασκηταριό,  τον έστειλαν σε μια καλύβα όπου προσπαθούσε να προσευχηθεί αλλά δεν μπορούσε γιατί απέξω ήταν ένας κόκκορας  που κακάριζε και  ο ασκητής δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στην προσευχή του. 

Παραπονούμενος στους άλλους μοναχούς ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί λόγω του κόκορα, του απάντησαν ότι δεν είχαν προσέξει ότι υπάρχει κόκορας έξω την καλύβα και δεν είχαν ακούσει ποτέ κανένα κόκορα.

Είχαν επιλέξει υποσυνείδητα να αγνοήσουν  τον κόκορα,  τις κότες και τα κακαρίσματα :

 για αυτούς δεν υπήρχε Κόκορας αλλά και ούτε υπήρξε ποτέ.

….είχαν κύριο έργο τους την προσευχή και δεν επέτρεπαν σε εξωτερικές επιδράσεις να καταστρέψουν αυτό το έργο.

Ο Κόκορας παίρνει δύναμη αν του παρέχεις προσοχή.

…αλλιώς, είναι αδύναμος.