Πληροφόρηση ναι, γνώση όχι.

 Παλιά η γνώση ήταν δυσεύρετη και γι’ αυτό την εκτιμούσαμε. 

Την είχαν λίγοι και γι’ αυτό τους ξεσκονίζαμε κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Τα καλά βιβλία ήταν ακριβά και  δυσεύρετα και τα είχανε οι προνομιούχοι. 

Θυμάμαι ότι την πανάκριβη σειρά Handbook  of Neurology  την είχε μόνο ένας διευθυντής μεγάλου νοσοκομείου και δεν την δάνειζε  σε κανένα.

Γλώσσες ήξεραν ελάχιστοι και αυτοί ήταν οι μεταπράτες των καινούριων πληροφοριών και τεχνικών. 

Ο καθηγητής έβγαζε ένα βιβλίο - που φυσικά ήταν αντιγραφή από κάποιο ξένο βιβλίο-  και δεν έβαζε καθόλου βιβλιογραφία γιά να μην μπορεί να ελέγξει κανείς τι αντέγραψε.

Το φωτοτυπάδικο Βολκάνο στο Γουδί είχε γίνει χρυσωρυχείο από τις φωτοτυπίες βιβλίων που βγάζαμε. 

Από τότε που ανακάλυψα ότι στο βρετανικό συμβούλιο στο Κολωνάκι  μπορούσα να δανείζομαι πανάκριβα ιατρικά βιβλία απο την British Library στο Λονδίνο, για 15 μέρες με ένα μικρό ποσό, φυσικά πήγαινα κατευθείαν στο Βολκάνο και τα έβγαζα σε 10 η 15 αντίτυπα για όλους τους γνωστούς συνειδικευόμενους στο Γεννηματά, τον Ευαγγελισμό, το Αιγινήτειο  και αλλού.

Σπάνια  και δυσεύρετα άρθρα τα πλήρωνα 2000 δρχ το ένα και τα έπαιρνα σε φωτοτυπία από το εθνικό ίδρυμα ερευνών. 

Αυτά τα φύλαγα  ως κόρην οφθαλμού γιατί μου έδιναν αποκλειστικότητα απέναντι σε όλους τους άλλους που δεν τα είχαν.

Τώρα διαπιστώνω ότι η υπεραφθονία πληροφόρησης έχει κάνει την γνώση να χάσει αξία διότι γίνεται μπέρδεμα ανάμεσα στην γνώση και στην πληροφόρηση.

Οι πιτσιρικάδες έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορουν να τα βρουν  όλα μόλις ψάξουν λίγο στο κινητό τους και σπάνια ρωτάνε έμπειρους μεγαλύτερους με αποτέλεσμα -  φυσικά -  να τα κάνουν  θάλασσα στην πράξη.

Η γνώση έγινε εντελώς επιφανειακή, πρόχειρη και ευκαιριακή: 

κανείς δεν κάθεται τον κώλο του κάτω να αποκτήσει γνώση σε βάθος.

Η κατανόηση των μηχανισμών θεωρείται πολυτέλεια. 

Τυφλοσούρτες, ολέ!

….όλοι θέλουν μόνο τυφλοσούρτες….και κατά το δυνατόν όσο πιο απλούς γίνεται.

Οι μέντορές είναι μπανάλ τώρα :

όλοι έχουν τις βάσεις δεδομένων  και την τεχνητή  νοημοσύνη.

Η Τεχνητή νοημοσύνη θα υποκαταστήσει πολλά επαγγέλματα λόγω ανοησίας και οκνηρίας των ανθρώπων.

Αν δεν υπάρχει κανείς που να ξέρει σύνταξη,  ορθογραφία και ικανότητα να συντάξει 10 γραμμές της προκοπής,  προφανώς το κείμενο θα το γράφει το Open AI και το Chat GPT.

Στο τέλος οι άνθρωποι θα αποβλακωθούν εντελώς:

χοντρομπαλάδες  ή γραμμωμένα  ψώνια θα κάθονται μπροστά σε οθόνες  όπου θα εναλλάσσονται συνεχώς εικόνες με ξεβράκωτες και ομοφυλόφιλους  οι οποίες θα προωθούν καταναλωτικά προιόντα και πολιτική προπαγάνδα για νήπια.

Λαική θρησκευτικότητα

 ...παλιότερα , οι εκδηλώσεις λαικής θρησκευτικότητας όπως είναι οι λιτανείες, η πολύωρη αναμονή για προσκύνηση λειψάνων και ιερών εικόνων, τα θρησκευτικά πανηγύρια, τα αναστενάρια κλπ...μου φαινόταν εκδηλώσεις πρωτόγονου μυστικισμού ή -στην καλύτερη  περίπτωση- κατάλοιπα αρχαιοελληνικών λαικοθρησκευτικών τελετών που επιβίωσαν με χριστιανικό μανδύα.

