η νέα ψευδοδημοκρατία

 «Τα σύγχρονα ολοκληρωτικά συστήματα του 21ου αιώνα επιτυγχάνουν  ένα είδος συλλογικής ψύχωσης, είτε σταδιακά είτε ξαφνικά,  όπου η λογική και η κοινή ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι πλέον δυνατές σε ένα τέτοιο σύστημα.

Υπάρχει μόνο μια διάχυτη ατμόσφαιρα τρόμου και μια παρουσία ενός φανταστικού εχθρού που τον νομίζουμε  ότι είναι ανάμεσά μας.

…έτσι, η κοινωνία στρέφεται κατά του εαυτού της, με προτροπή των κυβερνώντων».

Είναι πλέον εμφανές και στον πιό αγαθιάρη: 

τα αριστερά κόμματα χρησιμεύουν για να περνάνε δεξιές πολιτικές .

…αντεργατικά νομοσχέδια , φορολόγηση των μικρομεσαίων και απαλλαγή των πλουσίων με  νομοθετικά τερτίπια.

Έχουν σώσει πολύ πλούσιο κόσμο, έτσι, οι αριστεροί.

🙂

Τα δεξιά και ψευτοφιλελεύθερα κόμματα χρησιμεύουν γιά να περνάνε «αριστερές» εθνομηδενιστικές πολιτικές.

….πολιτικές αποδόμησης της οικογένειας,  της θρησκείας και της παράδοσης. 

Η κατεδάφιση των δεξιών αξιών από τους δεξιούς,  θολώνει  τα πράγματα στα μάτια του λαού και δίνει χρόνο να ανακατευτεί και πάλι η τράπουλα, μεχρι τις εκλογές.

…ετσι,  μαζί,  χέρι-χέρι, αγαπημένα τα αριστερά και δεξιά κόμματα, δουλεύουν  στην προώθηση του woke εκφυλισμού και της ψυχολογικής υποδούλωσης…

…. και μπουρδουκλώνουν τους ψηφοφόρους τους αρκετά…

…ώστε να μείνουν τα πρόβατα-ψηφοφόροι στο εκλογικό τους μαντρί  και να τα ψηφίσουν και πάλι στις επόμενες εκλογές,  ανανεώνοντας το κύκλο της υπηρέτησης  των αφεντικών, αενάως.

το στοκ των στόκων

 ...όλα αυτά τα κρατικίστικα και πελατειακά κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 74 και μετά, δεν πιστεύουν  στην αξιοκρατία. 

Ποτέ δεν εμπιστεύονται άξιους και έμπειρους ανθρώπους γιατί τους μισούν. 

Κανένα που έχει αξία δεν χωνεύουν  και δεν εμπιστεύονται.

Μόνο τους έμπιστους άχρηστους διαλέγουν ...αφού ξέρουν πως και αυτοί ίδιοι είναι  τενεκέδες.

Ούτε φυσικά στην πατρίδα πιστεύουν,  ούτε σε κάποιου είδους ευγενή δημιουργία.

Το μόνο στο οποίο πιστεύουν είναι η  άσκηση και νομή  της εξουσίας... και τα ωραιότατα μπιχλιμπίδια και γλειφιτζούρια της.

Έχουν νοοτροπία συμμορίας: 

 εμείς θα πάμε να καταλάβουμε αυτή την εύφορη κοιλάδα και θα αποκλείσουμε τους «άλλους».

Γι’ αυτό θα βάλουμε τους δικούς μας...αυτούς που εμπιστευόμαστε.

....τώρα,  εάν αυτοί είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι,  άχρηστοι,  καραγκιόζηδες και ανίκανοι... εντάξει μωρέ...δε μας πολυνοιάζει... τη δουλειά μας να κάνουμε.

Σάμπως οι προηγούμενοι  ήταν καλύτεροι? 

....και αυτοί τα ίδια δεν έκαναν?

Αυτή η νοοτροπία, σε κάποιες περιπτώσεις,  δουλεύει...

....ιδίως όταν χώνουνε τους άχρηστους κολλητούς επικεφαλής τομέων που τσουλάνε και λειτουργούν από μόνοι τους. 

