ομαδικοί βιασμοί

 Ο πατέρας μου που  ήταν έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος και ο οποίος είχε περάσει μπόλικες εμπειρίες και ανακατωσούρες στην ζωή  του , μου έλεγε ότι παντα η Ελλάδα απο το 1821 και μετά ήταν ένα «κακορίζικο κράτος» που, ενώ μεγάλωσε και προόδευσε κάπως λόγω πατριωτισμού κάποιων και λόγω  περιστάσεων,  μετά την Κατοχή  «ξεχαρβαλώθηκε εντελώς».

Εννοούσε ότι η ξένη Κατοχή διέφθειρε ένα μεγάλο τμήμα του λαού και της άρχουσας τάξης που αναγκάστηκε να κάνει συμβιβασμούς και αθλιότητες για να επιβιώσει και υπέσκαψε την περηφάνεια και την αυτοπεποίθησή του..

Εγώ πάλι που πάντα έκανα τον εξυπνο έλεγα μέσα μου «και γιατί ξεχαρβαλώθηκε», και « αφού η Κατοχή πέρασε και ήταν απλά ένα οδυνηρό διάλειμμα» « γιατί μας έμεινε κουσούρι από την Κατοχή» κλπ.

Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η κατοχή ενός έθνους από ένα άλλο είναι ένα είδος ομαδικού βιασμού ο οποίος δεν ξεπερνιέται εύκολα. 

Αφήνει μόνιμα σημάδια στο συλλογικό ασυνείδητο. 

Όπως ο ατομικός βιασμός μπορεί  να κάνει μια γυναίκα ψυχολογικό κουρέλι για την υπόλοιπη ζωή της , έτσι και ο ομαδικός βιασμός ενός έθνους, έστω και συμβολικός, μπορεί να κάνει  τον  λαό, δηλαδή μιά ομοιογενή ομάδα  που  έχει  συλλογική συνείδηση που του δίνει μια αίσθηση ενότητας και κοινής ιστορικής μνήμης και  μοίρας - να αποκτήσει ψυχολογικό τραύμα για πολύ καιρό.

…ακόμα και γιά αιώνες.

Η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204 ήταν ένα γεγονός το οποίο μας αφήνει κουσούρια μέχρι σήμερα: 

το αντιδυτικό πνεύμα των ελλήνων και η καχυποψία που τους χαρακτηρίζει στη σχέση τους με τους ευρωπαίους , έχει τις ρίζες της στο 1204. 

Το ίδιο και η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους τούρκους.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα δημοτικά τραγούδια της τουρκοκρατίας αναφέρονται στην «Πόλη»  που «έπεσε», στο «μαρμαρωμένο βασιλιά» και τα λοιπά.

Η κατοχή από τους Γερμανούς - αλλά και η αμερικανική εξάρτηση που ακολούθησε -  δεν έκαναν  τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώσουν την υποψία των ελλήνων ότι οι Δυτικοί είναι διπρόσωποι και επικίνδυνοι άνθρωποι που δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι.

Πιστεύω ότι οι μεγάλες στιγμές και επιτυχίες που έχει επιτύχει συλλογικά ο λαός μας ,  όπως η επανάσταση του 1821 οι πόλεμοι του 1912-13, το έπος του 1940,  δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απελπισμένη προσπάθεια αποφυγής ενός ακόμη ομαδικού βιασμού:

Ένας λαός που έχει βιαστεί αρκετές φορές , θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για να αποφύγει έναν ακόμα οδυνηρό βιασμό.

Αυτή η αίσθηση βιασμού  μπορεί να προκύψει και από αυθαιρεσίες εγχώριων κυβερνήσεων όταν αυτές φέρονται  εξαιρετικά αυταρχικά και δεν σέβονται τις παραδόσεις και τα σύμβολα που σέβεται ο λαός.

Ακόμα και μια εκλεγμένη κυβέρνηση, εάν πάρει μέτρα προσβλητικά στη συλλογική συνείδηση του λαού - ιδιαίτερα εάν αυτά τα μέτρα είναι ενάντια στις προεκλογικές υποσχέσεις της και δεσμεύσεις της- ο λαός αποκτά μία αίσθηση εξαπάτησης και άσκησης βίας που ισοδυναμεί με βιασμό.

