«η ύπαρξη προηγείται της ουσίας»

 Έχω βαρεθεί τις αερολογίες. 

Έχω βαρεθεί τις αοριστολογίες. 

Έχω βαρεθεί τις εξυπνάδες που πετάει ο κάθε παπάρας. 

Έχω βαρεθεί τις ανόητες γενικεύσεις. 

Κουράστηκα με τα πολλά λόγια και τις πολλές υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα.

Είναι δείγμα παρακμής μιάς κοινωνίας να μην μπορεί να ορίσει τι σημαίνουν οι λέξεις.

 Βαρέθηκα το περιφραστικό για το αυτονόητο.

Προφανώς,  δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο η αερολογία: 

Η παρακμή είναι δεν μόνο ελληνική. 

Ο γνωστός φιλόσοφος του 20ού αιώνα Ζαν Πωλ Σαρτρ - ο οποίος ήταν μάλλον μια φούσκα υπερτιμημένης αερολογίας- είπε  την περίφημη φράση που έγινε και μοτό του φιλοσοφικού κινήματος του υπαρξισμού :

«η ύπαρξη προηγείται της ουσίας».

Το ανθρώπινο όν, λέει ο Σαρτρ, δεν διαθέτει από μόνο του (ως φύση, ως ουσία /essence) κάποια ταυτότητα ή αξία παρά μόνον αν την δημιουργήσει με την δράση του. 

Και τότε, μόνον,  «υπάρχει».

Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος παίρνει αξία και ταυτότητα,  σαν ύπαρξη, αφού πρώτα δώσει ο  ίδιος κάποιο νόημα στην ζωή του.

Άρα, η ύπαρξη,  συνδέεται με την δράση.

Υπάρχω,  όταν δρώ.

Άρα, συμπεραίνω εγώ από τα παραπάνω,  ότι σημασία δεν έχει τι λέει κάποιος αλλά τι κάνει.… 

Σημασία δεν έχουν τα λόγια του αλλά οι πράξεις του: 

οι πράξεις του που είναι αυτές οι οποίες αποτελούν την  ταυτότητά του, αυτές που τον  οριοθετούν και που τον καθορίζουν.

Αναρωτιέμαι αν μου είναι απαραίτητη όλη  αυτή η αμπελοφιλοσοφία για να απομυθοποιήσω τον κάθε απατεώνα τενεκέ που μου τσαμπουνάει ένα κάρο μαλακίες κατάμουτρα για να βολέψει την άθλια ύπαρξή  του σε  καμμιά προνομιούχα θεσούλα και να γλείψει κανα κοκαλάκι.

Ή γιά να μου δικαιολογήσει την κάθε παρέκκλιση που τον ταλανίζει .

Η δράση νοηματοδοτεί τον βίο.

Να δώ τι έκανες στην ζωή σου , πως συμπεριφέρθηκες και πόσο αξιοπρεπώς στάθηκες και, μετά, συζητάμε.

Ρυτίδες

 …κατατάσσω τα πρόσωπα ανάλογα με τις ρυτίδες τους: 

οι ρυτίδες τα λένε όλα.

Ρυτίδες της σοφίας, ρυτίδες του πόνου, ρυτίδες της θυσίας.

….αλλά και ρυτίδες της ανοησίας, ρυτίδες του εγωισμού και ρυτίδες της αλαζονείας 

(οι πιό άσχημες).

Οι καλές ρυτίδες, είναι κοσμήματα.

Δεν χρήζουν θεραπείας.

Οι κακές ρυτίδες είναι ουλές: δύσκολα θεραπεύονται.

Οι δερματικές εκδηλώσεις δεν θεραπεύονται όταν συνεχίζουν να πάσχουν τα εσωτερικά όργανα.

Αντί να δίνεις χτυπηματάκια στο προγούλι σου, καλύτερα να κάνεις μασσαζάκι στο ηθικό σου.

Η επιτυχία στην Μπανανία

 …στην ζωή άλλοι παίζουν άμυνα και άλλοι επίθεση…

…άλλοι προσπαθούν να μην χάσουν και άλλοι προσπαθούν να βάλουν πολλά γκολ.

Μερικοί - πολλοί- δεν μπαίνουν καν στο γήπεδο: 

αρκούνται να παρακολουθούν άλλους να παίζουν.

Ο πολύς κόσμος έχει γίνει παθητικός θεατής ποδοσφαίρου και απλά βάζει γκόλ  με την φαντασία του.

