Δυσοίωνη αίσθηση

 …όλοι νιώθουμε αδύναμοι όταν δεν ελέγχουμε  τα γεγονότα : 

δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά πρωτόγονοι που στέκονται με δέος απέναντι στην αστραπή και την βροντή.

Η κοινωνία μας έγινε   μιά τέτοια καταιγίδα γεμάτη απειλές.

…όχι μόνο γεμάτη  απειλητικές αστραπές και βροντές, αλλά και κεραυνούς που πέφτουν πάνω στα κεφάλια των κοντοχωριανών και που βάλανε  φωτιά στο δάσος.

…στο δικό μας δάσος…

…ένα είναι το δάσος.

Μία η ανθρωπότητα.

Ένας ο Πλανήτης.

Θα καούμε και μείς μέσα σ´ αυτό το δάσος αν πάρει γερή φωτιά και απλωθεί..

Η δυνατότητα μας για κατανόηση των μηχανισμών της καταιγίδας είναι περιορισμένη: 

τα πνεύματα που κινούν τα νήματα της καταστροφής είναι άγνωστα.

…όλοι μας έχουμε πέσει σε δέος μπροστά στο άγνωστο…

…στο απειλητικό, στο απρόβλεπτο.

Προφανώς υπάρχει πόλεμος αόρατων συμπαντικών δυνάμεων.

Αδυνατούμε να τις κατανοήσουμε, να τις δούμε, να τις εξευμενίσουμε.

Η μάγοι της φυλής  μας και τα πολύχρωμα τοτέμ - γεωπολιτικοί αναλυτές και πανεπιστημιακοί , όλοι με χοντρούς τόμους παραταγμένους πίσω τους - αποδεικνύονται γεμάτοι αβεβαιότητες.

…οι πολιτικοί, το ίδιο.

Βλέπεις, η δουλειά τους είναι να κερδίζουν τις εκλογές… όχι να αναλύουν σοβαρά προβλήματα.

…εξ άλλου είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό: 

η αυτοπεποίθησή  τους είναι κούφια.

Εμείς τώρα, νιώθοντας αδύναμοι, γράφουμε φορτισμένες σημειώσεις στα σόσιαλ μήντια: 

άλλοι προσπαθούν να κατανοήσουν  τα πνεύματα και άλλοι να τα ηρεμήσουν.

Άλλοι κάνουν έκκληση στα πνεύματα να πάψουν να πετάνε κεραυνούς στα ξερά ξύλα.

….λές και τα πνεύματα είναι πονόψυχα ή παίρνουν από λόγια.

Κάποιοι ακτιβιστές, λένε να σβήσουμε την  φωτιά, παίρνοντας ο καθένας ένα κουβαδάκι.

Ατομική ευθύνη.

Μάλλον είναι δεξιοί.

Άλλοι, απλά βγάζουν υστερικές κραυγές.

Προφανώς είναι νευρωσικοί.

Μερικοί ζητούν ευθύνες για την πυροσβεστική υπηρεσία που δυσλειτουργεί.

…μάλλον είναι αριστεροί.

…άλλοι πάλι,  θεωρούν πως η φωτιά ήταν μια δίκαιη τιμωρία μας.

Μάλλον είναι ενοχικοί Χριστιανοί.

Γιατί φταίμε…λένε.

…φταίμε για πολλά… εδώ και χρόνια… και τα πνεύματα έχουν θυμώσει.

Εγώ έχω τη μεγαλύτερη σύγχυση από όλους: 

…είμαι λίγο δεξιός, λίγο αριστερός κατά περίπτωση, και λάιτ χριστιανός.

Το παράξενο είναι ότι τελικά δίνω δίκιο σε όλους: 

σίγουρα, και οι πυροσβέστες είναι παλιοτόμαρα… που κοιτάζουν να βγάλουν κάποιο κέρδος από τη φωτιά και να δικαιολογήσουν τον μισθό τους, και εμείς είμαστε τενεκέδες  που τους αφήσαμε να αλωνίζουν και να κάνουν ό,τι θέλουν ανεξέλεγκτοι… ….