Σε τομείς όμως που έχουν πολλαπλά προβλήματα, δυσκολίες,  δυσλειτουργία και υποχρηματοδότηση,  είναι ανίκανοι να προσφέρουν  οτιδήποτε.

Έτσι άχρηστοι και άσχετοι που είναι, όχι μόνο προβλήματα δεν λύνουν αλλά δημιουργούν επιπλέον.

Όταν βέβαια οι κολλητοί τα κάνουν  σκατά,  τότε βγαίνει ο υπουργός  και παίρνει το κεφάλι του άχρηστου για να δείξει ότι έχει πυγμή και ότι δεν φείδεται κανενός. 

Βέβαια αυτός τον τοποθέτησε... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 

Στη θέση του θα βάλει μετά έναν άλλο άχρηστο,  ο οποίος θα κάνει κι αυτός τα ίδια: ίδιες γελοιότητες, ίδιες μαλακίες , ίδια ανικανότητα.

Και δόστου  να ροκανίζουμε το χρόνο....και να καλοπερνάμε... 

....μέχρι  ο υπουργός να πάει σε άλλο υπουργείο, ή μέχρι η κυβέρνηση να πέσει για να γίνουν εκλογές. 

Και η ζωή συνεχίζεται.

Υπάρχει ανεξάντλητο στοκ, «στόκων».

Σε όλα τα κόμματα.

No hope in hell

Με εκνευρίζουν αυτοί που πουλάνε ελπίδες επαγγελματικά. 

Πολιτικοί,  γιατροί, δικηγόροι ,επιχειρηματίες, παπάδες.

Οι ερασιτέχνες που πουλάνε ελπίδες δεν με εκνευρίζουν.  

Μόνο αν έχουν κακές προθέσεις. 

Οι άλλοι, οι καλοπροαίρετοι, όχι… είμαι εντάξει με αυτούς.

Ολόκληρες πολιτικές ιδεολογίες και ολόκληρες θρησκείες επένδυσαν, μεγάλωσαν και γιγαντώθηκαν πουλώντας ελπίδες.

Ελπίδες χρειάζονται  οι εντελώς απελπισμένοι και οι εντελώς ελαφρόμυαλοι.

Οι πιο λογικοί και οι πιό μετριοπαθείς έχουν περιορισμένες ελπίδες.

Ο καπιταλισμός - ειδικά στην Αμερική-  θέλει ανθρώπους φιλόδοξους γιατί είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμοι: 

παραμυθιάζονται πολύ πιο εύκολα με ελπίδες.

“Think big”.

…λένε οι γκουρού της επιτυχίας και της αυτοβελτίωσης. 

Να έχεις μεγάλες φιλοδοξίες, να κάνεις μεγάλα σχέδια.

Να μη γίνεις μία μέτρια ηθοποιός. 

Να γίνεις φίρμα, είδωλο .

Ελπίδες αιώνιας ζωής χορηγούν  οι παπάδες :

μόνο αν μας ακούς σε αυτή τη ζωή θα σωθείς  στην επόμενη.

Αγόρασε τη σωτηρία τώρα , όσο είναι καιρός.

Όταν πας στην κόλαση έχει τελειώσει η παρτίδα. 

There is no hope in hell.

Ελπίδες ευεξίας χορηγούν οι γιατροί.

Κάνε δισκεκτομή και σπονδυλοδεσία τώρα.

…μην αναβάλλεις. 

Τώρα, όσο είναι καιρός. 

Κάνε και τέσσερις αρθροπλαστικές και γίνε ατσάλινος. 

Μια νέα ζωή αρχίζει πάνω σε νέα γρανάζια….συγγνώμη! …νέες αρθρώσεις.

Η Κόλαση είναι το μόνο μέρος που δεν έχει ελπίδες.

Γι αυτό είναι Κόλαση

Το πρόβλημα είναι που βρίσκεται  η Κόλαση. 

Ο Ζαν  Πωλ Σαρτρ είπε ότι η κόλαση υπάρχει εδώ , σε αυτό τον κόσμο, και είναι οι «άλλοι».