Εξουσιοδοτεί άλλους «να παίζουν αντ´ αυτού» , όπως είπε και ο Ουμπέρτο Εκο.

Αυτοί μάλιστα, επειδή έχουν μικρή κατανάλωση ενέργειας στις κερκίδες,  βγάζουν την περισσευούμενη ενέργεια σε θυμό και επιθετικότητα: 

θυμώνουν που δεν παίζουν παιχνίδι οι ίδιοι και απλά καταναλώνουν το θέαμα.

Αυτή είναι η ζωή του μικροαστού… 

….του μεροκαματιάρη, του φτωχού,  που δεν παιζει  παιχνίδι στην ζωή : 

να κάθεται παθητικά στη γωνιά του και να ονειρεύεται με τηλεόραση και στοίχημα.

Όταν αποτρελαθεί , τότε θα του επιτρέψουν   να πλακώνεται με τον διπλανό του κακομοίρη για να μην πλακωθεί με το αφεντικό.

Τα αφεντικά.

Τελικά,  γίνονται αφεντικά αυτοί που πιστεύουν ότι είναι προορισμένοι για αφεντικά. 

Διότι η κυρία διαφορά του αφεντικού από τον υπάλληλο είναι ότι ο πρώτος πιστεύει οτι του αξίζει να είναι αφεντικό και ο υπάλληλος πιστεύει του αξίζει να είναι υπάλληλος: 

είναι θέμα αυτοαντίληψης.

Αλλά είναι και είναι θέμα αντίληψής της πραγματικότητας. 

Έχουν διαφορετικό mentality.

Το αφεντικό βλέπει  τα προβλήματα σαν βατά εμπόδια που πρέπει να πηδήξει και ο υπάλληλος βλέπει τα προβλήματα σαν βουνά που δεν έχει νόημα κάν να πλησιάσει.

Αυτά σκέφτομαι όταν βλέπω τα βιογραφικά των υποψηφίων βουλευτών, δημάρχων και λοιπόν θεσιθήρων: 

σε μεγάλο ποσοστό είναι άνθρωποι χαμηλών προσόντων με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους…ή με μεγάλη αρπακτικότητα… 

…ενώ, ταυτόχρονα, βλέπω να υπάρχουν εξαιρετικά αξιόλογοι άνθρωποι που είναι low profile και οι οποίοι δεν τολμούν να κάνουν τίποτα γιατί  δεν τολμούν  να διεκδικήσουν κάτι που τους αξίζει.

Όσο πιο πρωτόγονο είναι ένα κράτος, τόσο λιγότερο αξιοκρατικό είναι  και τόσο λιγότερο αξιοκρατικά λειτουργούν οι θεσμοί του.

Στα σοβαρά κράτη υπάρχουν  μηχανισμοί αξιολόγησης και επιλογής. 

Στις μπανανίες υπάρχει μηχανισμός επιλογής από το κοπάδι των προθύμων με τους γλείφτες, τα ψώνια και τα ξέκωλα.

Όταν το μαγαζί φαλιρίσει, όλοι αυτοί κατηγορούν τους «άλλους»:

τα άλλα ψώνια… που προηγήθηκαν,  ή που τους διαδέχθηκαν.

Και η ζωή συνεχίζεται.

θύματα -είδωλα, αριστερά και δεξιά

 …το δράμα της εξτρεμιστικής - ψευτοεπαναστατικής- αριστεράς είναι ότι έχει στρεβλές ιδέες που παριστάνουν τις φιλάνθρωπες και καταντούν απάνθρωπες.

Το δράμα της δεξιάς είναι ότι δεν έχει καθόλου ιδέες: 

…μιλάει για ελεύθερη αγορά όταν τα χαρτιά της οικονομικής δραστηριότητας εν πολλοίς είναι σημαδεμένα.

Μιλάει για αντιπροσωπευτική δημοκρατία και οι αντιπρόσωποι του λαού εκπροσωπουν απλά τους χρηματοδότες τους.

Κατήντησαν και οι δεξιοί να είναι απολίτικες νωθρές καρικατούρες πολιτικών που αντιγράφουν κομμουνιστικες μεθόδους για να υπάρξουν : φτιάχνουν ήρωες, μύθους, σκιάχτρα εκφοβισμού, νεολαίες , σημαίες, ύμνους της ΟΝΝΕΔ κλπ

Το ίδιο και οι αριστεροί:

…η ανάδειξη θυμάτων - ηρώων είναι μέθοδος δημιουργίας κομματικής μυθολογίας, κομματικής συσπείρωσης και συντήρησης της ιδέας ότι «το κόμμα διώκεται»…

…άρα τα μέλη πρέπει  να είναι σε «συνεχή επαγρύπνιση» κλπ, κλπ

Ο Λαμπράκης, ο Γρηγορόπουλος, Ο Φύσσας , είναι σε αυτό το πλαίσιο.