…και σίγουρα, τα πνεύματα έχουν θυμώσει, γιατί χάσαμε την αίσθηση του ιερού.

Δηλαδή ξεχάσαμε  ότι υπάρχουν γιατί δεν κοιτάμε τίποτα άλλο παρά  το άθλιο σαρκίο μας.

Απο τότε που χάσαμε κάθε αίσθηση κοινότητας, χάσαμε και το ανθρώπινο πρόσωπο.

Η απώλεια του ανθρώπινου προσώπου είναι ο στόχος  των εωσφορικών  δυνάμεων. 

Ο εγωισμός ήταν το καταστροφικό εργαλείο.

…καταστρέφει το ανθρώπινο πρόσωπο.

…το αλλοιώνει τόσο,  που να μην μοιάζει ανθρώπινο.

το «αει σιχτίρ» απελευθερώνει

 ...δώρο μας έκανε ο παλαβο-Ερντυ: με την μαλακία του, αποκαλύφθηκε  ότι υποκινεί σχέδιο μαζικής εισβολής λαθρομεταναστών στην Ευρώπη.

Καθόλου κομψό, ελάχιστα ανεκτό.

Είναι τόσο ηλίθια πρωτόγονος, που νομίζει ότι, κάθε χυδαίος και χονδροκομμένος εκβιασμός, φέρνει αποτέλεσμα.

....αλλά , ρε βλαχάκο, ακόμη και οι νταβατζήδες δεν φέρονται πάντα χυδαία στις πουτάνες: 

συνήθως τηρούν ένα κράμα εκβιασμού, καλοπιάσματος και κολακείας. 

Όσο πουτανες και αν είναι οι Ευρωπαίοι, όσο ξεφτίλες και πουλημένα τομάρια, έχουν μέσα  στους αιώνες αποκτήσει ένα ψευδοεπίχρισμα πολιτισμού.

...σου λένε...οκ, κύριε...θα μας πιάσεις τον κώλο... αλλά μόνο αν το κάνεις με στυλ.

Οι χυδαιότητες δεν επιτρέπονται. 

Εμείς βέβαια -οι ταγοί μας τουλάχιστον- δεν είμαστε πόρνες πολυτελείας: δεν έχουμε το στυλ.

Μάλλον πονηρές υπηρετριούλες, είμαστε.

Αλλά φτάνει κάποια στιγμή που αγανακτούμε και μείς.

Και λέμε... «αει σιχτιρ!!!»

Και το 1821, υπηρετριούλες είμασταν.

Αλλά είπαμε το «αει σιχτιρ».

Πολύ απελευθερωτικό το αει σιχτίρ.

οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας μου

 …μου την δίνουν όσοι κομπάζουν…

…συνήθως είναι κατι  ανασφαλείς τενεκέδες.

 Κάτι κακόμοιροι που προσπαθούν να αυτοντοπαριστούν με αυτοεπαίνους και που ψάχνουν απεγνωσμένα οπαδούς.

Βασικά αυτοί με καταθλίβουν.

Αντίθετα αυτοί που με εκνευρίζουν -αντί να με καταθλίβουν- είναι όσοι πουλάνε κλάψα.

…όσοι κλαψουρίζουν από συμφέρον ή σκοπιμότητα.

…όσοι κλαψουρίζουν χειριστικά.

Συνήθως κλαψουρίζουν  γιά να κερδίσουν συμπάθεια,προσοχή, βοήθεια, ενδιαφέρον, ψήφους, λεφτά, γκόμενες.

Η κλάψα είναι δηλητήριο για όσους την πάρουν στα σοβαρά.

Εγώ δεν υποκύπτω στην κλάψα.

Ενα σωρό καλοί άνθρωποι έχουν καταστραφεί από την κλάψα.

Πρέπει και εγώ  να επιβιώσω.