Όταν με προσχημα τον Κόβιντ απαγορεύεις  τον Επιτάφιο και την Ανάσταση που γίνονται σε ανοιχτό χώρο έξω από τους ναούς και επιτρέπεις αεροπορικά ταξίδια και το στρίμωγμα μέσα στα αεροπλάνα, με απειλή  προστίμων και άλλων νομικών μέτρων, ο λαός αποκτά την αίσθηση ότι δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά μια άσκηση εξουσίας και επιβολής βίαιων πολιτικών που αποσκοπούν στην πειθάρχηση και υποδούλωσή  του.

Και όταν δε λες τίποτα προεκλογικά για το γάμο και την τεκνοθεσία  των ομοφυλοφίλων και έρχεσαι μετά και το επιβάλλεις με το ζόρι χωρίς να κάνεις καμιά διαβούλευση και χωρίς να συμβουλευτείς το λαό με δημοψήφισμα (ή έστω με κάποιες δημοσκοπήσεις!), ο λαός καταλαβαίνει ότι περιφρονείς πλήρως τη γνώμη του και την υπερηφάνια και τις παραδοσιακές αξίες του και τον έχεις χεσμένο…

Όταν μάλιστα όλες αυτές οι αυθαίρετες νομοθετικές  αθλιότητες και «πρωτοπορίες» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ντιρεκτίβες της «διεφθαρμένης Δύσης», απλά επιβεβαιώνεις τις παλαιότερες υποψίες. 

Οι κυβερνώσες «ελίτ» στην Ελλάδα καλό θα είναι να καταλάβουν  τις ευαισθησίες του λαού…τον οποίο περιφρονούν κατά βάθος και απλά χρησιμοποιούν ως άλλοθι για τις αποφάσεις που παίρνουν.

Γνωρίζουμε βέβαια  πως το μυαλό τους επηρεάζεται κυρίως από την Μασαχουσέτη, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Μαϊάμι,  στα οποία κέντρα διατηρούν ιδεολογικούς ,  πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς.

Εκεί είναι το μάνατζμεντ οκ.

….αλλά το μαγαζί είναι εδώ. 

Και αν δεν πάει καλά το μαγαζί, ένα ξενόφερτο μάνατζμεντ δεν θα σώσει την κατάσταση. 

Ούτε και τους ντόπιους διαχειριστές. 

Δυσοίωνη αίσθηση

 …όλοι νιώθουμε αδύναμοι όταν δεν ελέγχουμε  τα γεγονότα : 

δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά πρωτόγονοι που στέκονται με δέος απέναντι στην αστραπή και την βροντή.

Η κοινωνία μας έγινε   μιά τέτοια καταιγίδα γεμάτη απειλές.

…όχι μόνο γεμάτη  απειλητικές αστραπές και βροντές, αλλά και κεραυνούς που πέφτουν πάνω στα κεφάλια των κοντοχωριανών και που βάλανε  φωτιά στο δάσος.

…στο δικό μας δάσος…

…ένα είναι το δάσος.

Μία η ανθρωπότητα.

Ένας ο Πλανήτης.

Θα καούμε και μείς μέσα σ´ αυτό το δάσος αν πάρει γερή φωτιά και απλωθεί..

Η δυνατότητα μας για κατανόηση των μηχανισμών της καταιγίδας είναι περιορισμένη: 

τα πνεύματα που κινούν τα νήματα της καταστροφής είναι άγνωστα.

…όλοι μας έχουμε πέσει σε δέος μπροστά στο άγνωστο…

…στο απειλητικό, στο απρόβλεπτο.

Προφανώς υπάρχει πόλεμος αόρατων συμπαντικών δυνάμεων.

Αδυνατούμε να τις κατανοήσουμε, να τις δούμε, να τις εξευμενίσουμε.

Η μάγοι της φυλής  μας και τα πολύχρωμα τοτέμ - γεωπολιτικοί αναλυτές και πανεπιστημιακοί , όλοι με χοντρούς τόμους παραταγμένους πίσω τους - αποδεικνύονται γεμάτοι αβεβαιότητες.

…οι πολιτικοί, το ίδιο.

Βλέπεις, η δουλειά τους είναι να κερδίζουν τις εκλογές… όχι να αναλύουν σοβαρά προβλήματα.

…εξ άλλου είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό: 

η αυτοπεποίθησή  τους είναι κούφια.

Εμείς τώρα, νιώθοντας αδύναμοι, γράφουμε φορτισμένες σημειώσεις στα σόσιαλ μήντια: 

άλλοι προσπαθούν να κατανοήσουν  τα πνεύματα και άλλοι να τα ηρεμήσουν.

Άλλοι κάνουν έκκληση στα πνεύματα να πάψουν να πετάνε κεραυνούς στα ξερά ξύλα.