Ποιοί «άλλοι»?

…μήπως οι εμπρηστές ελπίδων?

…αυτοί που δίνουν ελπίδες και μετά τις πυρπολούν?

 …χαχανίζοντας?

χαιρέκακος ο λαουτζίκος

...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο λαουτζίκος στενοχωριέται άμα πεθάνει κάνας  ηθοποιός, τραγουδιστής ή κρεμανταλάς μπασκετμπολίστας...

... και δεν στενοχωριέται αν πέσει απ´ την σκαλωσιά ένας οικογενειάρχης μπετατζής ή πάει από κεραυνοβόλο ηπατίτιδα κάνας «γιατρουδάκος» ή καμμιά νοσηλεύτρια που τρυπήθηκαν κατά λάθος στο χειρουργείο...

Νομίζω έχει μιά κρυφή χαιρεκακία , βαθειά μέσα του, όλο αυτό: 

η αυτουπενθύμιση ότι όλοι αυτοί που θαυμάζουν -και ζηλεύουν- είναι ευάλωτοι και θνητοί.

Είναι ένας ψευδοθρήνος: τάχα θρηνούν αλλά κρυφά χαίρονται που αυτοί είναι ζωντανοί , αν και ασήμαντοι.

Ο καπιταλισμός παράγει επίτηδες αδύναμους ανθρώπους:  

κακόμοιρους που φοβούνται μην χάσουν την δουλειά τους, που νιώθουν αδύναμοι απέναντι στα αφεντικά, που ονειρεύονται  να γίνουν πλούσιοι και σελέμπριτι και που θυμώνουν που δεν καταφέρνουν τίποτε απ´ όλα αυτά.

Η μνησικακία είναι μιά παρηγοριά.

Οι σωστές σκέψεις

Οι σωστές σκέψεις; 

Ναι γιατρέ, πήγα στον πνευματικό μου να με συμβουλέψει τι να κάνω…που με την καλοσύνη μου γίνομαι συνεχώς αντικείμενο εκμετάλλευσης κακών ανθρώπων. 

Κακοί και μαλάκες γιατρέ… με περιτριγυρίζουν συνεχώς. 

Σαν να έχω το μαλακο-μαγνήτη γιατρέ…χαχαχαα!

…αλήθεια, υπάρχει ο μαλακομαγνήτης? 

Μάλλον υπάρχει γιατρέ μου… χαχααα

Που λέτε… είμαι «αντικείμενο εκμετάλλευσης» , όπως άκουσα να λένε. 

Με βρίσκουν αφελή και με κοροϊδεύουν.

Συνήθως μου πουλάνε αγάπη και έρωτα και μου παριστάνουν τους πλούσιους. 

Τελικά,  πάντα αποδεικνύεται τζίφος και ο πλούτος και ο έρωτας.

Άφραγκοι και απατεώνες με περιτριγυρίζουν.

Την δουλειά τους να κάνουν. 

Τώρα θα μου πείτε… ίσως φταίω και εγώ που τους πιστεύω. 

Άρα είμαι ηλίθια….χαχαχα!

Πήγα για εξομολόγηση στον πνευματικό μου και του τα είπα όλα.

Καλός και υπομονετικός άνθρωπος… με άκουσε προσεκτικά.

Αλλά δεν με ικανοποίησε η στάση του: 

αντί να με παρηγορήσει, επέμενε συνεχώς  να μάθει εγώ που έφταιξα. 

Δηλαδή που έφταιξα;

Εγώ έφταιξα που με κορόιδεψαν οι αλήτες;

Πρέπει, δηλαδή, με το σκεπτικό του γέροντα, να ομολογήσω αμαρτία…. 

Αλλά όχι! 

…δεν θα ομολογήσω καμμιά αμαρτία γιατί δεν φταίω!

Αλλού είναι οι αμαρτίες! 

Άλλοι τις έκαναν και την πληρώνω εγώ!

Ο γέροντας δεν με ρώτησε πολλά πράγματα…ούτε για τον Τάκη ούτε για τον Τάσο. 

Με ρώτησε αν είχαν κακές συνήθειες.