Τώρα, αν και δεν ακολουθώ αυτές τις εκδηλώσεις, μου φαίνονται πολύ συγκινητικές.

Ανθρώπινες.

Καθόλου δεν μου αρέσει που διάφοροι ...τάχα μου ... «διανοούμενοι»  ή «προοδευτικοί» ...τις περιφρονούν και μαζί  σνομπάρουν  τον κόσμο που τις ακολουθεί.

Και δεν είναι αυτοι μόνο γριές, συντηρητικοί δεξιοί και θρησκόληπτοι όσοι πάνε: είναι και νέοι με τατουάζ  και μηχανές μεγάλου κυβισμού, νέες με εξτένσιονς στο μαλλί, τολμηρά ντεκολτέ και δωδεκάποντα και ψηφοφόροι κομμάτων που , θεωρητικά τουλάχιστον, εμφορούνται από μαρξιστικές αρχές.

Δηλαδή πολιτικές αρχές που  δεν ταιριάζουν με την θρησκεία...που είναι «όπιο του λαού».

Τελικά κατέληξα ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι σαν καράβι που έχει πολλά αεροστεγή αμπάρια: πολλά, ξεχωριστά μεταξύ τους... για να μην βουλιάξει.

Αν πάρει νερό το ένα, σφραγίζονται τα υπόλοιπα και το πλοίο σώζεται.

Ένα αμπάρι λέγεται οικογένεια, άλλο, λέγεται εργασία, αλλο φίλοι, άλλο κόμμα και άλλο πολιτική ιδεολογία.

Καταφεύγεις όπου σου αρέσει και νομίζεις ότι είσαι ok... και δεν έχεις ανάγκη τα άλλα αμπάρια.

Μόνο που όταν αγνοείς το κυριότερο αμπάρι , κοντεύει να βουλιάξει το καράβι.

Είναι το μεταφυσικό στήριγμα,  το τελευταίο και πιο ανθεκτικό αμπάρι απ´ όλα.

Αυτό το αμπάρι που νόμιζες ότι δεν υπάρχει, είναι αυτό που θα σου έχει απομείνει όταν είσαι τελείως  απελπισμένος.

οι ρεμπέτες κλπ «άσσοι του πενταγράμμου»

…όχι ότι ξέρω τίποτε από μουσική… ομολογώ πως όταν πήγα στα 14 στο ωδείο ένα χρόνο για κλασσική κιθάρα,  απέτυχα και τα παράτησα: ήθελε τόση πολλή άσκηση, που θα πηγαινα πίσω στο σχολείο!

Απλά κατάλαβα ότι η μουσική είναι δύσκολη δουλειά αν θέλεις να γίνεις πραγματικά καλός.

Έκτοτε μου έμεινε ένας σεβασμός γι αυτούς που κάνουν πραγματικές μουσικές σπουδές και μιά περιφρόνηση προς τους επιπόλαιους, τους αρπακολλατζήδες, τους εμπορικούς τραγουδοποιούς και διασκεδαστές που φτιάχνουν «σουξέ».

Οι ρεμπέτες πάντα μου φαίνονταν υπερβολικά αγροίκοι, ακατέργαστοι και λούμπεν…. 

…κάτι κακομοίρηδες περιθωριακοί με τα χασίσια και τις χαζονταλκαδιές τους.

Χώρια τις ψευτομαγκιές και τα αντριλίκια, τα  γκομενιλίκια και τα νταβατζιλίκια.

Ένας στίχος απλοικός ,  παιδαριώδης, ακατέργαστος με τόσες υπερβολές στο συναίσθημα και στο πάθος, που καταντάει αστείος.

Απορώ… πως οι ίδιος λαός που έφτιαξε καταπληκτικά δημοτικά τραγούδια που συνιστούν υψηλού επιπέδου ποίηση, διασκεδάζει με κάτι περιωριακές απλοικότητες.

Υποθέτω είναι το περιβάλλον: αν είσαι πάνω στο βουνό, στον καθαρό αέρα και στο κρυστάλλινο νεράκι, έχεις διαφορετικά μυαλά και ήθος από το να είσαι εξαθλιωμένος περιθωριακός μέσα στην υπόγα,  στην βρωμοσυνοικία της πόλης.

η νέα ψευδοδημοκρατία

 «Τα σύγχρονα ολοκληρωτικά συστήματα του 21ου αιώνα επιτυγχάνουν  ένα είδος συλλογικής ψύχωσης, είτε σταδιακά είτε ξαφνικά,  όπου η λογική και η κοινή ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι πλέον δυνατές σε ένα τέτοιο σύστημα.