Διαγράφω  κάθε επιρροή από τους μεγαλομανείς και τους κλαψούρηδες και έχω γλυτώσει από μεγάλα βάσανα.

Μου αρκούν οι υπόλοιποι σαν πηγή δεινών.

σκατένια νο 1, 2, …ν

 ...είναι γνωστό ότι μόλις πάρεις διαζύγιο από την πρώτη σκατένια σύζυγο, οποιαδήποτε άλλη λίγο καλύτερη, σου φαίνεται θεά. 

Απλός φυσικός νόμος που συμβάλλει στην προσωρινή ψυχική ανακούφιση. 

Μόλις αρχίσεις να παίρνεις χαμπάρι πως και η δεύτερη σύζυγος είναι ελάχιστα ...Θεά, έχει περάσει λίγος καιρός ενώ οι τρομερές υποψίες για ένα δεύτερο φιάσκο, θεριεύουν.

Η φύση εκδικείται τους επιπόλαιους συζύγους και τους επιπόλαιους ψηφοφόρους. 

Εάν βρεις την πρώτη χαζοβιόλα που σε ψευτοπαρηγορεί για να απαλλαγείς από μια άλλη, είσαι χαμένος από χέρι.

Ειδικά αν της έχει κάνει τετραετές συμβόλαιο γιά να αποφασίζει ό,τι θέλει.

ούτε την προπαίδεια

 Τα τρομερά πράγματα συνήθως δεν μπορώ να τα σχολιάσω. 

Μου προκαλούν μεγάλη αναστάτωση και πόνο  και τα αφήνω στην άκρη. 

Ούτε καν ενημερώνομαι… 

Ούτε καν τα διαβάζω…

Ακόμη και τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες, τις πιο οδυνηρές, αποφεύγω να τις σχολιάσω. 

Μιλάω μόνο για τα μικρομεσαία γεγονότα.

Αυτό θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι ένας μηχανισμός άμυνας: προσπαθείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου, το εγώ σου.

Δεν αρνείσαι την πραγματικότητα …απλά, κοιτάς αλλού.

Αυτή η άρνηση αντιπαράθεσης με τα επώδυνα γεγονότα και προβλήματα , παρατηρώ ότι υπάρχει και σε συλλογικό επίπεδο: 

ο περίφημος λαός μας, αυτός που κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της αρετής, της γενναιότητας, του θάρρους και του πολιτισμού, έχει καταντήσει ένα μάτσο φοβισμένα ποντίκια που αρνούνται να αντιμετωπίσουν τα χρόνια προβλήματά τους.

Απλά τα κουκουλώνει.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα λύσει τηρώντας κανόνες. 

Είμαι σίγουρος ότι ο σταθμάρχης δεν ξέρει ούτε πολλαπλασιασμό, ούτε διαίρεση, ούτε αγγλικά , ούτε έχει μυαλό να καταλάβει ένα άρθρο μιας εφημερίδας : πρωην χαμάλης, πέρασε νύχτα τις τάξεις ενός ηλίθιου μαιμουδοσχολείου, έχει μια πολύ απλοϊκή και πρωτόγονη σκέψη  και, πιθανότατα, μια δυσκολία στην λήψη αποφάσεων. 

Γιατί η παιδεία που του δώσαμε ήταν για τα πανηγύρια..

…. αλλά πιστοποιήσαμε ότι ξέρει.

Κσι δεν ξέρει ούτε την προπαίδεια . 

…γιατί δεν την έμαθε ποτέ. 

Οι μισοί γιατροί δίνουμε πιστοποιητικά ικανότητας οδήγησης σε γέρους 80 χρονών, σε ανοικούς, σε επιληπτικούς,  σε καρδιοπαθείς, σε πάσης φύσεως ψυχοπαθείς , σε κρυπτοανάπηρους.

…και δεν τρέχει τίποτα .

Έχω δει ανθρώπους με εγκεφαλικά , με ημιανοψία,  με διαταραχές προσανατολισμού, με άνοια , με υπνική άπνοια, και είναι επαγγελματίες οδηγοί. 