Εγώ είπα ότι ο Τάκης είναι ερωτικά άστατος με πολλές περιπέτειες αν και είναι παντρεμένος και είπα επίσης ότι ο Τάσος είναι πάντα άφραγκος γιατί παίζει το όλο μισθό του στο στοίχημα.

Κούνησε λίγο το κεφάλι του ο γέροντας αλλά δεν κατάλαβα γιατί το κούνησε…δεν είπε τίποτα.

Αντί να μου πεί τι να κάνω και με τους δύο, όλο με ρώταγε τί σκέφτομαι.

…δηλαδή τί να σκέφτομαι;

Προβλήματα αριθμητικής θα λύσω; …χαχαχα!

Θέλω ένα καλό δεσμό, γιατρέ!

Είναι τόσο απλό!

Έναν άντρα ωραίο που να με λατρεύει!

Τώρα θα μου πείτε γιατί έχω δύο άντρες;

Μααα…είναι απλό!

Αφού κανείς τους δεν είναι αυτό που θέλω! 

Έχουν ελλείμματα! 

Τους λείπουν τα βασικά!

Ψάχνω η κακομοίρα να βρώ κάποιον ολοκληρωμένο άντρα με όλα του τα αξεσουάρ !χαχααα

…και ο γέροντας δώστου να με ρωτάει τι σκέφτομαι.

Ο άνθρωπος,  λέει, είναι οι σκέψεις του.

Αυτό είναι το βασικό.

Οι σκέψεις είναι το κλειδί.

Οι σκέψεις είναι πρώτα και μετά οι πράξεις.

Οι σκέψεις παράγουν τις πράξεις, τις γεννούν…είναι τα παιδιά τους.

Ναι… έτσι,  είπε.

Επίσης επέμενε ότι οι σωστές προσευχές γίνονται αν οι σκέψεις είναι σωστές.

Αν οι σκέψεις είναι λάθος, και οι προσευχές είναι λάθος!

Και οι λάθος προσευχές δεν πιάνουν τόπο!

Μόνο οι σωστές προσευχές εισακούονται!

έτσι το είπε: 

«οι σωστές προσευχές εισακούονται!»

Εγώ του είπα ότι προσευχήθηκα να έρθει ο Τάσος μετανιωμένος και να μου ζητήσει συγγνώμη. 

Να καταλάβει τι κελεπούρι έχασε και να με παρακαλέσει.

Αυτό θέλω.

Δεν ξέρω… αλλά μου φάνηκε ότι ο γέροντας πήγε να γελάσει αλλά κρατήθηκε.

Μου είπε ότι «λυπάται που το τοποθετώ έτσι το πρόβλημα»

Εγώ τον ρώτησα πως να το τοποθετήσω σωστά και αυτός ξαναγύρισε στα ίδια:

στις σωστές σκέψεις.

Η σωστή σκέψη είναι να είμαι το σωστό κορίτσι    αφού πρώτα αποφασίσω τι θέλω και με ποιόν.

Έναν και σωστό που θα έχει και εκείνος σωστές σκέψεις και να κάνει σωστές πράξεις.

Αλλά που να βρουν και αυτοί τις σωστές σκέψεις; 

Στα γκομενιλίκια  και στον τζόγο δεν σκέφτεσαι ούτε πολύ,  ούτε σωστά.

Απλά περνάς καλά για λίγο αλλά τρώς όλα σου τα λεφτά.

Τα λεφτά πρέπει να είναι σωστά γιατρέ, όχι οι σκέψεις! Χαχαχα!

Εσείς τι λέτε για τις συμβουλές του γέροντα; 

Συμφωνείτε, γιατρέ; 

…εεε βέβαια, το ήξερα ότι συμφωνείτε!

Αφού και σεις είστε συντηρητικούρα γιατρέ, σας έχω καταλάβει! Χαχαχα!

Ελάτε τώρα, αστειεύομαι, μην παρεξηγείτε, ένα αστείο είπα.

Για πέστε μου , πιστεύετε και εσείς στις σωστές σκέψεις που παράγουν τις σωστές πράξεις;

…εεεε βέβαια,  το περίμενα !