Παλιά ιστορία.

Τα ίδια έκαναν και οι Χριστιανοί με τους μάρτυρες-αγίους, οι στρατοί με τους ήρωες πεσόντες κλπ.

Τώρα πάει να κάνει το ίδιο και η ΝΔ με τον Αξαρλιάν και τους καμμένους της Μαρφίν.

Ηρωοποίηση και συμβολοποίηση.

Μη παρεξηγηθώ: προφανώς κάθε δολοφονία πολιτική ή άλλη, είναι ειδεχθής και καταδικαστέα πράξη.

Αυτό που με ενοχλεί είναι το εξής: 

αντί να καταδικάσουμε τις πολιτικές δολοφονίες ΓΕΝΙΚΑ, αρχίζουμε μόνο να ηρωποιούμε και να κάνουμε σύμβολα τα «αθώα θύματα».

Η 17Ν δεν είναι καταδικαστέα μόνο επειδή σκότωσε τον ανύποπτο Αξαρλιάν, είναι κυρίως επειδή ανέλαβε να σκοτώνει όποιον δεν της άρεσε.

Η συμβολοποίηση του Αξαρλιάν είναι προσβολή προς τα άλλα 13 θύματα.

Η προβολή του «αθώου Αξαρλιάν» υπαινίσσεται ότι τα άλλα θύματα δεν ήταν εντελώς αθώα και ότι υπάρχουν πολιτικές δολοφονίες δικαιολογημένες η κατανοητές για τα ιδεολογικά τους κίνητρα.

…μάλιστα συνεχώς προβάλλεται το γεγονός ότι ο Αξαρλιάν σκοτώθηκε από την …βιασύνη του Κουφοντίνα να πάει διακοπές και, ως εκ τούτου, δεν προετοίμασε καλά την επιχείρηση δολοφονίας του Παλιοκρασσά.

Δηλαδή , αν ο Κουφοντίνας ήταν πιό …επιμελής και σκότωνε τον Παλαιοκρασσά αλλά όχι τον Αξαρλιάν, όλα θα ήταν καλά?

Δεν θα είχαμε ήρωα -αθώο θύμα -σύμβολο, ε?

woke παραλήρημα

 «Τα ζώα είναι καλά, οι άνθρωποι  κακοί».

«οι τρανς γυναίκες, είναι γυναίκες»

«το πέος δεν μετράει…είναι πατριαρχικό κριτήριο», 

«τα χρωμοσώματα δεν προσδιορίζουν, παραπληροφορούν»

«οι γυναίκες δεν πρέπει να λέγονται γυναίκες αλλά άτομα με περίοδο»

«ομοφοβία και ρατσισμός δολοφονούν την μαύρη τρανς προσφύγισσα εργάτρια του σεξ απο την ομοφοβική Κούβα».

«..ναι, μου φταίει ο καπιταλισμός που  είμαι χοντρός γιατί είναι το σύστημα που δημιουργεί χοντρούς».

« το κοινωνικο-οικονομικο σύστημα φταίει: με αγχώνει, με καταπιέζει και μου δημιουργεί αναφάλεια»

«το σύστημα με βάζει να τρώγω σαβούρες από τα Λιντλ».

«Τα πάχη μου τα κάλλη μου…άλλαξαν τα κριτήρια στα καλλιστεία»  

«είναι το αποτέλεσμα, ο καπιταλισμός είναι το αίτιο».

«Οι γενικεύσεις με βοηθάνε?…απλά στηρίζω τον συλλογισμό μου».

«Τα ζώα είναι καλά, οι άνθρωποι κακοί»

«Όποιος λέει ότι τα ζώα δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά και απλά επιβιώνουν, είναι φασίστας»

«η τρανς εργάτρια του σεξ έχει εργοδότη τον πελάτη που είναι και βιαστής της».

«Ο Κάστρο και ο Τσε ήταν ομοφοβικά καθήκια».

«Κανένα δεν είναι μόνο του»

«Είμαι το εαυτό μου»

«γενικεύσεις, παρερμηνείες, σύγχιση, νεολογισμοί, εξιδανίκευση?.