….λές και τα πνεύματα είναι πονόψυχα ή παίρνουν από λόγια.

Κάποιοι ακτιβιστές, λένε να σβήσουμε την  φωτιά, παίρνοντας ο καθένας ένα κουβαδάκι.

Ατομική ευθύνη.

Μάλλον είναι δεξιοί.

Άλλοι, απλά βγάζουν υστερικές κραυγές.

Προφανώς είναι νευρωσικοί.

Μερικοί ζητούν ευθύνες για την πυροσβεστική υπηρεσία που δυσλειτουργεί.

…μάλλον είναι αριστεροί.

…άλλοι πάλι,  θεωρούν πως η φωτιά ήταν μια δίκαιη τιμωρία μας.

Μάλλον είναι ενοχικοί Χριστιανοί.

Γιατί φταίμε…λένε.

…φταίμε για πολλά… εδώ και χρόνια… και τα πνεύματα έχουν θυμώσει.

Εγώ έχω τη μεγαλύτερη σύγχυση από όλους: 

…είμαι λίγο δεξιός, λίγο αριστερός κατά περίπτωση, και λάιτ χριστιανός.

Το παράξενο είναι ότι τελικά δίνω δίκιο σε όλους: 

σίγουρα, και οι πυροσβέστες είναι παλιοτόμαρα… που κοιτάζουν να βγάλουν κάποιο κέρδος από τη φωτιά και να δικαιολογήσουν τον μισθό τους, και εμείς είμαστε τενεκέδες  που τους αφήσαμε να αλωνίζουν και να κάνουν ό,τι θέλουν ανεξέλεγκτοι… ….

…και σίγουρα, τα πνεύματα έχουν θυμώσει, γιατί χάσαμε την αίσθηση του ιερού.

Δηλαδή ξεχάσαμε  ότι υπάρχουν γιατί δεν κοιτάμε τίποτα άλλο παρά  το άθλιο σαρκίο μας.

Απο τότε που χάσαμε κάθε αίσθηση κοινότητας, χάσαμε και το ανθρώπινο πρόσωπο.

Η απώλεια του ανθρώπινου προσώπου είναι ο στόχος  των εωσφορικών  δυνάμεων. 

Ο εγωισμός ήταν το καταστροφικό εργαλείο.

…καταστρέφει το ανθρώπινο πρόσωπο.

…το αλλοιώνει τόσο,  που να μην μοιάζει ανθρώπινο.

το «αει σιχτίρ» απελευθερώνει

 ...δώρο μας έκανε ο παλαβο-Ερντυ: με την μαλακία του, αποκαλύφθηκε  ότι υποκινεί σχέδιο μαζικής εισβολής λαθρομεταναστών στην Ευρώπη.

Καθόλου κομψό, ελάχιστα ανεκτό.

Είναι τόσο ηλίθια πρωτόγονος, που νομίζει ότι, κάθε χυδαίος και χονδροκομμένος εκβιασμός, φέρνει αποτέλεσμα.

....αλλά , ρε βλαχάκο, ακόμη και οι νταβατζήδες δεν φέρονται πάντα χυδαία στις πουτάνες: 

συνήθως τηρούν ένα κράμα εκβιασμού, καλοπιάσματος και κολακείας. 

Όσο πουτανες και αν είναι οι Ευρωπαίοι, όσο ξεφτίλες και πουλημένα τομάρια, έχουν μέσα  στους αιώνες αποκτήσει ένα ψευδοεπίχρισμα πολιτισμού.

...σου λένε...οκ, κύριε...θα μας πιάσεις τον κώλο... αλλά μόνο αν το κάνεις με στυλ.

Οι χυδαιότητες δεν επιτρέπονται. 

Εμείς βέβαια -οι ταγοί μας τουλάχιστον- δεν είμαστε πόρνες πολυτελείας: δεν έχουμε το στυλ.

Μάλλον πονηρές υπηρετριούλες, είμαστε.

Αλλά φτάνει κάποια στιγμή που αγανακτούμε και μείς.

Και λέμε... «αει σιχτιρ!!!»

Και το 1821, υπηρετριούλες είμασταν.

Αλλά είπαμε το «αει σιχτιρ».

Πολύ απελευθερωτικό το αει σιχτίρ.

οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας μου

 …μου την δίνουν όσοι κομπάζουν…

…συνήθως είναι κατι  ανασφαλείς τενεκέδες.