Τους δίνουν τα χαρτιά οι γιατροί για να κάνουν τους καλούς ή για να πάρουν κανα πενηντάρικο.

Και έρχονται στα 80 τους στο νευρολόγο για να τους ανανεώσει την άδεια οδήγησης αυτοκινήτου, του ταχύπλοου, ακόμα και επαγγελματικού βαν …

…και αν δεν το κάνει, τον βρίζουν , τον απειλούν , τον κατηγορούν για παραξενιά και ιδιοτροπία .

Ούτε νομικό πλαίσιο υπάρχει για τους ανοικούς, ούτε για τους επιληπτικούς ούτε για κανέναν:

είναι στην κρίση του γιατρού. 

Και ο γιατρός διαπραγματεύεται με το λαουτζίκο κατά την κρίση του και κατά την συνείδηση του. 

Είναι πολύπλοκο το πλέγμα, της διαφθοράς , της αδιαφορίας, της ανοησίας και της έκπτωσης  κάθε αξίας που συγκροτεί μία οργανωμένη κοινωνία.

Δε φταίει μόνο ο υπουργός, ο μηχανοδηγός και ο σταθμάρχης. 

Είναι όλο το μαγαζί προβληματικό γιατί δεν έχει κανόνες λειτουργίας.

Και δεν έχει κανόνες λειτουργίας γιατί δεν έχει αξίες και δεν πιστεύει σε τίποτε.

στο καφενείο

 .

..μ´ αρέσουν οι φωτογραφίες προφίλ: δηλώνουν σημαντικά πράγματα για τον κάτοχό τους.

Πχ ...κύριέ μου...είσαι γιατρός και ξεκωλώνεσαι, όλη μέρα, μέσα σε κακοφωτισμένους και θλιβερούς διαδρόμους ενός νοσοκομείου?

...τότε γιατί βάζεις τον εαυτό σου φωτό με ψαροντούφεκο ή αλεξίπτωτο? 

Προφανώς, η περιπετειώδης φύση σου καταπιέζεται.

…ή, είσαι σοβαρός κύριος, κουστουμάτος καθημερινά, και βάζεις την αφεντιά σου με μαγιώ και ρουφηγμένη κοιλιά?

Γιατί?

Είσαι πολύ σοβαρή κυρία με επάγγελμα σκέτη συντηρητικούρα και βάζεις φωτό σαν τουρλωτή σεξυ γατούλα που περιμένει τον γάτο?

Δεν ξέρω.

Μπερδεύτηκα.

Κώλοι , βυζιά, ποντίκια…

…μοτοκρός, κρις κραφτ, ψευτοθαλαμηγοί, κότερα, αλιευτικά…

….κυριλέ-γκαμπριολέ και πάσης φυσεως γυαλιστερές λαμαρίνες.

Αλλά και σκύλοι, γάτες,  καναρίνια, γεράκια, γυπαετοί, λιοντάρια , τίγρεις.

Κάτι κουλτουριάρες κλιμακτηριακές αναδεικνύονται σε βιβλιοθήκες που πάνε  μέχρι το ταβάνι έτοιμες να τις πλακώσουν.

Άλλες, πιο μεταφυσικές, πάνε σε θρησκευτικά θέματα και σύμβολα.

Εικόνες, άγιοι, «Εγώ ειμί η οδός».

Εμ...όλοι ψάχνουν την «οδό»

Εγώ έβαλα τον εαυτό μου αραχτό σε καφενείο.

Ήταν πάντα ένα κρυφό ιδανικό μου: 

να τελειώσω τα μαθήματά μου για να κάθομαι, μετά, αραχτός.

Τελικά, ούτε τα μαθήματα τελείωνα...αλλά ούτε και χρόνο να μείνω αραχτός είχα.

Κατάρα...η ζωή ποτέ δεν  σου δίνει αυτό που θέλεις.

Σε καταδικάζει να είσαι ανικανοποίητος έστω και αν έχεις μοναδικό όνειρο ένα καφενείο.