Υπάρχει μόνο μια διάχυτη ατμόσφαιρα τρόμου και μια παρουσία ενός φανταστικού εχθρού που τον νομίζουμε  ότι είναι ανάμεσά μας.

…έτσι, η κοινωνία στρέφεται κατά του εαυτού της, με προτροπή των κυβερνώντων».

Είναι πλέον εμφανές και στον πιό αγαθιάρη: 

τα αριστερά κόμματα χρησιμεύουν για να περνάνε δεξιές πολιτικές .

…αντεργατικά νομοσχέδια , φορολόγηση των μικρομεσαίων και απαλλαγή των πλουσίων με  νομοθετικά τερτίπια.

Έχουν σώσει πολύ πλούσιο κόσμο, έτσι, οι αριστεροί.

🙂

Τα δεξιά και ψευτοφιλελεύθερα κόμματα χρησιμεύουν γιά να περνάνε «αριστερές» εθνομηδενιστικές πολιτικές.

….πολιτικές αποδόμησης της οικογένειας,  της θρησκείας και της παράδοσης. 

Η κατεδάφιση των δεξιών αξιών από τους δεξιούς,  θολώνει  τα πράγματα στα μάτια του λαού και δίνει χρόνο να ανακατευτεί και πάλι η τράπουλα, μεχρι τις εκλογές.

…ετσι,  μαζί,  χέρι-χέρι, αγαπημένα τα αριστερά και δεξιά κόμματα, δουλεύουν  στην προώθηση του woke εκφυλισμού και της ψυχολογικής υποδούλωσης…

…. και μπουρδουκλώνουν τους ψηφοφόρους τους αρκετά…

…ώστε να μείνουν τα πρόβατα-ψηφοφόροι στο εκλογικό τους μαντρί  και να τα ψηφίσουν και πάλι στις επόμενες εκλογές,  ανανεώνοντας το κύκλο της υπηρέτησης  των αφεντικών, αενάως.

το στοκ των στόκων

 ...όλα αυτά τα κρατικίστικα και πελατειακά κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 74 και μετά, δεν πιστεύουν  στην αξιοκρατία. 

Ποτέ δεν εμπιστεύονται άξιους και έμπειρους ανθρώπους γιατί τους μισούν. 

Κανένα που έχει αξία δεν χωνεύουν  και δεν εμπιστεύονται.

Μόνο τους έμπιστους άχρηστους διαλέγουν ...αφού ξέρουν πως και αυτοί ίδιοι είναι  τενεκέδες.

Ούτε φυσικά στην πατρίδα πιστεύουν,  ούτε σε κάποιου είδους ευγενή δημιουργία.

Το μόνο στο οποίο πιστεύουν είναι η  άσκηση και νομή  της εξουσίας... και τα ωραιότατα μπιχλιμπίδια και γλειφιτζούρια της.

Έχουν νοοτροπία συμμορίας: 

 εμείς θα πάμε να καταλάβουμε αυτή την εύφορη κοιλάδα και θα αποκλείσουμε τους «άλλους».

Γι’ αυτό θα βάλουμε τους δικούς μας...αυτούς που εμπιστευόμαστε.

....τώρα,  εάν αυτοί είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι,  άχρηστοι,  καραγκιόζηδες και ανίκανοι... εντάξει μωρέ...δε μας πολυνοιάζει... τη δουλειά μας να κάνουμε.

Σάμπως οι προηγούμενοι  ήταν καλύτεροι? 

....και αυτοί τα ίδια δεν έκαναν?

Αυτή η νοοτροπία, σε κάποιες περιπτώσεις,  δουλεύει...

....ιδίως όταν χώνουνε τους άχρηστους κολλητούς επικεφαλής τομέων που τσουλάνε και λειτουργούν από μόνοι τους. 

Σε τομείς όμως που έχουν πολλαπλά προβλήματα, δυσκολίες,  δυσλειτουργία και υποχρηματοδότηση,  είναι ανίκανοι να προσφέρουν  οτιδήποτε.

Έτσι άχρηστοι και άσχετοι που είναι, όχι μόνο προβλήματα δεν λύνουν αλλά δημιουργούν επιπλέον.

Όταν βέβαια οι κολλητοί τα κάνουν  σκατά,  τότε βγαίνει ο υπουργός  και παίρνει το κεφάλι του άχρηστου για να δείξει ότι έχει πυγμή και ότι δεν φείδεται κανενός. 

Βέβαια αυτός τον τοποθέτησε... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 

Στη θέση του θα βάλει μετά έναν άλλο άχρηστο,  ο οποίος θα κάνει κι αυτός τα ίδια: ίδιες γελοιότητες, ίδιες μαλακίες , ίδια ανικανότητα.

Και δόστου  να ροκανίζουμε το χρόνο....και να καλοπερνάμε... 