Μηχανισμοί ιδεολογικοποίησης ψυχολογικών φορτίσεων?

Αποενοχοποίηση?

….Βρε αντε παράτα μας, φασίστα».

«θέλω να νιώσω θύμα?

…είναι ανακουφιστικό και μου δίνει δύναμη?.

Χρειάζομαι ιδανικά, αγίους και μάρτυρες?.

Αγίους και μάρτυρες?.

…ουστ φασισταριά!»

«…ναι, η Τζάκυ Ο πρέπει να αγιοποιηθεί!

….τι λέω?

Είναι ήδη μιά Αγία».

«Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να καταστραφεί!

…οοόχι… λάθος!

…πρέπει να αντικατασταθεί:

 να γίνει το μνημείο του Άγνωστου βασανισμένου σκύλου. 

Να μπουν  τα πράγματα στη θέση τους».

Εδώ μιά ενδιαφέρουσα ακρόαση στην γερουσία πάνω στα θέματα γένος/ gender , φύλο/sex, και την μυική ισχύ του βιολογικώς άρρρενος και θήλεος που δεν είναι γνωστό ακόμη(!) ποιος είναι πιο δυνατός…

Άρα καλώς παίρνουν οι μασκαρεμένοι άνδρες/trans όλα τα μετάλλια στην κολύμβηση γυναικών κλπ

…επίσης η εξεταζόμενη ακτιβίστρια , δέχθηκε, μετά από πίεση, ότι υπάρχουν τρία φύλα (αρσενικό, θηλυκό και ενδιάμεσο/intersex και …άπειρα γένη/genders  ανάλογα με το πως αυτοπροσδιορίζεται έκαστος…

https://youtu.be/UE0L92lZM58

…εδώ η ίδια εξεταζόμενη, στο ίδιο θέμα,  σε ακρόαση από τον γερουσιαστή Τεντ  Κρουζ καθώς και μιά αθλήτρια που λέει το αυτονόητο ότι οι τρανς δεν δικαιούνται να διαγωνίζονται ως γυναίκες γιατί βιολογικά υπερέχουν:

https://youtu.be/VrhYd9mF_tg

Οι καλοί άνθρωποι αλλάζουν εύκολα, οι κακοί άνθρωποι δύσκολα, οι μαλάκες ποτέ.

 Οι καλοί άνθρωποι αλλάζουν εύκολα, οι κακοί άνθρωποι δύσκολα, οι μαλάκες ποτέ.

…ο καλός άνθρωπος μπορεί να γίνει κακός σχετικά εύκολα γιατί,  σε κάθε άνθρωπο, ακόμα και στον πιο καλό,  ενυπάρχει το κακό μέσα του από την εποχή του προπατορικού αμαρτήματος και ως εκ τούτου ρέπει προς το κακό…

Ο κακός άνθρωπος δύσκολα γίνεται καλός… 

Διότι έχει διαφθαρεί εν τω μεταξύ και  είναι σα να προσπαθείς να κάνεις μία σάπια ντομάτα να γίνει φρέσκια. Η διαδικασία κάθαρσης των ψυχικών ανωμαλιών από την ψυχολογία και την θρησκεία, γενικά έχει φτωχά αποτελέσματα και, όταν έχει , δεν διαρκούν πολύ .

Γι’ αυτό εξάλλου και στην  θρησκευτική ζωή  αυτοί που προσπαθούν είναι  πολλοί και οι άγιοι είναι λίγοι.

Οι «μαλάκες» είναι η πιο δύσκολη περίπτωση. 

Λέγοντας μαλάκες, φυσικά  δεν εννοώ τους κατά κυριολεξίαν  αλλά μιλάω μεταφορικώς: 

εννοώ αυτούς οι οποίοι είναι ανόητοι , πεισματάρηδες,  εγωκεντρικοί και μικρόνοες.

Έχω πάψει να ελπίζω ότι μπορούν να αλλάξουν αυτοί οι τύποι και γι’ αυτό όταν συναντήσω κάποιον, δεν προσπαθώ να τον αλλάξω. 

Απλά τον δέχομαι σαν μια φυσική καταστροφή όπως το χαλάζι, τη  βροχή , τον σεισμό και την πλημμύρα.