57

 ….δεν είναι γεγονός που καταπίνεται εύκολα: 

…57 κατακρεουργημένα , καμμένα και εξαυλωμένα πτώματα, δεν μπορεί να τα χωνέψει και ξεχάσει και ο πιο αλλοτριωμένος λαός.

Αυτός που χώνεψε τους καμμένους στο Μάτι, τους καμμένους στην Ηλεία, τους πνιγμένους στην Μάνδρα.

Αυτός που μετά από κάθε  βιασμό του, πίνει ουζάκια και τσουγκρίζει «στην υγεία μας».

…εμ και τι θα κάνουμε? 

…θα κλαίμε συνέχεια Ρε φίλε?

Ασε μας και συ!

…με τις κλάψες σου και τις ευαισθησίες ισου.

Αυτά συμβαίνουν.

Παντού συμβαίνουν.

Να πας σε κανα γιατρό να σου δώσει χάπια.

Η σε καμμιά εκκλησία να προσευχηθείς σε κάνα Άγιο.

Εεε, ναι!

…τι τους έχουμε τους Αγίους?

…για τις δύσκολες ώρες.

Στην Εκκλησία, λοιπόν.

Το είπε και η ανώτατη δικαστίνα.

Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Λοιπόν… εγώ, δεν αντέχω τζάμπα θανάτους .

…ο θάνατος με αναστατώνει.

Είναι η τελική ήττα.

…γιαυτό κοντεύω να ειδικευτώ στους διαδικτυακούς επικηδίους: 

έχω κάνει σε τρείς γιατρούς που πέθαναν στο νοσοκομείο Θήρας.

Μάλλον τό κανα γιατί οι διοικούντες και οι τοπικοί άρχοντες δεν φανηκαν να συγκινούνται.

…δεν θεώρησαν απαραίτητο ούτε να ανακοινώσουν, ούτε να παραστούν, ούτε να τιμήσουν.

Παρατείστε μας και οι γιατροί . 

Έχουμε και δουλειές.

Να προβάλλουμε το έργο μας.

Αναρωτιέμαι αν κανείς  κερατάς - από το υπουργείο συγκοινωνιών,  ή από την κυβέρνηση,  ή από την νομαρχία,  ή από την περιφέρεια ή από την τοπική πολιτική και πολιτιστική ιντελιγκέντσια - πήγε στις κηδείες των νεκρών, έβγαλε κανα επικήδειο η θα πάει στο μνημόσυνο στον τόπο του δυστυχήματος.

Αμφιβάλλω.

Σκέφτηκα να γράψω εγώ σημείωμα,  αντί επικηδείου, στους πενηνταεπτά…αλλά δεν μπορώ.

…μου πέφτουν πολλοί.

…απλά  σκέφτομαι τους γονείς τους και μου σηκώνεται η τρίχα.

Είδα τη μάνα μιας κοπελίτσας να παλεύει δεξιά και αριστερά να συντηρήσει την έρευνα της υπόθεσης. 

Τη βλέπεις και σου  ματώνει η ψυχή.

Υπήρξα και μερικοι άθλιοι  που είπαν  ότι θέλει να κάνει πολιτική καριέρα. 

Πετρωμένες ψυχές.

Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα. 

Γεμάτη κοπρίτες που σκέφτονται μόνο την κοιλιά τους και τις  ψήφους. 

Αλλά πιστεύω στην θεία δικαιοσύνη.

…πιστεύω επίσης  ότι οι νεκροί μας βλέπουν από τον ουρανό. 

Δεν εξαϋλώνονται οι νεκροί.

…απλά είναι αόρατοι και μας κοιτάνε χωρίς να μιλάνε.

….σκέφτονται όμως…και αισθάνονται.

Ίσως να νιώθουν  τυχεροί… από μια άποψη. 

Γλίτωσαν από τις πολλές αθλιότητες που θα ζούσαν  σ’ αυτό το σκατότοπο.