Οκ! …αλλά μόνο οι σωστές πράξεις δεν φτάνουν ! 

Πρέπει να υπάρχουν και οι σωστές συνθήκες γιατρέ! 

Αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, τι να τις κάνω τις σωστές σκέψεις και πράξεις; 

Οι συνθήκες μετράνε!

Η Τύχη!

Χωρίς τύχη, τελείωσες!

Συμφωνείτε «εν μέρει»;

Τι έννοείτε «εν μέρει»; 

Οι σωστές σκέψεις και οι σωστές πράξεις διαμορφώνουν τις σωστές συνθήκες; 

Οι σωστές σκέψεις και πράξεις έλκουν τα σωστά γεγονότα?!

Θα με τρελλάνετε γιατρέ ; 

Πως τα «έλκουν» τα σωστά γεγονότα;

 …με μαγνήτη;

Γίνεται αυτό ?

Έλα Χριστέ και Παναγιά!

Είναι τα γεγονότα «προϊόντα δυνατοτήτων»;

.., «περιβαλλόμαστε από δυνατότητες» και οι «πράξεις μας ενεργοποιούν κάποιες από αυτές»; 

Θα τρελαθούμε μου φαίνεται. 

Δηλαδή εγώ δημιουργώ την χασούρα του Τάσου στο στοίχημα?

«Είμαι και εγώ μέρος του προβλήματος αφού το μοιράζομαι και συμμετέχω σε αυτό?»

«Το στοίχημα και ο τζόγος είναι πρόβλημα που επέλεξα και συντηρώ γιατί επέλεξα τον Τάσο για σύντροφο?»

Δε μου τα λέτε καλά γιατρέ.

Να πάτε να κάνετε παρέα με τον γέροντά μου…  χαχαχα!

Τα ρίχνετε όλα πάνω μου και ξεμπερδεύετε!

Και γώ, να ζητάω από σας κατανόηση !

Σιγά μην την βρώ!

Ψηφοφορία στην ψυχιατρική: όταν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ψηφίζουμε

Η πρώτη επιστημονική απόφαση στην ιστορία της ψυχιατρικής επιστήμης που πάρθηκε με ψηφοφορία.

Ο John Ercel Fryer, M.D. ήταν ένας Αμερικανός ψυχίατρος και ακτιβιστής για τα δικαιώματα  των ομοφυλοφίλων γνωστός για την ανώνυμη ομιλία του στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας το 1972, όπου εμφανίστηκε μεταμφιεσμένος και με το όνομα Dr. Henry Anonymous

Το 1973, το έτος μετά την ομιλία του Φράιερ, το διοικητικό συμβούλιο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής    Εταιρείας ψήφισε να αφαιρέσει την ομοφυλοφιλία από τη λίστα με τις ψυχικές ασθένειες – οδηγώντας μια εφημερίδα να ανακοινώσει: «Οι ομοφυλόφιλοι κατάφεραν αμεση θεραπεία». 

Η Μπάρμπαρα Γκίτινγκς, μια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων που είχε πείσει τον Φράιερ να μιλήσει στο συνέδριο του 1972, είπε ότι βοήθησε στην αλλαγή: «Η ομιλία του τάραξε την ψυχιατρική. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή».

.In 1972, at the first conference that actually featured a panel discussion on homosexuality led by LGBTQ+ people, a gay practitioner, John Fryer, testified on behalf of the declassification campaign. Given the risk involved with openly identifying as a gay psychiatrist, Fryer presented himself as “Dr. Henry Anonymous” and disguised his identity by wearing a mask and using a microphone with a voice distorter.

“Pull your courage up by your bootstraps and discover ways in which you as homosexual psychiatrists can be appropriately involved in movements which attempt to change the attitudes of both homosexuals and heterosexuals toward homosexually,” Fryer pleaded. “For all of us have something to lose.” The testimony did not convince voting members of the APA to remove the classification that year, but would signal a major turning point in the declassification effort.