Ο Ινντιάνα Τζόουνς γέρασε αλλά τα καταφέρνει ακόμα

 …με «παρέσυραν» και πήγα να δώ την νέα ταινία με τον Ιντιάνα Τζόουνς,  γερασμένο…

…αυτό απο μόνο του έχει κάποιο ενδιαφέρον: 

ο γερο-καθηγητής αρχαιολόγος,  με το περιπετειώδες και τυχοδιωκτικό παρελθόν, δεν είναι ούτε σπουδαίος ούτε πλούσιος: 

ζεί μόνος -και εγκαταλειμμένος απο την σύζυγό του- σε ένα βρωμοδιαμέρισμά και ενοχλείται απο τα νέα ζευγάρια που κάνουν πάρτυ δίπλα του με ροκ εντ ρολ…είναι πλέον το 1968… η μαγική δεκαετία του εξήντα και η μέρα που ο άνθρωπος πάτησε στην Σελήνη.

Δεν είναι γκλαμουράτος, δεν είναι πλούσιος,  δεν αναγνωρίστηκε η αξία του…

…αλλά και ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται πλέον για το παρελθόν :

τα μυστήρια του παρελθόντος είναι οδυνηρά,  στο κυνήγι τους.

…όμως…όλα αυτά είναι καλά για φιλμ του Μπέργκμαν και όχι για το Χόλλυγουντ που θέλει να κονομήσει…και πως θα γίνει αυτό? 

…με τον γνωστο τρόπο: 

περιπέτεια, κυνηγητά θησαυρών σε ανταγωνισμό με γερασμένους ναζί που έγιναν επιστημονικοί υπηρέτες της Αμέρικας, CIA, χρονομηχανή, πυροβολισμοί, σμέρνες στο νερό, φιδια στην στεριά, κλωτσοπατινάδες… και ο …Αρχιμήδης καπάκι,  να πολεμάει τους Ρωμαίους στις Συρακούσες και να μιλάει αρχαία Ελληνικά με τον Ιντιάνα Τζόουνς.

…αααα ξέχασα!….η χρονομηχανή είναι ο …μηχανισμός των Αντικυθήρων και είναι εφεύρεση του Αρχιμήδη!!!

Αρες μάρες κουκουνάρες, δηλαδή.

Μπλέκει μέσα και η Γραμμική Β που ήταν χίλια χρόνια -και βάλε- πιό πριν.

Έχει κάποιο μήνυμα όλο αυτό?

…αυθόρμητα  πας να πεις  όχι….είναι απλά μιά μπούρδα γιά κονόμα.

….τελικά, όμως, νομίζω πως έχει κάποια μηνύματα:

1) οι Γερμανοί είναι ναζί και είναι κακοί και δεν αλλάζουν με τίποτε..

σαν το γερο λύκο με την προβιά του την ίδια, πάντα.

2) οι άραβες είναι κακοί, απατεώνες και σεξιστές και άμα τους εγκαταλείψει η γκόμενα πάνε να την σκοτώσουν.

Εξαίρεση… πάντα, ένα μικρό αραβάκι, είναι καλό και σε βοηθάει.

3) οι σύγχρονοι Έλληνες είναι πάντα βρωμιάρηδες,  λίγδηδες και αξύριστοι ψαράδες , πρωτόγονοι μεν αλλά με κάποια λεβεντιά και τόλμη.

Στις καλές τους έχουν πλάκα και χορεύουν στην πρώτη ευκαιρία.

4) η επιστήμη είναι καλή αλλά κοντόφθαλμη και δεν προσεγγίζει τα μεγάλα μυστικά του σύμπαντος που μόνο κάποιες προικισμένες διάνοιες , διαισθητικά(?) , μπορούν να προσεγγίσουν.

5) Πάμε σαν κοινωνία στο φεγγάρι, με την γνώση των τρελλών πρώην ναζί,  αλλά χορεύουμε με μαζορέτες και αγνοούμε τους πραγματικούς ήρωες που σαπίζουν σαν αλκοολικοί γέροι.

6) όλες οι μαλακισμένες που παράτησαν  τους άντρες  τους , όταν γεράσουν το μετανιώνουν και γυρίζουν πίσω και ξαναζούν μιά δεύτερη νιότη με  έρωτα, με τον γέρο τους, που και αυτός τις θέλει τρελλά.

(γύρισε πίσω η γριά πρώην σύζυγος του Ιντιάνα).

7) Το ποπ κορν είναι μαλακία… μου πέφτει βαρύ στο στομάχι.

Ιντιάνα, τέρμα…πάει , πέθανες.

…τώρα μάλιστα που γύρισε πίσω η γριά σου, τα τέλη σου θα είναι αργά και βασανιστικά…