 Κάτι κακόμοιροι που προσπαθούν να αυτοντοπαριστούν με αυτοεπαίνους και που ψάχνουν απεγνωσμένα οπαδούς.

Βασικά αυτοί με καταθλίβουν.

Αντίθετα αυτοί που με εκνευρίζουν -αντί να με καταθλίβουν- είναι όσοι πουλάνε κλάψα.

…όσοι κλαψουρίζουν από συμφέρον ή σκοπιμότητα.

…όσοι κλαψουρίζουν χειριστικά.

Συνήθως κλαψουρίζουν  γιά να κερδίσουν συμπάθεια,προσοχή, βοήθεια, ενδιαφέρον, ψήφους, λεφτά, γκόμενες.

Η κλάψα είναι δηλητήριο για όσους την πάρουν στα σοβαρά.

Εγώ δεν υποκύπτω στην κλάψα.

Ενα σωρό καλοί άνθρωποι έχουν καταστραφεί από την κλάψα.

Πρέπει και εγώ  να επιβιώσω.

Διαγράφω  κάθε επιρροή από τους μεγαλομανείς και τους κλαψούρηδες και έχω γλυτώσει από μεγάλα βάσανα.

Μου αρκούν οι υπόλοιποι σαν πηγή δεινών.

σκατένια νο 1, 2, …ν

 ...είναι γνωστό ότι μόλις πάρεις διαζύγιο από την πρώτη σκατένια σύζυγο, οποιαδήποτε άλλη λίγο καλύτερη, σου φαίνεται θεά. 

Απλός φυσικός νόμος που συμβάλλει στην προσωρινή ψυχική ανακούφιση. 

Μόλις αρχίσεις να παίρνεις χαμπάρι πως και η δεύτερη σύζυγος είναι ελάχιστα ...Θεά, έχει περάσει λίγος καιρός ενώ οι τρομερές υποψίες για ένα δεύτερο φιάσκο, θεριεύουν.

Η φύση εκδικείται τους επιπόλαιους συζύγους και τους επιπόλαιους ψηφοφόρους. 

Εάν βρεις την πρώτη χαζοβιόλα που σε ψευτοπαρηγορεί για να απαλλαγείς από μια άλλη, είσαι χαμένος από χέρι.

Ειδικά αν της έχει κάνει τετραετές συμβόλαιο γιά να αποφασίζει ό,τι θέλει.

ούτε την προπαίδεια

 Τα τρομερά πράγματα συνήθως δεν μπορώ να τα σχολιάσω. 

Μου προκαλούν μεγάλη αναστάτωση και πόνο  και τα αφήνω στην άκρη. 

Ούτε καν ενημερώνομαι… 

Ούτε καν τα διαβάζω…

Ακόμη και τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες, τις πιο οδυνηρές, αποφεύγω να τις σχολιάσω. 

Μιλάω μόνο για τα μικρομεσαία γεγονότα.

Αυτό θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι ένας μηχανισμός άμυνας: προσπαθείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου, το εγώ σου.

Δεν αρνείσαι την πραγματικότητα …απλά, κοιτάς αλλού.

Αυτή η άρνηση αντιπαράθεσης με τα επώδυνα γεγονότα και προβλήματα , παρατηρώ ότι υπάρχει και σε συλλογικό επίπεδο: 

ο περίφημος λαός μας, αυτός που κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της αρετής, της γενναιότητας, του θάρρους και του πολιτισμού, έχει καταντήσει ένα μάτσο φοβισμένα ποντίκια που αρνούνται να αντιμετωπίσουν τα χρόνια προβλήματά τους.

Απλά τα κουκουλώνει.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα λύσει τηρώντας κανόνες. 

Είμαι σίγουρος ότι ο σταθμάρχης δεν ξέρει ούτε πολλαπλασιασμό, ούτε διαίρεση, ούτε αγγλικά , ούτε έχει μυαλό να καταλάβει ένα άρθρο μιας εφημερίδας : πρωην χαμάλης, πέρασε νύχτα τις τάξεις ενός ηλίθιου μαιμουδοσχολείου, έχει μια πολύ απλοϊκή και πρωτόγονη σκέψη  και, πιθανότατα, μια δυσκολία στην λήψη αποφάσεων. 

Γιατί η παιδεία που του δώσαμε ήταν για τα πανηγύρια..

…. αλλά πιστοποιήσαμε ότι ξέρει.

Κσι δεν ξέρει ούτε την προπαίδεια . 

…γιατί δεν την έμαθε ποτέ. 