1972 speech

Fryer was the first gay American psychiatrist to speak publicly about his sexuality at a time when homosexuality was still listed as a mental illness, a sociopathic personality disturbance according to the second edition of the APA Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-II), that was published in 1968.[10] In 1970, a protest at an APA event in San Francisco on aversion therapy, the message of which, according to lesbian activist Barbara Gittings, was "Stop talking about us and starting talking with us",[10] earned gay and lesbian activists a voice in the association. The next year at the 1971 convention in Washington, Gittings organized a panel discussion on "Lifestyles of Non-patient Homosexuals",[11] which was chaired by gay Harvard Universityastronomer Dr. Franklin E. Kameny, who previously had lost a job with the federal government due to his homosexuality.

In a planned protest, members of the APA Gay Liberation and the Radical Caucus seized the microphone. Kameny denounced the APA "oppression" of homosexuals by psychiatry, calling it "the enemy incarnate".[10]This was part of Kameny's long-standing protest about the diagnosis of homosexuality, a fight that he had been waging since at least 1964, when he appeared on television to declare that being gay was "not a disease, a pathology, a sickness, a malfunction, or a disorder of any sort". Kameny wrote in Psychiatric News: "[W]e object to the sickness theory of homosexuality tenaciously held with utter disregard for the disastrous consequences of this theory to the homosexual, based as it is on poor science."[12][13]

This protest led to a session the next year, at the association's 1972 annual meeting, on homosexuality and mental illness. Entitled "Psychiatry: Friend or Foe to the Homosexual?; A Dialogue", it included Kameny and Gittings on the panel. Gittings' partner, Kay Lahusen, had noted that the panel had on it homosexuals who were not psychiatrists, and psychiatrists who were not homosexuals, but no homosexual psychiatrists, so Gittings set out to find one who would be willing to be a panel member. After numerous contacts, she was unable to find a gay psychiatrist who would speak, so she had decided that she would read letters from gay psychiatrists without revealing their names.[3] She then contacted Fryer and convinced him to appear.[14][3] Later, Fryer said that the recent death of his father was one factor in his decision to accept the invitation, but his experiences at losing positions because of his homosexuality were the reasons that he did so, only after Gittings suggested that he could be disguised.[3]

Listed only as "Dr. H. Anonymous", later expanded to "Dr. Henry Anonymous", Fryer appeared on stage wearing a rubber joke-shop face mask – that sometimes was described as a mask of Richard M. Nixon, but which probably was altered from its original state,[6] – a wig, and a baggy tuxedo, and he spoke through a microphone that distorted his voice.[Notes 1] In 2002, Dr. Jack Drescher, then the head of the APA Committee on Gay, Lesbian, Bisexual Issues pointed out "[t]he irony ... that an openly homosexual psychiatrist had to wear a mask to protect his career. So the fact that someone would get up on stage, even in disguise, at the risk of professional denunciation or loss of job, it was not a small thing. Even in disguise, it was a very, very brave thing to do."[11]

At the time of his speaking, Fryer was on the faculty of Temple University, but did not have the security of tenure, so he was in real danger of losing his position if he had been identified – he had already lost a residency at the University of Pennsylvania,[14][13] and was later forced to leave a position on the staff of Friends Hospitalbecause of his flamboyance. According to Fryer, he found it to be ironic that the Friends administrator who had told him, "If you were gay and not flamboyant, we would keep you. If you were flamboyant and not gay we would keep you. But since you are both gay and flamboyant, we cannot keep you" was in the front row at his 1972 appearance as Dr. Anonymous and never realized that "Anonymous" was Fryer.[3][5][10]

https://en.wikipedia.org/wiki/John_E._Fryer

https://daily.jstor.org/how-lgbtq-activists-got-homosexuality-out-of-the-dsm/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1125557/

η αισιοδοξία του Φιλ Κόλινς

...τρία στιγμιότυπα γιά τους θαυμαστές του Φιλ Κόλινς:

Με την γυναίκα του (μεγαλυτερός της κατά 23 χρόνια ) μια πρόσφατη μαζί της στα γεράματα, και  μια τελευταία δική της, με το τόι-μπόι .

Μια ζωή σε τρεις φωτό.

Για μεγέθυνση κάντε κλικ πάνω σε κάθε φωτογραφία.