....μέχρι  ο υπουργός να πάει σε άλλο υπουργείο, ή μέχρι η κυβέρνηση να πέσει για να γίνουν εκλογές. 

Και η ζωή συνεχίζεται.

Υπάρχει ανεξάντλητο στοκ, «στόκων».

Σε όλα τα κόμματα.

No hope in hell

Με εκνευρίζουν αυτοί που πουλάνε ελπίδες επαγγελματικά. 

Πολιτικοί,  γιατροί, δικηγόροι ,επιχειρηματίες, παπάδες.

Οι ερασιτέχνες που πουλάνε ελπίδες δεν με εκνευρίζουν.  

Μόνο αν έχουν κακές προθέσεις. 

Οι άλλοι, οι καλοπροαίρετοι, όχι… είμαι εντάξει με αυτούς.

Ολόκληρες πολιτικές ιδεολογίες και ολόκληρες θρησκείες επένδυσαν, μεγάλωσαν και γιγαντώθηκαν πουλώντας ελπίδες.

Ελπίδες χρειάζονται  οι εντελώς απελπισμένοι και οι εντελώς ελαφρόμυαλοι.

Οι πιο λογικοί και οι πιό μετριοπαθείς έχουν περιορισμένες ελπίδες.

Ο καπιταλισμός - ειδικά στην Αμερική-  θέλει ανθρώπους φιλόδοξους γιατί είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμοι: 

παραμυθιάζονται πολύ πιο εύκολα με ελπίδες.

“Think big”.

…λένε οι γκουρού της επιτυχίας και της αυτοβελτίωσης. 

Να έχεις μεγάλες φιλοδοξίες, να κάνεις μεγάλα σχέδια.

Να μη γίνεις μία μέτρια ηθοποιός. 

Να γίνεις φίρμα, είδωλο .

Ελπίδες αιώνιας ζωής χορηγούν  οι παπάδες :

μόνο αν μας ακούς σε αυτή τη ζωή θα σωθείς  στην επόμενη.

Αγόρασε τη σωτηρία τώρα , όσο είναι καιρός.

Όταν πας στην κόλαση έχει τελειώσει η παρτίδα. 

There is no hope in hell.

Ελπίδες ευεξίας χορηγούν οι γιατροί.

Κάνε δισκεκτομή και σπονδυλοδεσία τώρα.

…μην αναβάλλεις. 

Τώρα, όσο είναι καιρός. 

Κάνε και τέσσερις αρθροπλαστικές και γίνε ατσάλινος. 

Μια νέα ζωή αρχίζει πάνω σε νέα γρανάζια….συγγνώμη! …νέες αρθρώσεις.

Η Κόλαση είναι το μόνο μέρος που δεν έχει ελπίδες.

Γι αυτό είναι Κόλαση

Το πρόβλημα είναι που βρίσκεται  η Κόλαση. 

Ο Ζαν  Πωλ Σαρτρ είπε ότι η κόλαση υπάρχει εδώ , σε αυτό τον κόσμο, και είναι οι «άλλοι».

Ποιοί «άλλοι»?

…μήπως οι εμπρηστές ελπίδων?

…αυτοί που δίνουν ελπίδες και μετά τις πυρπολούν?

 …χαχανίζοντας?

χαιρέκακος ο λαουτζίκος

...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο λαουτζίκος στενοχωριέται άμα πεθάνει κάνας  ηθοποιός, τραγουδιστής ή κρεμανταλάς μπασκετμπολίστας...

... και δεν στενοχωριέται αν πέσει απ´ την σκαλωσιά ένας οικογενειάρχης μπετατζής ή πάει από κεραυνοβόλο ηπατίτιδα κάνας «γιατρουδάκος» ή καμμιά νοσηλεύτρια που τρυπήθηκαν κατά λάθος στο χειρουργείο...

Νομίζω έχει μιά κρυφή χαιρεκακία , βαθειά μέσα του, όλο αυτό: 

η αυτουπενθύμιση ότι όλοι αυτοί που θαυμάζουν -και ζηλεύουν- είναι ευάλωτοι και θνητοί.

Είναι ένας ψευδοθρήνος: τάχα θρηνούν αλλά κρυφά χαίρονται που αυτοί είναι ζωντανοί , αν και ασήμαντοι.

Ο καπιταλισμός παράγει επίτηδες αδύναμους ανθρώπους:  

κακόμοιρους που φοβούνται μην χάσουν την δουλειά τους, που νιώθουν αδύναμοι απέναντι στα αφεντικά, που ονειρεύονται  να γίνουν πλούσιοι και σελέμπριτι και που θυμώνουν που δεν καταφέρνουν τίποτε απ´ όλα αυτά.

Η μνησικακία είναι μιά παρηγοριά.