Οι μισοί γιατροί δίνουμε πιστοποιητικά ικανότητας οδήγησης σε γέρους 80 χρονών, σε ανοικούς, σε επιληπτικούς,  σε καρδιοπαθείς, σε πάσης φύσεως ψυχοπαθείς , σε κρυπτοανάπηρους.

…και δεν τρέχει τίποτα .

Έχω δει ανθρώπους με εγκεφαλικά , με ημιανοψία,  με διαταραχές προσανατολισμού, με άνοια , με υπνική άπνοια, και είναι επαγγελματίες οδηγοί. 

Τους δίνουν τα χαρτιά οι γιατροί για να κάνουν τους καλούς ή για να πάρουν κανα πενηντάρικο.

Και έρχονται στα 80 τους στο νευρολόγο για να τους ανανεώσει την άδεια οδήγησης αυτοκινήτου, του ταχύπλοου, ακόμα και επαγγελματικού βαν …

…και αν δεν το κάνει, τον βρίζουν , τον απειλούν , τον κατηγορούν για παραξενιά και ιδιοτροπία .

Ούτε νομικό πλαίσιο υπάρχει για τους ανοικούς, ούτε για τους επιληπτικούς ούτε για κανέναν:

είναι στην κρίση του γιατρού. 

Και ο γιατρός διαπραγματεύεται με το λαουτζίκο κατά την κρίση του και κατά την συνείδηση του. 

Είναι πολύπλοκο το πλέγμα, της διαφθοράς , της αδιαφορίας, της ανοησίας και της έκπτωσης  κάθε αξίας που συγκροτεί μία οργανωμένη κοινωνία.

Δε φταίει μόνο ο υπουργός, ο μηχανοδηγός και ο σταθμάρχης. 

Είναι όλο το μαγαζί προβληματικό γιατί δεν έχει κανόνες λειτουργίας.

Και δεν έχει κανόνες λειτουργίας γιατί δεν έχει αξίες και δεν πιστεύει σε τίποτε.

στο καφενείο

 .

..μ´ αρέσουν οι φωτογραφίες προφίλ: δηλώνουν σημαντικά πράγματα για τον κάτοχό τους.

Πχ ...κύριέ μου...είσαι γιατρός και ξεκωλώνεσαι, όλη μέρα, μέσα σε κακοφωτισμένους και θλιβερούς διαδρόμους ενός νοσοκομείου?

...τότε γιατί βάζεις τον εαυτό σου φωτό με ψαροντούφεκο ή αλεξίπτωτο? 

Προφανώς, η περιπετειώδης φύση σου καταπιέζεται.

…ή, είσαι σοβαρός κύριος, κουστουμάτος καθημερινά, και βάζεις την αφεντιά σου με μαγιώ και ρουφηγμένη κοιλιά?

Γιατί?

Είσαι πολύ σοβαρή κυρία με επάγγελμα σκέτη συντηρητικούρα και βάζεις φωτό σαν τουρλωτή σεξυ γατούλα που περιμένει τον γάτο?

Δεν ξέρω.

Μπερδεύτηκα.

Κώλοι , βυζιά, ποντίκια…

…μοτοκρός, κρις κραφτ, ψευτοθαλαμηγοί, κότερα, αλιευτικά…

….κυριλέ-γκαμπριολέ και πάσης φυσεως γυαλιστερές λαμαρίνες.

Αλλά και σκύλοι, γάτες,  καναρίνια, γεράκια, γυπαετοί, λιοντάρια , τίγρεις.

Κάτι κουλτουριάρες κλιμακτηριακές αναδεικνύονται σε βιβλιοθήκες που πάνε  μέχρι το ταβάνι έτοιμες να τις πλακώσουν.

Άλλες, πιο μεταφυσικές, πάνε σε θρησκευτικά θέματα και σύμβολα.

Εικόνες, άγιοι, «Εγώ ειμί η οδός».

Εμ...όλοι ψάχνουν την «οδό»

Εγώ έβαλα τον εαυτό μου αραχτό σε καφενείο.

Ήταν πάντα ένα κρυφό ιδανικό μου: 

να τελειώσω τα μαθήματά μου για να κάθομαι, μετά, αραχτός.

Τελικά, ούτε τα μαθήματα τελείωνα...αλλά ούτε και χρόνο να μείνω αραχτός είχα.

Κατάρα...η ζωή ποτέ δεν  σου δίνει αυτό που θέλεις.

Σε καταδικάζει να είσαι ανικανοποίητος έστω και αν έχεις μοναδικό όνειρο ένα καφενείο.